Αυστραλοί ερευνητές προειδοποιούν για μία νέα, επεμβατική απειλή στην άγρια ζωή της χώρας, τα χρυσόψαρα που εγκαταλείπονται από τους ιδιοκτήτες τους και απελευθερώνονται στο φυσικό περιβάλλον.
Αυστραλοί ερευνητές προειδοποιούν για μία νέα, επεμβατική απειλή στην άγρια ζωή της χώρας, τα χρυσόψαρα που εγκαταλείπονται από τους ιδιοκτήτες τους και απελευθερώνονται στο φυσικό περιβάλλον.
Η κοινή γνώμη θεωρεί το χρυσόψαρο ως ένα μικρό και αβλαβές είδος, αλλά τα ποτάμια της δυτικής Αυστραλίας διαθέτουν τις ιδανικές συνθήκες που επιτρέπουν στα ψάρια να αναπτυχθούν σε σημείο που φτάνουν τα δύο κιλά βάρος και διαταράσσουν σημαντικά το τοπικό οικοσύστημα.
Τα ψάρια αυτά τείνουν να τρέφονται με τα αυγά των ιθαγενών ειδών. Ωστόσο, ακόμα και όταν δεν επηρεάζουν άμεσα την αναπαραγωγή των άλλων ψαριών, εκκρίνουν ουσίες πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά που δημιουργούν επικίνδυνες εστίες φυκιών. Τα χρυσόψαρα είναι επίσης συχνά φορείς διαφόρων ισχυρών ασθενειών που κανονικά δεν απαντώνται στα νερά της Αυστραλίας.
Υπεύθυνοι για αυτό το φαινόμενο φέρονται να είναι οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων που απελευθερώνουν τα ανεπιθύμητα ψάρια στις τοπικές υδάτινες οδούς. Από τη στιγμή που απελευθερώνονται στο νερό, τα ψάρια αναπαράγονται με ταχύ ρυθμό, καταλαμβάνοντας την περιοχή. Επειδή μπορούν να ταξιδέψουν αρκετά μακριά, φτάνοντας μέχρι και τα 230 χιλιόμετρα ανά έτος, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εξαλειφθούν. Μάλιστα σε σχετική έρευνα, οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Μέρντοκ τα χαρακτηρίζουν ως ένα από τα χειρότερα χωροκατακτητικά υδρόβια είδη στον κόσμο.
Εξάλλου, μία παρόμοια οικολογική κρίση είχε λάβει χώρα το 2013 στη Λίμνη Τάχο της Βόρειας Αμερικής, όταν βρέθηκε χρυσόψαρο μήκους μισού μέτρου και βάρους δύο κιλών, το οποίο είχε προκαλέσει μεγάλες ζημιές σε άλλα είδη της λίμνης.