Το τέλος της φτώχειας αποτελεί επιλογή, όχι πρόβλεψη. Υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στη Γη που μάχονται καθημερινά για την επιβίωσή τους. Οι κυβερνήσεις έχουν δεσμευτεί να μειώσουν τη φτώχεια στο μισό μέχρι το 2015. Μέχρι το 2025, η φτώχεια μπορεί να εξαλειφθεί. Το επόμενο βήμα ανήκει στην Ντάουνινγκ Στριτ.
Ο Τόνι Μπλερ έχει υποσχεθεί ότι η Αφρική και η ανάπτυξη θα είναι στο επίκεντρο της φετινής συνόδου των Οκτώ πιο Αναπτυγμένων Χωρών του πλανήτη, που θα διεξαχθεί στη Σκωτία τον ερχόμενο Ιούλιο.
Οι Αφρικανοί ελπίζουν ότι αυτή τη φορά οι ηγέτες δεν θα αρκεστούν σε υποσχέσεις.
Οι τρόποι για να εξαλειφθεί η φτώχεια υπάρχουν. Το κόστος της αναπτυξιακής βοήθειας ανέρχεται μόλις στο 0,7% των εθνικών εισοδημάτων των δωρητριών χωρών. Θα ανταποκριθούν όμως οι πλούσιες χώρες σε αυτή την απαίτηση;
Η Αφρική, υποστηρίζει ο Τζέφρι Σακς διευθυντής του Ινστιτούτου για τη Γη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, αντιμετωπίζει τρία σημαντικά προβλήματα που λύθηκαν στην Ασία πριν από 40 χρόνια.
Το πρώτο πρόβλημα είναι η παραγωγή αρκετής τροφής. Η Ασία είχε την Πράσινη Επανάσταση. Η Αφρική όχι. Η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσά τους είναι βιοφυσική. Οι σιτοβολώνες της Ασίας βρίσκονται στα μεγάλα ποτάμια που πηγάζουν από τα Ιμαλάια και το οροπέδιο του Θιβέτ. Η Πράσινη Επανάσταση της Ασίας στηρίχθηκε στην άρδευση, στα λιπάσματα και στους σπόρους υψηλής απόδοσης. Η Αφρική, αντίθετα, στερείται των πεδιάδων και των μουσώνων που θα διευκόλυναν την εκτεταμένη άρδευση.
Επιπλέον, οι αγρότες της είναι φτωχοί και δεν μπορούν να αγοράσουν τα αναγκαία λιπάσματα και τους κατάλληλους σπόρους. Η σύγχρονη επιστήμη, όμως, παρέχει τα μέσα για μια αφρικανική Πράσινη Επανάσταση του 21ου αιώνα. Αυτό που χρειάζεται είναι μια καλύτερη διαχείριση των υδάτινων πόρων, σε συνδυασμό με βελτιωμένους σπόρους και δοκιμασμένες μεθόδους ενίσχυσης των θρεπτικών ουσιών του εδάφους.
Πρακτικές λύσεις υπάρχουν και για τη δεύτερη μεγάλη πρόκληση της Αφρικής, τον έλεγχο των φονικών ασθενειών. Τα παιδιά της Αφρικής πεθαίνουν από ελονοσία, διάρροια, αναπνευστικές διαταραχές, χρόνιο υποσιτισμό και έλλειψη φροντίδας για τα νεογέννητα. Σε πολλές περιοχές, το ένα πέμπτο των παιδιών που γεννιούνται πεθαίνουν πριν συμπληρώσουν το πέμπτο έτος της ηλικίας τους. Με τις σύγχρονες ιατρικές πρακτικές, τα παιδιά αυτά μπορούν να σωθούν. Και όταν σωθούν, οι γονείς τους θα πειστούν να κάνουν λιγότερα παιδιά, αφού θα ξέρουν ότι θα επιβιώσουν. Η μείωση της παιδικής θνησιμότητας και η δημογραφική επιβράδυνση πηγαίνουν μαζί.
Η πιο επείγουσα εκστρατεία που πρέπει να αναληφθεί είναι εναντίον της ελονοσίας. Ειδικά επεξεργασμένες κουνουπιέρες, σε συνδυασμό με αποτελεσματικά φάρμακα, μπορούν να μειώσουν δραστικά τους θανάτους των
παιδιών. Μέχρι το 2008, είναι δυνατό να μειωθούν οι θάνατοι από ελονοσία στο μισό. Αλλά η προσπάθεια αυτή της Αφρικής πρέπει να χρηματοδοτηθεί γενναία από τη Δύση.
Η τρίτη πρόκληση που αντιμετωπίζει η Αφρική είναι η έλλειψη υποδομής στους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών και των επικοινωνιών. Οι αγροτικές οικογένειες χρειάζονται δρόμους για να μεταφέρουν τα λιπάσματα στα χωριά τους και τους σπόρους στην αγορά. Τα χωριά της Αφρικής χρειάζονται αυτοκίνητα για να μεταφέρουν ένα ετοιμοθάνατο παιδί στο νοσοκομείο. Οι μικρές επιχειρήσεις της Αφρικής χρειάζονται κινητά τηλέφωνα για να πληροφορούνται την κίνηση στο χρηματιστήριο. Οι αναγκαίες επενδύσεις είναι συγκεκριμένες, και όχι ιδιαίτερα περίπλοκες.
Η εξάλειψη της φτώχειας αποτελεί ένα μεγάλο ηθικό καθήκον και μια γεωπολιτική επιταγή, κατά βάθος όμως είναι μια επενδυτική πρόταση.
Και τα επενδυτικά προγράμματα βρίσκονται στο τραπέζι, ή μάλλον στο ράφι, και σκονίζονται. Χρειάζονται χρηματοδότηση. Χρειάζονται και υπεύθυνες κυβερνήσεις, σαν κι αυτές στην Γκάνα, στη Σενεγάλη, αλλά όχι και στη Ζιμπάμπουε.
Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους να αφιερώσουν το 0,7% του ΑΕΠ τους στην αναπτυξιακή βοήθεια, τότε οι Αφρικανοί και οι υπόλοιποι φτωχοί του πλανήτη θα ανασηκώσουν τα μανίκια και θα δουλέψουν για να σώσουν τον εαυτό τους.
Πηγή: The Guardian