'Oτι η πλημμυρίδα των μεταναστών/προσφύγων που η θάλασσα φέρνει στις ακτές μας θα δοκίμαζε δεινώς τα ευγενή στερεότυπα και τα παρηγορητικά ψεύδη που συγκροτούν την εθνική μυθολογία περί του «φιλόξενου Έλληνα», ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο, γράφει ο Δ.Η.Χατζηδημητρίου.
Από την έντυπη έκδοση
Του Δ. Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
'Oτι η πλημμυρίδα των μεταναστών/προσφύγων που η θάλασσα φέρνει στις ακτές μας θα δοκίμαζε δεινώς τα ευγενή στερεότυπα και τα παρηγορητικά ψεύδη που συγκροτούν την εθνική μυθολογία περί του «φιλόξενου Έλληνα», ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο.
* Το ίδιο αναμενόμενο ήταν πως η Ε.Ε., με τους πολλαπλούς εθνικούς εγωισμούς σε πλήρη άνθηση, θα μετέτρεπε ένα ζήτημα αποτελεσματικής διαχείρισης σε μείζον πρόβλημα υπαρξιακής κρίσης.
* Στο όνομα ενός παρωχημένου διεθνισμού, που κραυγάζει πολιτική ευήθεια, τα σύνορα και η αποτελεσματική φύλαξή τους λοιδορήθηκαν ως αναχρονισμός.
* Τα σύνορα δεν είναι ένα πορώδες στρώμα διαπερατό κατά βούληση, ούτε κάποιες απλές γραμμές στον χάρτη. Αποτυπώνουν τους αγώνες ενός έθνους, διηγούνται ιστορίες αίματος για την υπεράσπιση ενός τρόπου ζωής κι ενός πολιτισμού που περικλείει ελπίδες, οράματα και στόχους ζωής.
* Οι νεόκοποι διεθνιστές των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ θα είχαν πολλά να διδαχθούν στο θέμα αυτό από έναν πραγματικό διεθνιστή, τον Γάλλο Ρεζίς Ντεμπρέ, σύντροφο εν όπλοις του Φιντέλ και του Γκεβάρα. «Τα σύνορα είναι το εμβόλιο κατά της επιδημίας των τειχών» μαρτυρεί.
* Η φιλανθρωπία και ο αλτρουισμός όταν δεν μετασχηματίζονται σε ρωμαλέα προγράμματα θεραπείας προβλημάτων οδηγούν σε τραγωδίες, με απρόβλεπτες συνέπειες. Η ετερογονία των σκοπών.
* Η «ηθική του οίκτου» όταν εξαντλείται σε προσωπικές πρωτοβουλίες, αργά ή γρήγορα παύει να κινητοποιεί θετικά, ενώ τα προβλήματα που μεγεθύνει η απουσία συστηματικής και σχεδιασμένης αντιμετώπισής τους οδηγούν σε εκφυλιστικά φαινόμενα εκδήλωσης μίσους και μνησικακίας, διαλύοντας τους δεσμούς των τοπικών κοινωνιών.
* Η ανερμάτιστη πολιτική, ο επικερδής ακτιβισμός στον οποίον διαπρέπουν και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο ανέξοδος πλην όμως πολιτικά ωφέλιμος φιλανθρωπισμός μεγέθυνε ένα πρόβλημα η αντιμετώπιση του οποίου υπερβαίνει κατά πολύ τις δεδομένες και γνωστές ικανότητες της ελληνικής διοικητικής μηχανής.
* Η παταγώδης αποτυχία της κυβέρνησης και η έλλειψη αποτελεσματικού σχεδιασμού δεν μπορεί να ισοσκελισθεί με την ανάγνωση εκθέσεων ιδεών από το βήμα του ΟΗΕ. Ούτε να διασκεδασθεί με τη μεγαλαυχία ισχυρισμών, ότι «αφού ανοίξαμε τη συζήτηση του προσφυγικού σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τώρα προσδοκούμε να ανοίξει και σε παγκόσμιο επίπεδο». Και πολύ περισσότερο να διακηρύσσεται πως το γεγονός ότι η Ελλάδα «δεν υιοθέτησε ακροδεξιά ατζέντα, μπορεί να καταστήσει την ελληνική διαχείριση της κρίσης μοντέλο παγκοσμίως».
* Όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στη Λέσβο κι αλλού περιγελούν την κυβερνητική κομπορρημοσύνη και ανοίγουν λεωφόρους, αν δεν υπάρξει μεθοδική αντίδραση, στην ακροδεξιά επέλαση.
Οι ευθύνες τους είναι τεράστιες και απαράγραπτες.