Όσοι, πολιτικοί ή μη, εντός των τειχών, πιστεύουν ότι μετά το Brexit η Ε.Ε. θα χαλαρώσει τα λουριά της λιτότητας, δυστυχώς, πλανώνται πλάνην οικτράν. Το μήνυμα που έστειλε ο σκληρός πυρήνας της Ένωσης στους «αυτόχειρες» Βρετανούς ήταν αυστηρό και σαφές, γράφει ο Γιώργος Κούρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Όσοι, πολιτικοί ή μη, εντός των τειχών, πιστεύουν ότι μετά το Brexit η Ε.Ε. θα χαλαρώσει τα λουριά της λιτότητας, δυστυχώς, πλανώνται πλάνην οικτράν. Το μήνυμα που έστειλε ο σκληρός πυρήνας της Ένωσης στους «αυτόχειρες» Βρετανούς ήταν αυστηρό και σαφές.
Εδώ και τώρα θέλει να λύσει τον γόρδιο δεσμό, ώστε η Ευρώπη των 27 ή όσων μείνουν να προχωρήσει μπροστά και γρήγορα. Ακόμη κι αν οι Βρετανοί προσπαθήσουν να παίξουν το παιχνίδι των καθυστερήσεων, επίσης η απάντηση της Ε.Ε. θα είναι το ίδιο σκληρή. Θα τους αφήσει στο περιθώριο, θα τους απομονώσει στο νησί τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία τους.
Οι δηλώσεις άλλωστε όλων των Ευρωπαίων αξιωματούχων από τις 23 τρέχοντος δεν σηκώνουν παρερμηνείες. Η Ε.Ε. δεν σηκώνει πλέον «παιχνιδάκια», ούτε άλλες δημιουργικές ασάφειες. Σίγουρα το Brexit αφύπνισε πολλούς στη «γερασμένη» Ευρώπη. Οι ηγέτες πρέπει να πράξουν, πρέπει να αλλάξουν.
Πρέπει επιτέλους να ομολογήσουν, όσο σκληρό για το γερμανικό «εγώ» τους κι αν είναι, ότι κάτι γίνεται στραβά και γι’ αυτό εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών βρίσκονται καθημερινά στους δρόμους. Μέχρι να το πράξουν, όμως, έχουμε μπροστά μας πολλές φουρτούνες.
Όχι γιατί ακόμη το τσουνάμι του Brexit δεν έχει χτυπήσει στις ευρωπαϊκές ακτές, αλλά κυρίως γιατί όσοι κρατούν το «τιμόνι» της Ευρώπης δεν φαίνεται να γνωρίζουν προς τα πού θέλουν να βαδίσουν.
Το μόνο σίγουρο, στην παρούσα φάση, είναι ότι δεν επιθυμούν να «ξηλωθεί» κι άλλο το «πουλόβερ», αλλά και χωρίς να δείξουν σημάδια «αδυναμίας». Το αντίθετο. Θα επιχειρήσουν να πείσουν ότι το «τρένο» προχωρά σταθερά στις γερμανικές ράγες και δεν παρεκκλίνει της πορείας του. Δεν είναι τυχαίο ότι, την επομένη του Brexit, όλες οι αναφορές που έγιναν για την Ελλάδα ήταν στο ίδιο μήκος κύματος.
Όχι άλλες καθυστερήσεις, τελειώνετε με το πρόγραμμα, προχωρήστε χωρίς παρεκκλίσεις από τα συμφωνηθέντα κι άλλα γνωστά και τετριμμένα, τα οποία ακούμε επί σειρά ετών πριν και μετά από κάθε αξιολόγηση.
Μόνο που αυτή τη φορά έχουν άλλη βαρύτητα. Γιατί, πολύ απλά, αυτή τη φορά μια έξοδος γίνεται, προς το παρόν, πράξη και με αυτή πορευόμαστε. Τώρα αν στην πορεία το Brexit γίνει Bremain, εμείς τι είχαμε, τι χάσαμε… το έχουμε δει άλλωστε το έργο αυτό.
Από τη στιγμή που έφυγε όμως ο πρώτος από το κλαμπ, αφήνοντας πολύ μεγάλο «λογαριασμό» στο τραπέζι, αλλά χωρίς να διαλυθεί το «μαγαζί», δεν θα γίνει απολύτως τίποτα κι αν φύγει και ο δεύτερος.
Ειδικά δε εάν είναι γνωστός «ζημιάρης». Ίσως και κάποιοι να το επιθυμούν, για να καθαρίσει το τοπίο και να μείνουν οι «άξιοι».
Τυχαία ο «φίλος» της χώρας και της κυβέρνησης Πιερ Μοσκοβισί δεν θέλει να αλλάξει το πρόγραμμα και δεν βλέπει τον λόγο να μειώσει τον στόχο του πλεονάσματος από το 3,5%; Το είπε καθαρά, δεν θέλει να δημιουργεί νέες προσδοκίες ή άλλες αυταπάτες…