Ήταν βέβαιο ότι η «εκκαθάριση» δεν θα σταματήσει στους 6.000 στρατιωτικούς, τους 8.800 αστυνομικούς και τους 2.700 δικαστικούς. Οι «εχθροί της Δημοκρατίας» είχαν, σύμφωνα με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, απλώσει τα πλοκάμια τους παντού, γράφει η Νατάσα Στασινού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Ήταν βέβαιο ότι η «εκκαθάριση» δεν θα σταματήσει στους 6.000 στρατιωτικούς, τους 8.800 αστυνομικούς και τους 2.700 δικαστικούς. Οι «εχθροί της Δημοκρατίας» είχαν, σύμφωνα με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, απλώσει τα πλοκάμια τους παντού.
Στο στόχαστρο μπήκαν έτσι 492 «προδότες» κληρικοί, περισσότεροι από 1.500 ακαδημαϊκοί, 21.000 εκπαιδευτικοί ιδιωτικών σχολείων, 15.000 υπάλληλοι του υπουργείου Παιδείας. Ακόμη, όμως, δεν είχε εξαλειφθεί μία μεγάλη απειλή. Αυτή της τέταρτης εξουσίας. Αποφασισμένος να μην αφήσει κανένα εμπόδιο στον δρόμο του, ο ηγέτης φρόντισε και για αυτήν, κλείνοντας εν μια νυκτί περισσότερα από 130 μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων 16 τηλεοπτικών σταθμών και 45 εφημερίδων.
Μία φρενίτιδα διώξεων μεγαλύτερη και από εκείνη που έχει καταλάβει τους λάτρεις του νέου παιχνιδιού επαυξημένης πραγματικότητας Pokemon GO, στοιχειώνει τη γειτονική χώρα. Και ενώ οι ιμάμηδες ζητούν να απαγορευτεί στη χώρα το κυνήγι των εικονικών πλασμάτων, που «στέλνει λάθος μηνύματα στη νεολαία», το κυνήγι μαγισσών δεν προβλέπεται να λήξει σύντομα.
Όσο ο Ερντογάν αδυνατεί να κλείσει τα πραγματικά μέτωπα, όπως τον διχασμό της τουρκικής κοινωνίας και το κουρδικό, όσο οι σχέσεις του με δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ παραμένουν τεταμένες, όσο οι φωνές που τον κατηγορούν για διασυνδέσεις με το Ισλαμικό Κράτος εντείνονται, τόσο οι εικονικές απειλές και οι φανταστικοί εχθροί θα πολλαπλασιάζονται.
Ο Τούρκος πρόεδρος απαντά σήμερα στο αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα με ένα δικό του πραξικόπημα κατά των ελευθεριών και της πολυφωνίας. Βάζει στο εκτελεστικό απόσπασμα τη Δημοκρατία, την οποία οι πολίτες της χώρας υπερασπίστηκαν το βράδυ της 15ης Ιουλίου - ορισμένοι δίνοντας ακόμη και τη ζωή τους. Θα αντιληφθεί άραγε πόσο επικίνδυνο είναι αυτό για την πατρίδα του, αλλά ακόμη και για τον ίδιο ή θα μείνει παραδομένος στην «επαυξημένη πραγματικότητα» των απειλών που έχει δημιουργήσει στο μυαλό του;