Οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ και οι ΗΠΑ έστειλαν ένα κοινό αυστηρό μήνυμα στον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Στην πραγματικότητα όμως δεν διαθέτουν ισχυρά μέσα πίεσης απέναντι στην Τουρκία.
Το φθινόπωρο στην αγωνιώδη προσπάθειά της να βρει λύση στο προσφυγικό η καγκελάριος Μέρκελ στηρίχθηκε στο χαρτί μιας ημι-δημοκρατικής σταθερότητας στην Τουρκία και συνεννοήθηκε με τον πρόεδρο Ερντογάν. Όπως βλέπουμε αυτές τις μέρες, η δημοκρατική σταθερότητα στην Τουρκία είναι μια αυταπάτη.
Ο αρμόδιος για τη διεύρυνση ευρωπαίος επίτροπος Χαν το είπε ξεκάθαρα: οι λίστες με τα χιλιάδες ονόματα κρατικών λειτουργών προς σύλληψη είχαν ετοιμαστεί από την τουρκική κυβέρνηση και απλώς βγήκαν από το ντουλάπι μετά το πραξικόπημα. Αυτό που παρακολουθούμε στην Τουρκία είναι η από μακρού προγραμματισμένη εξόντωση όλων των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης του AKP.
Στόχος είναι η αδιαμφισβήτητη πλέον στο εσωτερικό μονοκρατορία Ερντογάν. Τόσο το Βερολίνο όσο και οι Βρυξέλλες ξεκαθάρισαν τουλάχιστον ότι η επαναφορά της θανατικής ποινής στην Τουρκία θα σημάνει αυτόματα τη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Ο Τούρκος πρόεδρος παραδίδεται στις δικτατορικές ορέξεις του, επειδή πιστεύει ότι μάλλον η Ευρώπη και οι ΗΠΑ χρειάζονται την Τουρκία παρά το αντίθετο.
Είναι αλήθεια ότι η Ευρώπη δεσμεύθηκε με τον Ερντογάν για να κλείσει η στρόφιγγα των μεταναστευτικών κυμάτων. Αλλά η ΕΕ δεν χρειάζεται και να παραλύσει οριστικά λόγω αυτής της δέσμευσης. Το πιθανότερο είναι ότι οι Σύροι πρόσφυγες σταμάτησαν να καταφθάνουν στην Ευρώπη επειδή έκλεισε ερμητικά ο βαλκανικός διάδρομος και όχι επειδή τους ανέκοψε ο Ερντογάν.
Ακόμα πιο σημαντική είναι η συνεργασία με την Τουρκία στους κόλπους του ΝΑΤΟ, αφού λόγω της γεωγραφικής της θέσης η Άγκυρα είναι βασικός εταίρος για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους και τον τερματισμό του εμφυλίου στη Συρία. Ο Αμερικανός υπΕξ Τζον Κέρι διεμήνυσε ότι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ σημαίνει αυτόματα και πίστη στη δημοκρατία, αλλά αυτές τις ώρες του οίστρου το αυτί του Ερντογάν δεν ιδρώνει εύκολα.
Η αναμενόμενη συνάντησή του τον ερχόμενο μήνα με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν δείχνει ότι η Άγκυρα βρίσκεται σε φάση στρατηγικού αναπροσανατολισμού. Τελικά μόνο η οικονομική κρίση μπορεί να βάλει φρένο στον σουλτάνο του Βοσπόρου. Μετά την κατάρρευση του τουρισμού, ενδέχεται να ακολουθήσει και η αποχώρηση επενδυτών και επιχειρηματιών από τη Δύση. Οι καιροί προμηνύονται δύσκολοι.