'Hταν τέλη Ιουλίου του 2010, δυόμισι μήνες μετά την ένταξη στο μνημόνιο. Στην Αθήνα είχε έρθει η τρόικα για τον πρώτο έλεγχο της εφαρμογής του προγράμματος. Το τεστ ήταν επιτυχημένο και οι δηλώσεις των τριών ήταν γεμάτες αισιοδοξία. Στην κοινή συνέντευξη Τύπου, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν, είχε δηλώσει πως δεν μπορεί να πληρώνουν φόρους μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και πως δεν γίνεται να μειώνονται συνεχώς οι μισθοί και οι συντάξεις, γράφει ο Πάνος Φ. Κακούρης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
'Hταν τέλη Ιουλίου του 2010, δυόμισι μήνες μετά την ένταξη στο μνημόνιο. Στην Αθήνα είχε έρθει η τρόικα για τον πρώτο έλεγχο της εφαρμογής του προγράμματος. Το τεστ ήταν επιτυχημένο και οι δηλώσεις των τριών ήταν γεμάτες αισιοδοξία. Στην κοινή συνέντευξη Τύπου, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν, είχε δηλώσει πως δεν μπορεί να πληρώνουν φόρους μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και πως δεν γίνεται να μειώνονται συνεχώς οι μισθοί και οι συντάξεις.
Το τι ακολούθησε είναι γνωστό τοις πάσι, ακόμη και στους τεχνοκράτες του ΔΝΤ, που μετανοούν μεν για την πολιτική που επέβαλαν, αλλά δεν διορθώνονται. Το καλύτερο μακράν όμως το είπε στην ίδια συνέντευξη (Ιούλιος 2010) ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα, ο Σερβάς Ντερόους. Ρωτήθηκε πώς θα είναι η Ελλάδα ύστερα από μία τριετία εφαρμογής του μνημονίου και απάντησε: «Θα έχουμε θέσει τα θεμέλια για βιώσιμη ανάπτυξη και απασχόληση, με χαμηλό πληθωρισμό. Τα οικονομικά του κράτους θα αποκατασταθούν και δεν θα υπάρχει η απειλή της αναδιάρθρωσης χρέους και της υψηλής φορολογίας. Δεν θα υπάρχει οικονομική κρίση. Το φορολογικό σύστημα θα είναι πιο δίκαιο, αφού όλοι θα πληρώνουν. Οι δαπάνες δεν θα πηγαίνουν στο πελατειακό κράτος, αλλά θα επενδύονται παραγωγικά, ενώ ο δημόσιος τομέας θα ενισχυθεί και σταδιακά θα φτάσει στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Το ασφαλιστικό σύστημα θα είναι βιώσιμο»!
Όλα αυτά θα συνέβαιναν το έτος 2013, άντε το 2014 με μια μικρή αστοχία. Δυστυχώς, όχι μόνο δεν υλοποιήθηκε το όνειρο του Σερβάς Ντερόους, αλλά μετατράπηκε σε εφιάλτη για εμάς.
Αντί για επάνοδο της οικονομίας στην ανάπτυξη το 2012, όπως προέβλεπε το πρώτο μνημόνιο, η χώρα γνώρισε βαθιά ύφεση (έως 9,1%), ακολούθησαν άλλα δύο μνημόνια και μέτρα δεκάδων δισ. ευρώ, τα οποία εφαρμόζονται ακόμα.
Στο διάστημα που μεσολάβησε χάθηκε το 26% του ΑΕΠ ή περίπου 60 δισ. ευρώ, έφυγαν από τις τράπεζες καταθέσεις ύψους 120 δισ. ευρώ, η ανεργία έφτασε μέχρι το 27% και περίπου 30.000 επιχειρήσεις έβαλαν «λουκέτο».
Έτσι, έξι χρόνια μετά την πρόβλεψη του πρώην μέλους της τρόικας και τρία χρόνια μετά τη διαπίστωση της αστοχίας του, ο απολογισμός είναι απογοητευτικός.
Παρ’ όλα αυτά, η πολιτική στην οποία εμμένουν οι θεσμοί είναι η ίδια, όπως προκύπτει και από το προσχέδιο της έκθεσης του ΔΝΤ. Χωρίς να δίνεται περιθώριο ανάσας στην ελληνική οικονομία.