Ένα «άνοιγμα» στη Ν.Δ., επί του οποίου μπορεί να επιτευχθεί μια ευρεία συναίνεση, μια πρόταση που θα αλλάξει τον κοινοβουλευτικό χάρτη της χώρας, πάντα σε περίπτωση που εγκριθεί από τον απαραίτητο αριθμό βουλευτών και μια προσπάθεια να «θωρακιστούν» οι μελλοντικές κυβέρνησης έναντι απαιτήσεων εταίρων ή δανειστών, εμπεριείχαν μεταξύ άλλων οι κυβερνητικές προτάσεις για τη Συνταγματική Αναθεώρηση που παρουσίασε χθες στον προαύλιο χώρο της Βουλής ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
του Δημήτρη Χατζηνικόλα
Ένα «άνοιγμα» στη Ν.Δ., επί του οποίου μπορεί να επιτευχθεί μια ευρεία συναίνεση, μια πρόταση που θα αλλάξει τον κοινοβουλευτικό χάρτη της χώρας, πάντα σε περίπτωση που εγκριθεί από τον απαραίτητο αριθμό βουλευτών και μια προσπάθεια να «θωρακιστούν» οι μελλοντικές κυβέρνησης έναντι απαιτήσεων εταίρων ή δανειστών, εμπεριείχαν μεταξύ άλλων οι κυβερνητικές προτάσεις για τη Συνταγματική Αναθεώρηση που παρουσίασε χθες στον προαύλιο χώρο της Βουλής ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Συγκεκριμένα, η πρόταση για εκλογή ΠτΔ από το λαό αν η Βουλή σε δύο ψηφοφορίες δεν καταφέρει να εκλέξει Πρόεδρο, ώστε να αποφεύγεται η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες εκτιμάται τόσο από κυβερνητικά στελέχη όσο και από στελέχη της αντιπολίτευσης ότι μπορεί να συγκεντρώσει ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αντίστοιχες πλειοψηφίες εκτιμάται ότι θα συγκεντρώσει και η πρόταση για άρση της βουλευτικής ασυλίας και η αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Η πρόταση Τσίπρα για οκταετή θητεία των βουλευτών αλλά και του Πρωθυπουργού, αφού θα πρέπει να είναι μέλος της Βουλής, σε περίπτωση που «περάσει», θα αλλάξει τον κοινοβουλευτικό χάρτη της χώρας. Ωστόσο δύσκολα θα αποσπάσει ευρεία συναίνεση και σύμφωνα με κυβερνητικό βουλευτή είναι μία από τις βασικές προτάσεις για τις οποίες ο κ. Τσίπρας θα επιδιώξει «να προκαταλάβει τους πολιτικούς του αντιπάλους μέσω της λαϊκής ψήφου-δημοψήφισμα». Το τελευταίο σύμφωνα με τον ίδιο βουλευτή ανήκει στα θέματα «μεγάλου πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα» (εθνικό θέμα) ώστε να πληροί και μία εκ των δύο προϋποθέσεων που θέτει το ίδιο το Σύνταγμα για τη διενέργεια δημοψηφίσματος.
Τέλος, η πρόταση για την υποχρέωση κύρωσης, μόνο με δημοψήφισμα, οποιασδήποτε Συνθήκης μεταβιβάζει κυριαρχικές αρμοδιότητες του κράτους, είναι «φωτογραφική» αφού, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει έτερος κυβερνητικός βουλευτής, «οι μισοί μνημονιακοί νόμοι, σε περίπτωση δημοψηφίσματος, θα είχαν μείνει μετεξεταστέοι». Αντίστοιχης λογικής είναι και η πρόταση για ρητή απαγόρευση άρσης του δημόσιου ελέγχου των αγαθών του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και η κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ως του μοναδικού μέσου για τον προσδιορισμό του μισθού (κατώτατου).
Σε κάθε περίπτωση η έναρξη της διαδικασίας αναθεώρησης ενός άρθρου του Συντάγματος μπορεί να ξεκινήσει με την υπογραφή 50 βουλευτών, ενώ απαιτεί πλειοψηφία 3/5 (180) για να κριθεί αναθεωρητέο από την επόμενη Βουλή με απλή πλειοψηφία. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή κριθεί αναθεωρητέο από απλή πλειοψηφία (150 συν1) τότε απαιτείται πλειοψηφία 2/3 της επόμενης Βουλής για να αλλάξει. Και η μεθεπόμενη Βουλή, αν δεν αλλάξει ο σχετικός νόμος από την επόμενη κυβέρνηση, θα είναι «προϊόν» του νέου εκλογικού νόμου που ψηφίστηκε πρόσφατα, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την επίτευξη πλειοψηφιών και συναινέσεων.