Στην Ευρώπη της λεπτής ισορροπίας είχαμε Euromed, το οποίο είχε εγκριθεί στη Βαρκελώνη το 1995, για την καθιέρωση ευρωμεσογειακής ζώνης ελεύθερων συναλλαγών, προ οκταετίας το Παρίσι προωθούσε τη Μεσογειακή Ένωση, για να στηρίξει το όραμα του «Σαρκολέοντος» για το «θεμέλιο της Ευραφρικής», ενώ επί κυπριακής προεδρίας στην Ε.Ε. στο β’ εξάμηνο του 2013 έγινε «φασαρία» για την ευρωμεσογειακή συνεργασία, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Στην Ευρώπη της λεπτής ισορροπίας είχαμε Euromed, το οποίο είχε εγκριθεί στη Βαρκελώνη το 1995, για την καθιέρωση ευρωμεσογειακής ζώνης ελεύθερων συναλλαγών, προ οκταετίας το Παρίσι προωθούσε τη Μεσογειακή Ένωση, για να στηρίξει το όραμα του «Σαρκολέοντος» για το «θεμέλιο της Ευραφρικής», ενώ επί κυπριακής προεδρίας στην Ε.Ε. στο β’ εξάμηνο του 2013 έγινε «φασαρία» για την ευρωμεσογειακή συνεργασία.
Πολλή Μεσόγειος, που δεν βρίσκεται στο απόγειο. Τώρα και ΕUMed. «Συντονισμός και συνεργασία για την ένταξη της μεσογειακής οπτικής στην ευρωπαϊκή ατζέντα και την ανάπτυξη ενός νέου ευρωπαϊκού οράματος για την αντιμετώπιση κοινών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν τα κράτη-μέλη και η Ε.Ε. στην οικονομία, στη μετανάστευση και στην ασφάλεια είναι οι στόχοι της Συνόδου των Μεσογειακών Κρατών της Ε.Ε.», η οποία συνέρχεται σήμερα στην Αθήνα.
Όχι, οι επτά πρόεδροι και πρωθυπουργοί δεν θα άδουν εν χορώ «Μεσόγειος του φόβου / και των πικρών καιρών». Άλλωστε, «το καλοκαίρι εκεί / δεν τρέμει τον καιρό». Ο Μουστακί κάτι ξέρει και στις νότες το μεταφέρει.
Τι θα δώσει, όμως, τον τόνο σ’ αυτό το «κλαμπ μεντιτερανέ»; Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει ότι «δεν θέλουμε να φτιάξουμε μια ομάδα βασισμένη στη διαίρεση. Αντιθέτως, επιθυμούμε να ευνοήσουμε μια κοινή προσέγγιση των χωρών που αντικειμενικά έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση. Έχουμε σήμερα έναν Βορρά που συσσωρεύει πλεονάσματα και έναν Νότο που υποφέρει από την ύπαρξη μεγάλων ελλειμμάτων».
Τότε γιατί δεν τιτλοφορείται «Σύνοδος του Νότου», αλλά «Ευρωμεσογειακή»; Είναι προφανές ότι κανέναν από τους «επτά» δεν συμφέρει η «ομαδοποίηση απέναντι στον Βορρά», ακόμη κι αν η «Welt», που εκφράζει τον συντηρητικό χώρο, κηρύσσει «το τέλος της πολιτικής της λιτότητας».
Για τη λιτότητα δεν ξέρω, αλλά κρατώ μικρό καλάθι για την ταυτότητα και την ποιότητα της άτυπης συμμαχίας. Όταν οι πέντε από τις επτά χώρες της συνόδου δεν είναι σε φάση ανόδου, όταν τουλάχιστον τρεις έχουν μπροστά τους κάλπες, ποιος περπατά στον κήπο με τις αυταπάτες;
Λίγος χρόνος, βαριά προβλήματα. Πολλή Μεσόγειος, που δεν βρίσκεται στο απόγειο.