Επιλέγοντας υπέροχα τοπία της Ελλάδας για τα γυρίσματα του αμερικανικής παραγωγής ψυχολογικού του θρίλερ, με τίτλο «Gates of Hades» («Οι πύλες του Άδη»), ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης Francesco Vitali μάς μιλά για την ταινία του, που είναι εμπνευσμένη από τον μύθο της αγάπης μεταξύ του Άδη και της Περσεφόνης.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Επιλέγοντας υπέροχα τοπία της Ελλάδας για τα γυρίσματα του αμερικανικής παραγωγής ψυχολογικού του θρίλερ, με τίτλο «Gates of Hades» («Οι πύλες του Άδη»), ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης Francesco Vitali μάς μιλά για την ταινία του, που είναι εμπνευσμένη από τον μύθο της αγάπης μεταξύ του Άδη και της Περσεφόνης.
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης αυτής της ταινίας;
Η Ελλάδα, που πάντα κουβαλάμε στις ψυχές μας στα απέραντα μέρη της Γης, η νοσταλγία, οι μύθοι της, τα έντονα δραματουργικά συναισθήματα της ιστορικότητάς της. Η ίδια η Ελλάδα είναι μία αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Ο αναπόφευκτος έρωτας, που, ενώ επιλέγεις να του γυρίσεις την πλάτη, σε φέρνει σε μία κατά μέτωπο ρήξη.
Για τι μιλούν οι «Πύλες του Άδη»;
Για τον έρωτα που δεν μπορείς να αποφύγεις, που είναι δυνατότερος από εσένα τον ίδιο. Για την παραδοχή του πεπρωμένου. Η ταινία αναβιώνει τον έρωτα της Περσεφόνης με τον θεό του κάτω κόσμου, μέσα σε ένα σύγχρονο περιβάλλον. Μιλά για τον χαρακτήρα των ανθρώπων, που εξιτάρονται από το μεταφυσικό και μπαίνουν σε μονοπάτια άγνωστα, με τόλμη, χωρίς ενδοιασμούς, αψηφώντας τους κινδύνους και το άγνωστο. Ενώ πιστεύουμε στην ελεύθερη βούληση, κάποιες φορές αντιλαμβανόμαστε ότι κάποια πράγματα ήταν «γραφτό να συμβούν». Εδώ, ισχύει και το ρητό “όταν κάνεις σχέδια, ο Θεός γελάει”! Πιστεύω πως είναι μία ταινία, με την οποία ο θεατής θα περάσει καλά.
Πώς εξελίσσεται η δράση της;
Η ταινία, αρχικά, δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα καλοστημένο δράμα, το οποίο εξελίσσεται σε ένα αγωνιώδες super natural thriller, για να καταλήξει σε έναν αναπόφευκτο έρωτα, μια μυθικής ιστορίας αγάπης.
Γιατί επιλέξατε την Ελλάδα, για να τη γυρίσετε;
Είναι μία ταινία, που εμπνευστήκαμε με τον Κρις Σιαμέτης, όταν - κατά τύχη, κάποια χρόνια πριν - επισκέφθηκα τις Πύλες του Άδη στη Δωδώνη. Μαγευτήκαμε, αρχικά, από τον περιβάλλοντα χώρο, την άγρια φύση, αλλά και την ιστορία του Αχέροντα ποταμού. Η Ελλάδα είναι μοναδική και θα μπορούσε να γίνει σοβαρός πόλος έλξης για τους κινηματογραφιστές και τα studios με τις τεράστιες παραγωγές διεθνώς.
Δυστυχώς, όμως, οι γραφειοκρατικές διαδικασίες της καθυστέρησης είναι ανασταλτικός παράγοντας. Δεν σας κρύβω ότι, πολλές φορές, με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σαν παραγωγή στην Ελλάδα, ήρθα στο σημείο να πω “χίλιες φορές η …Βόρεια Καρολίνα…, η Βουλγαρία, η Ιταλία”. Ίδια μέρη είναι εύκολο να συναντήσεις. Ποτάμια, δάση, ένα τέτοιο περιβάλλον σου δίνει επιλογές. Όμως, και εγώ και ο Κρις είμαστε πεισματάρηδες, δεν μας πτοούν οι αντιξοότητες και θέλουμε, πραγματικά, να αναδείξουμε την Ελλάδα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ποια είναι η γνώμη σας για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο;
Έχει πολύ ενδιαφέρον. Έχω δει πολύ αξιόλογες προσπάθειες. Αγαπώ ειδικότερα της ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου. Με εξέπληξε ευχάριστα. Για μένα, ο Γιώργος είναι ο σύγχρονος Αγγελόπουλος. Εκπληκτικός και άξιος σκηνοθέτης που, εσκεμμένα, συστήνει μια πιο ευρωπαϊκή σκηνοθετική δομή και περιγραφή. Χωρίς αντιγραφές και μιμήσεις, δίνει το δικό του κινηματογραφικό στίγμα στην παγκόσμια κινηματογραφία. Υπάρχουν, όμως, και πολλοί άλλοι νέοι Έλληνες σκηνοθέτες, που δημιουργούν, επίσης, από καρδιάς. Με ευαισθησία και συναίσθημα.
Σε μία Ελλάδα που η κρίση τη μαστίζει από όλες τις πλευρές και όπου η κρατική, αλλά και η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι μηδαμινή για τον κινηματογράφο, οι Έλληνες κινηματογραφιστές αποδεικνύονται τολμηροί και, πάνω από όλα, ευρηματικοί. Είναι αξιοσημείωτες οι προσπάθειες όλων όσοι προσπαθούν, σε αυτήν την πατρίδα που παραπαίει, να κάνουν κινηματογράφο. Μου αρέσει ο ελληνικός κινηματογράφος, τον αγαπώ. Ειδικότερα, γνωρίζοντας τις συνθήκες και το ελληνικό κινηματογραφικό καθεστώς με τις συντεχνίες και τον “δηθενισμό”, που καλούνται όλοι οι νέοι Έλληνες σκηνοθέτες να αντιμετωπίσουν. Πιστεύω ότι οι νέοι Έλληνες σκηνοθέτες έχουν να δώσουν πολλά ακόμη και στο διεθνές κινηματογραφικό στερέωμα, οπότε καλό θα ήταν οι παλαιότεροι να σταθούν δίπλα τους και όχι απέναντι τους.
Συντελεστές
Παραγωγή - σκηνοθεσία: Francesco Vitali, διεύθυνση φωτογραφίας: Lucio Lepri, σενάριο: Francesco Vitali - Fiona Faith Ross - Chris Siametis, διεύθυνση παραγωγής: Chris Siametis - Brett Wolcott, βοηθός σκηνοθέτη: Marco Santi, ενδυματολογική επιμέλεια: Κλέων Φυσσέκης. Πρωταγωνιστούν: Helena: HRH Princess Theodora Greece, Ades: Μάνος Γαβράς, goddess Dimitra: Βάσια Παναγοπούλου, Persa: Ashleigh Morghan, Eve: Angela Halili, Ben: Mark Reininga, Meli: Arielle Wyatt, Patrick: Bogdan Yasinski.