Ηχηρή παρέμβαση για την οικονομία, το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις έκανε με σημερινή γραπτή του δήλωση ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Ο κ. Μητσοτάκης ζητεί ίδιο καθεστώς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και για τους ήδη υπηρετούντες, σημειώνοντας μάλιστα ότι αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τα συνδικάτα.
Ακόμη ο κ. Μητσοτάκης καλεί τα δύο μεγάλα κόμματα να έρθουν σε συμφωνία όσον αφορά τους αριθμούς και τα άλλα δεδομένα της κοινωνικής ασφάλισης, ώστε να προωθηθεί λύση στο πρόβλημα, και επισημαίνει ότι για όλα τα μεγάλα θέματα καλό είναι να αρχίσει επιτέλους σοβαρός και ειλικρινής διάλογος ενώπιον του λαού.
Αναλυτικά, η δήλωση του επιτίμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας έχει ως εξής:
«Τα τελευταία δημοψηφίσματα, τα οποία κλονίζουν την Ευρώπη και επιδεινώνουν τις οικονομικές της προοπτικές, αποτελούν πρόσθετο λόγο ανησυχίας για την πορεία της οικονομίας μας, η οποία ούτως ή άλλως αντιμετωπίζει τραγική κρίση.
Είναι ανάγκη ο πολιτικός κόσμος της χώρας να αντιμετωπίσει με υπευθυνότητα ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα τα προβλήματα που βρίσκονται μπροστά μας και αποτελεί εθνικό χρέος των δύο μεγάλων κομμάτων να αναζητήσουν σημεία στα οποία συμφωνούν. Τέτοια σημεία ασφαλώς υπάρχουν, απο τη στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου ευθέως δηλώνει ότι δεν είναι κρατιστής και μέσα στο κόμμα του ακούγονται και άλλες πολλές υπεύθυνες φωνές.
Πρώτο σημείο συμφωνίας μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων πρέπει να είναι η άμεση προώθηση στη Βουλή νόμου, ο οποίος να ορίζει ότι εφεξής οι διοριζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα υπόκεινται στο ίδιο καθεστώς σε ό,τι αφορά και τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση, με τους λοιπούς εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα. Η απόφαση αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τα συνδικάτα. Εξάλλου οι ήδη εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις αυτές θα πρέπει μέσα σε εύλογο χρόνο, που δεν μπορεί να είναι μακρύς, να προσαρμόσουν τις εργασιακές σχέσεις και τα εφεξής δημιουργούμενα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα με όσα ισχύουν για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί αν αυτό δεν συμβεί εξ ορισμού οι επιχειρήσεις αυτές δεν θα είναι ανταγωνιστικές και θα συνεχίσουν να επιβαρύνουν τους Ελληνες φορολογουμένους με τα τεράστια ελλείμματά τους.
Τα δύο κόμματα πρέπει επίσης να συμφωνήσουν στους αριθμούς και τα άλλα δεδομένα της κοινωνικής ασφάλισης. Εχοντας τη συνολική εικόνα και μόνο τότε να προχωρήσουμε σε κρατική βοήθεια προς τα επί μέρους ταμεία, η οποία κατ'ανάγκην δεν μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη απ'ό,τι σήμερα δίδεται. Μπορεί όμως και πρέπει να είναι πολύ δικαιότερα κατανεμημένη, μια που το μεγαλύτερο πρόβλημα του συστήματος δεν είναι μόνο η ελλειμματικότητά του, αλλά προπαντός οι τεράστιες κοινωνικές αδικίες που εμπεριέχει. Εξασφαλίζουμε τα υπερπρονόμια των ολίγων προνομιούχων των ΔΕΚΟ, εις βάρος των εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων των 400 ευρώ αλλά και των παλαιών και νέων ανέργων.
Το να επιδιώκουμε επιλεκτικά να λύσουμε το πρόβλημα, όχι καταργώντας προνόμια, αλλά εξασφαλίζοντας όλους τους προνομιούχους εις βάρος του δημοσίου χρέους και των ταμείων απο τα οποία θα συνταξιοδοτηθεί η συντριπτική πλειοψηφία των μη προνομιούχων εργαζομένων, είναι πολιτικά και κοινωνικά απαράδεκτο.
Για όλα αυτά τα μεγάλα θέματα, αλλά και για άλλα, όπως για παράδειγμα η προώθηση απο κοινού της αξιολόγησης των ΑΕΙ και η εισαγωγή των μη κρατικών πανεπιστημίων, καλό είναι να αρχίσει επιτέλους σοβαρός και ειλικρινής διάλογος ενώπιον του λαού, τον οποίο έχουμε χρέος εντίμως να ενημερώσουμε, αντί εμείς οι πολιτικοί να αναλισκόμεθα σε ανούσιες τηλεοπτικές κοκορομαχίες απο τα τηλεοπτικά παράθυρα, που βλάπτουν και τους εαυτούς μας και τον λαό».