Η ιχθυοκαλλιέργεια μπορεί να αποτελέσει ένα βιώσιμο υποκατάστατο της αλίευσης άγριων ψαριών, καθώς νέες προσεγγίσεις υπόσχονται να αντιμετωπίσουν πολλά από τα διαχρονικά προβλήματα της βιομηχανίας.
Η ιχθυοκαλλιέργεια μπορεί να αποτελέσει ένα βιώσιμο υποκατάστατο της αλίευσης άγριων ψαριών, καθώς νέες προσεγγίσεις υπόσχονται να αντιμετωπίσουν πολλά από τα διαχρονικά προβλήματα της βιομηχανίας.
Το ποσοστό των παγκόσμιων αποθεμάτων ψαριών που χαρακτηρίζονται ως αντικείμενο υπερεκμετάλλευσης έχει αυξηθεί από περίπου 10% το 1974 σε πάνω από 30% σήμερα, ενώ άλλες εκτιμήσεις τοποθετούν το ποσοστό των αλιευτικών αποθεμάτων που υφίστανται υπερεκμετάλλευση έως και στο 85%.
Σύμφωνα με περσινή έκθεση του WWF, μεταξύ 1970 και 2010 υπήρξε μια πτώση 74% στα παγκόσμια αποθέματα τόνου και σκουμπριού. Εξάλλου, μία έκθεση του ΟΗΕ από το 2008 εκτιμά ότι οι αλιευτικοί στόλοι χάνουν εισοδήματα 50 δις δολαρίων το χρόνο, λόγω εξάντλησης των αποθεμάτων και κακής διαχείρισης.
Η κατανάλωση ψαριών έχει αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες, με την ετήσια κατανάλωση να έχει υπερδιπλασιαστεί από το 1960. Ωστόσο, το 2014, η ποσότητα των εκτρεφόμενων ψαριών που καταναλώνονται ξεπέρασε για πρώτη φορά την κατανάλωση άγριων αλιευμάτων, με το 62% των πρώτων να παράγονται στην Κίνα.
Τα ιχθυοτροφεία απαιτούν μεγάλες ποσότητες ψαριών για να θρέψουν τα σαρκοφάγα ψάρια όπως ο σολομός, αλλά επίσης καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες φρέσκου νερού. Οι ασθένειες είναι ένα άλλο εξαιρετικά επιζήμιο πρόβλημα, με διάφορα είδη θαλάσσιων ψειρών να μολύνουν τα ιχθυοτροφεία σολομών.
Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, πολλά ιχθυοτροφεία χρησιμοποιούν ισχυρά αντιβιοτικά που μειώνουν τη θνησιμότητα των ψαριών σε περίπου 30%. Ωστόσο τα κατάλοιπα στα ανθρώπινα τρόφιμα είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα, όπως και η διαφυγή τους στο περιβάλλον.
Τα περιττώματα ψαριών μαζί με τα κατάλοιπα φαρμάκων έχουν αποδειχθεί ότι καταστρέφουν κοντινούς βιοτόπους και τα βακτηρίδια απορροφούν οξυγόνο από το νερό.
Ωστόσο οι σύγχρονες εξελίξεις στην τεχνολογία και η ανάπτυξη πιο βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων υπόσχονται να αντιμετωπίσουν τα γενικά προβλήματα της ρύπανσης και της εξάρτησης από άγρια ψάρια για τη διατροφή των σολομών και άλλων τέτοιων ειδών.
Τεχνητοί ύφαλοι κάτω από τα ιχθυοτροφεία μπορούν να δεσμεύουν τα απόβλητα των ψαριών, παρέχοντας ταυτόχρονα τροφή και καταφύγιο σε είδη που τρέφονται με τα απόβλητα των ψαριών.
Αντίστοιχα, τα απόβλητα που παρασύρονται από τα ρεύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την τροφή μυδιών και φυκιών, συμβάλλοντας στη μείωση λοιμώξεων, ενώ τα φύκια μπορούν να χορηγηθούν σε εκτρεφόμενα ψάρια ως πηγή ωμέγα-3, μειώνοντας την ανάγκη για άγρια ψάρια. Το ίδιο μπορεί να συμβεί αν χρησιμοποιηθούν έντομα ως πηγή πρωτεΐνης για τα ψάρια.
Η βιώσιμη ιχθυοκαλλιέργεια, που θα εκμεταλλεύεται όλες τις παραπάνω καινοτομίες, μπορεί να αντιμετωπίσει δραστικά τα ιστορικά μειονεκτήματα της βιομηχανίας και να απαλύνει την πίεση των παγκόσμιων αποθεμάτων ψαριών, αναφέρουν οι ειδικοί.