«Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι να ζουν ειρηνικά» τραγουδούσε, πριν από 45 χρόνια, το πιο εκκεντρικό και διανοούμενο «Σκαθάρι», πρεσβεύοντας μία ιδέα που, σήμερα, φαντάζει ασυμβίβαστη με την οργισμένη και πολεμική ατμόσφαιρα που βιώνει ο πλανήτης.
«Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι να ζουν ειρηνικά» τραγουδούσε, πριν από 45 χρόνια, το πιο εκκεντρικό και διανοούμενο «Σκαθάρι», πρεσβεύοντας μία ιδέα που, σήμερα, φαντάζει ασυμβίβαστη με την οργισμένη και πολεμική ατμόσφαιρα που βιώνει ο πλανήτης.
Το τραγούδι, που κυκλοφόρησε στις 11 Οκτωβρίου 1971, αποτελεί μέχρι σήμερα το απόλυτο αριστούργημα του Τζον Λένον, μεταξύ πλήθους επιτυχιών που έκανε με τους Beatles.
Ο ίδιος ο Λένον, αστειευόμενος, είχε πει ότι δεν είχε σκοπό να γράψει ένα αντιπολεμικό τραγούδι, αλλά είχε εμπνευσθεί από το «Μανιφέστο» του Καρλ Μαρξ, πιστεύοντας ότι, σύντομα, το τραγούδι αυτό θα περνούσε από την «πλήξη» στην απόλυτη δυσπιστία.
Όμως, οι απλοί στίχοι, σε συνδυασμό με τη μαγευτική μουσική του «Imagine», άγγιξαν τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, ενώ ακόμα και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, έφτασε να πει ότι «το τραγούδι αυτό απολαμβάνει τον ίδιο σεβασμό με τους εθνικούς ύμνους».
Η ιδέα του πασίγνωστου τραγουδιού δεν ήταν του ίδιου του Τζον Λένον, αλλά τη δανείστηκε από ένα ποίημα της συντρόφου του, Γιόκο Όνο, που συμπεριλαμβανόταν στην ποιητική της συλλογή, με τίτλο «Γκρέιπφρουτ».
Το «Imagine» παρέμεινε για μήνες Νο1 στη λίστες επιτυχιών, εκφράζοντας τη λύπη του κόσμου για τα όσα δεινά επέφερε ο πόλεμος στο Βιετνάμ, που τερματίσθηκε το 1975.
Στις 8 Δεκεμβρίου του 1980, όταν ο Τζον Λένον έπεφτε νεκρός από τα πυρά ενός διαταραγμένου θαυμαστή του, του Μαρκ Τσάμπαν, οι Κουίν τραγουδούσαν το «Imagine», αποτείνοντας φόρο τιμής στον διάσημο δημιουργό του.
Το 2001, ο Τζορτζ Μάικλ αγόρασε αντί δύο εκατ. δολαρίων, σε μια δημοπρασία, το λευκό πιάνο, στο οποίο ο Λένον συνέθεσε το τραγούδι - ορόσημο και, στη συνέχεια, το δώρισε στο Μουσείο των Μπιτλς, στο Λίβερπουλ.
Εκτός, όμως, από το «Imagine», και το επόμενο άλμπουμ που κυκλοφόρησε στη συνέχεια, το «Plastic Ono Band», αποκαλύπτουν μία καλλιτεχνική, αλλά και κρίσιμη περίοδο στη σύντομη ζωή του Τζον Λένον. Ήταν η περίοδος, που άρχιζε να απαλλάσσεται από τα φαντάσματα, τον θυμό και τον βαθύ πόνο που είχαν συσσωρευτεί μέσα του, κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, αλλά και τον καιρό που τελείωνε η εποχή των Beatles.
Η κραυγή, που συνοδεύει το «Mother» στον δίσκο «Plastic Ono Band», είναι η κραυγή της μητέρας του Λένον, η οποία, μετά τον χωρισμό της, αφήνει τον μικρό, τότε, Τζον στην επιμέλεια της θείας Μιμί, η οποία πέθανε αργότερα, όταν ο Λένον ήταν 17 χρόνων. Τα γεγονότα αυτά άφησαν ένα τεράστιο κενό, που σημάδεψε οριστικά τη ζωή και τον χαρακτήρα του.