Τα νούμερα φαντάζουν και είναι εντυπωσιακά. Περίπου 4.128.962 Έλληνες χρωστάνε στην εφορία. Οι συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία ανέρχονται στα 90,4 δισ. ευρώ. Για 1.573.858 οφειλέτες συντρέχουν οι προϋποθέσεις λήψης αναγκαστικών μέτρων, γράφει ο Θάνος Τσίρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Θάνου Τσίρου
[email protected]
Τα νούμερα φαντάζουν και είναι εντυπωσιακά. Περίπου 4.128.962 Έλληνες χρωστάνε στην εφορία. Οι συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία ανέρχονται στα 90,4 δισ. ευρώ. Για 1.573.858 οφειλέτες συντρέχουν οι προϋποθέσεις λήψης αναγκαστικών μέτρων.
Τι άλλο θα περίμενε κάποιος για να κολλήσει μια ακόμη «ταμπέλα» στους Έλληνες: «μπαταχτσήδες» οι φορολογούμενοι, δεν εκπληρώνουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις και γι’ αυτό υποχρεώνεται το κράτος να αυξάνει ολοένα και περισσότερο τους φορολογικούς συντελεστές.
Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα; Αδιαφορούν οι κάτοικοι αυτής της χώρας για τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην εφορία; Υπάρχει όντως κίνημα «δεν πληρώνω»; Η λεπτομερέστερη μελέτη των αριθμών δείχνει το εντελώς διαφορετικό: η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες να είναι συνεπής, πόσο μάλλον αν ληφθούν υπ’ όψιν οι αλλεπάλληλες φορολογικές επιβαρύνσεις των τελευταίων ετών.
Ναι, 4.128.962 άτομα χρωστάνε στην εφορία. Από αυτούς, όμως, πάνω από το 90% οφείλει μικροποσά της τάξεως των λίγων εκατοντάδων ευρώ ή μερικών χιλιάδων ευρώ. Οφειλέτης είναι και αυτός που δεν πλήρωσε τον Αύγουστο μία δόση ΦΠΑ και οφείλει 300 ευρώ, οφειλέτης είναι κι αυτός που χρωστάει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Όταν όμως σε μια χώρα με περίπου 9 εκατομμύρια φορολογούμενους οι μισοί δεν χρωστάνε τίποτα και από τους υπόλοιπους μισούς το 90% οφείλει έως 3.000 ευρώ, ποιος και πώς μπορεί να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό «μπαταχτσής»;
Το ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο εκτινάχτηκαν στα 90,5 δισ. ευρώ είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Οι ιθύνοντες γνωρίζουν ότι το 95% και πλέον του ληξιπρόθεσμου χρέους κατανέμεται σε όχι περισσότερους από 400.000 ΑΦΜ φυσικών και νομικών προσώπων.
Ο βασικός κανόνας που πρέπει να ακολουθείται στη διαχείριση των χρεών ορίζει ότι η πρόληψη είναι το «κλειδί» για να αποφευχθεί η διόγκωση του προβλήματος. Πρόληψη στην Ελλάδα θα ήταν ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός να εντοπίζει αμέσως «περίεργες» συμπεριφορές φορολογουμένων (μη καταβολή μεγάλων ποσών ΦΠΑ, μη υποβολή φορολογικών δηλώσεων κ.λπ.) και να παρεμβαίνει άμεσα.
Αυτό δεν έγινε και δεν γίνεται. Αντιθέτως, με γνώμονα πάντοτε την εμφάνιση «αποτελεσμάτων», όλη η στρατηγική εστιάζεται στο εύκολο: να πιεστούν οι εκατοντάδες χιλιάδες να πληρώσουν μικροποσά, μήπως και συγκεντρωθούν έσοδα. Με αυτή την τακτική, το πρόβλημα δεν θα αντιμετωπιστεί ποτέ. Και κάθε μήνα που θα περνάει, απλώς θα καταγράφουμε άλλο ένα ιστορικό ρεκόρ όσον αφορά το ύψος των ληξιπρόθεσμων.