Το «πειραματόζωο» την κρίση, η Ελλάδα, μπορεί να αποδειχθεί πολιτικό εργαστήρι για τις αλλαγές στην Ευρώπη εκτίμησε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, στον απόηχο του αποτελέσματος του βρετανικού δημοψηφίσματος και σημειώνει ότι αν υπάρξει επιμονή στο μοντέλο λιτότητας τότε το μέλλον της Ε.Ε. είναι δυσοίωνο.
Το «πειραματόζωο» την κρίση, η Ελλάδα, μπορεί να αποδειχθεί πολιτικό εργαστήρι για τις αλλαγές στην Ευρώπη εκτίμησε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, στον απόηχο του αποτελέσματος του βρετανικού δημοψηφίσματος και σημειώνει ότι αν υπάρξει επιμονή στο μοντέλο λιτότητας τότε το μέλλον της Ε.Ε. είναι δυσοίωνο.
Σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Φίλης αναφέρεται στον εκλογικό νόμο σημειώνοντας ότι πρόκειται για «μια ιστορική ευκαιρία να προχωρήσουμε σε ένα σταθερό βήμα για την απλή αναλογική», προσθέτοντας ότι «τα προσχήματα δεν πρέπει να επιστρατευθούν από τον χώρο της Αριστεράς».
Ασκεί κριτική στον πρόεδρο της ΝΔ, αναφέροντας ότι ο νεοφιλελευθερισμός που πρεσβεύει είναι εις βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. «Αυτή η πολιτική του κ. Μητσοτάκη δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι μπορεί να κερδίσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού», σχολιάζει.
Σημειώνει ότι «θέλουμε ένα σχολείο ποιότητας και ισότητας και όχι ένα σχολείο με μαθητές-πελάτες». Τονίζει επίσης ότι έχουν ληφθεί μέτρα για την εξασφάλιση των πιστώσεων, ώστε «να έχουμε φέτος από την πρώτη ημέρα του σχολικού έτους το αναγκαίο προσωπικό, πέρα από το μόνιμο και αναπληρωτές, περίπου 20 χιλιάδες αναπληρωτές».
Εν όψει του καθορισμού του Μεσοπρόθεσμου που αφορά στους προϋπολογισμούς του 2017 και του 2018, σημειώνει ότι μπορεί να υπάρξει μία μικρή αύξηση στις δαπάνες για την εκπαίδευση. Επισημαίνει ότι το Μεσοπρόθεσμο της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου προέβλεπε ότι το 2018 οι δαπάνες για την παιδεία θα "κατρακυλούσαν" στο 1,9% του ΑΕΠ (που ισοδυναμεί με περίπου 2 δισ. λιγότερα χρήματα), όταν ο προϋπολογισμός του 2016 είναι 4,9 δισ. ευρώ για την παιδεία.
Ο υπουργός, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι είναι ώριμο και αναγκαίο να συζητήσουμε τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους, ότι ο προσδιορισμός των ρόλων τους είναι αναγκαίος και επωφελής και για τις δύο πλευρές και πως γι' αυτό χρειάζεται διάλογος ανάμεσα τους.