Εμφαση στην προσωπική αποτυχία του γερμανού καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ δίνουν σήμερα οι ευρωπαϊκές εφημερίδες, μετά την ήττα των Σοσιαλδημοκρατών στις εκλογές στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, και κρίνουν ότι η αντίδραση στη συμμαχία Κόκκινων - Πρασίνων ισχυροποιείται όλο και πιο πολύ σε ολόκληρη τη Γερμανία.
Μετά από εξήμισι χρόνια διακυβέρνησης «άρχισε ο αποχαιρετισμός του Σρέντερ», γράφει η «Κοριέρε ντε λα Σέρα». Ο γερμανικός Τύπος χαρακτηρίζει ριψοκίνδυνο στοίχημα την απόφαση του γερμανού καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ να κηρύξει πρόωρες εκλογές μετά τη χθεσινή ήττα του κόμματός του http://www.naftemporiki.gr/news/static/05/05/23/1053265.htm .
Ο «λαγός» των πρόωρων εκλογών ξάφνιασε το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας και έθεσε εκ των πραγμάτων σε δεύτερη μοίρα την ενασχόληση με το αρχικό γεγονός που δρομολόγησε τις νέες πολιτικές εξελίξεις.
Ο Σρέντερ κατόρθωσε με αυτό το επικοινωνιακό «coup» να κλέψει την παράσταση, από τους θριαμβευτές Χριστιανοδημοκράτες (CDU), αλλά και από τους εσωκομματικούς του αντιπάλους της αριστερής πτέρυγας του κόμματος, που ετοιμάζονταν να τόν στριμώξουν με το αίτημα ενός έκτακτου συνεδρίου, προκειμένου να εξαναγκαστεί στην αλλαγή της γραμμής πλεύσης του κόμματος και σε μία δραστική αναθεώρηση των αντιλαϊκών συστατικών της λεγόμενης «Ατζέντα 2010» και των «νόμων Χαρτς».
Ο αντιπερισπασμός του Σρέντερ -που ούτως ή άλλως δείχνει το πολιτικό ταλέντο του καλύτερα όταν βρίσκεται με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο- έδωσε στους συντετριμμένους από την οδυνηρή ήττα στο πάλαι ποτέ προπύργιο του SPD οπαδούς του κόμματος προσωρινά την ψευδαίσθηση της ανάκτησης της πρωτοβουλίας των κινήσεων, μετέθεσε το ενδιαφέρον από την ανάλυση των αιτίων της ήττας -την αποτυχία δηλαδή της κυβέρνησης στο μείζον θέμα της καταπολέμησης της ανεργίας- στην προετοιμασία της επόμενης αναμέτρησης και εκβιάζει, σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον, την πειθάρχηση της αριστερής πτέρυγας του κόμματος λόγω της κρισιμότητας των στιγμών.
Το «ξεκαθάρισμα» που επιζητά ο Σρέντερ μέσω της προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία διαφαίνεται ότι θα διατυπωθεί κυρίως με το ερώτημα προς τους ψηφοφόρους: «θέλετε οι μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες προκειμένου να αντεπεξέλθει η Γερμανία στο διεθνή ανταγωνισμό να γίνουν με υπαρκτή την κοινωνική παράμετρο από μία σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση ή προτιμάτε την επιλογή του "καθαρού καπιταλισμού" της Δεξιάς;»
Με δεδομένο ότι CDU/CSU κυριαρχούν πλέον στο Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των κρατιδίων («Μπούντεσρατ»), ο Σρέντερ ποντάρει στο παραδοσιακό ανακλαστικό των γερμανών ψηφοφόρων να μην επιδοτούν την παράταξη που κυριαρχεί σε ένα από τα δύο αντιπροσωπευτικά θεσμικά όργανα με την παροχή της πλειοψηφίας και στο δεύτερο.
Αλλά, όταν η απόρριψη του «κοκκινοπράσινου» μοντέλου διακυβέρνησης είναι πλέον καθολική στο επίπεδο των γερμανικών κρατιδίων, η προσδοκία της επιβράβευσής του στο κεντρικό επίπεδο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν έχει στοιχεία χίμαιρας;
Οταν καταψηφίζεται επανειλημμένα και αλλεπάλληλα στα ομόσπονδα κρατίδια από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων, αλλά και από μεγάλο μέρος των οπαδών της Σοσιαλδημοκρατίας η «Ατζέντα 2010» και το πακέτο των «Νόμων Χαρτς» γιατί στις εθνικές εκλογές οι ψηφοφόροι να αλλάξουν γνώμη;
Πού μπορεί να στηριχτεί μία αμυδρή έστω ελπίδα επικράτησης του Σρέντερ, όταν οι Χριστιανοδημοκράτες προπορεύονται σταθερά εδώ και ενάμιση χρόνο με τουλάχιστον 15 μονάδες στις δημοσκοπήσεις;
Μήπως αυτή η κίνηση Σρέντερ μέσω της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, δεν είναι κίνηση με στόχο την επιτυχία του εγχειρήματος, αλλά μπορεί να ερμηνευτεί ως κίνηση γρήγορου τέλους της κυβέρνησης, αντί να συνεχίσει να φυτοζωεί περιμένοντάς την έλευση του αναπόφευκτου τον Σεπτέμβριο του 2006;
Πηγές: AΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο