Ο γυάλινος πύργος της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη δεν είναι η πρώτη φορά που «διασταυρώνει τα ξίφη» του με το Βερολίνο, καμία όμως πλευρά δεν έχει κάνει ακόμη την κίνηση ματ, γράφει η Έφη Τρίηρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Ο γυάλινος πύργος της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη δεν είναι η πρώτη φορά που «διασταυρώνει τα ξίφη» του με το Βερολίνο, καμία όμως πλευρά δεν έχει κάνει ακόμη την κίνηση ματ.
Μία διαμάχη που καλά κρατεί τον τελευταίο καιρό ανάμεσα σε Βερολίνο και ΕΚΤ, με τη μία πλευρά πότε να ανεβάζει τους τόνους και πότε να αναδιπλώνεται και την άλλη να παραμένει σταθερή, παρά τη σωρεία επικρίσεων.
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι εκλήθη να αντιμετωπίσει τα πυρά στο «εχθρικό» στρατόπεδο, στο ίδιο το Βερολίνο, υπεραμυνόμενος της πολιτικής των υπερβολικά χαμηλών επιτοκίων και διαμηνύοντας ότι εάν η κριτική συνεχιστεί, η ΕΚΤ θα αναγκαστεί να προβεί και σε νέα υποστηρικτικά μέτρα για να καταστεί πιο αποτελεσματική.
Αδυνατώντας ακόμη και ο ίδιος να παρακάμψει τα αριθμητικά δεδομένα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει παραδεχτεί την ωφέλεια από την πολιτική χαμηλών επιτοκίων, λέγοντας ότι «τουλάχιστον εμείς μπορέσαμε να εκμεταλλευθούμε σωστά τα χαμηλά επιτόκια».
Σύμφωνα επίσης με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Handelsblatt» στις αρχές Σεπτεμβρίου, η γερμανική οικονομία ωφελήθηκε την περίοδο 2008-2015 περί τα 122 δισ. ευρώ, μέσω της μείωσης της εξυπηρέτησης των χρηματοπιστωτικών εξόδων, λόγω της ιδιαίτερα χαλαρής νομισματικής πολιτικής.
Η εξέλιξη αυτή βοήθησε σημαντικά στη δημιουργία πλεονάσματος στον κρατικό προϋπολογισμό της Γερμανίας και παράλληλα έδωσε τη δυνατότητα να αυξηθούν οι ομοσπονδιακές δαπάνες. Γιατί, λοιπόν, τόση αντίδραση απέναντι στην πολιτική των υπερβολικά χαμηλών επιτοκίων από το Βερολίνο;
Μήπως στην προκειμένη περίπτωση η «επίθεση» είναι «άμυνα»; Επανειλημμένως Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον έχουν ζητήσει από τη Γερμανία να τονώσει ενεργώς την εσωτερική της ζήτηση, έτσι ώστε να περιορίσει τις ανισορροπίες στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, απευθυνόμενες ωστόσο σε «ώτα μη ακουόντων».
Τα χαμηλά επιτόκια του κ. Ντράγκι αποσυντονίζουν τους Γερμανούς καταθέτες, ένα από τα παραδοσιακά «βαριά χαρτιά» της οικονομικής σταθερότητας της χώρας, δεδομένου ότι η Γερμανία έχει από τα υψηλότερα ποσοστά αποταμίευσης στον κόσμο.
Τώρα, όμως, τα συνεχώς μειούμενα επιτόκια αναγκάζουν τους Γερμανούς να στραφούν αλλού, αναζητώντας κέρδη σε πιο ριψοκίνδυνες επενδύσεις. Τo πείραμα, λοιπόν, των χαμηλών επιτοκίων θα μπορούσε να επιφέρει τεράστιες αλλαγές στη ριζωμένη κουλτούρα των Γερμανών και αυτό ακριβώς προσπαθεί να αποφύγει το Βερολίνο, διατηρώντας αναλλοίωτη την κινητήρια δύναμη της οικονομίας του, που είναι τα πλεονάσματα και όχι η εσωτερική κατανάλωση. Και όλα αυτά, εν όψει εκλογών, με τα ποσοστά δημοτικότητας της Άγκελα Μέρκελ να κινούνται πτωτικά.