Τα μηνύματα είχαν σταλεί εδώ και τουλάχιστον μια διετία, αλλά δεν παρελήφθησαν και στο «business as usual» διολίσθησαν, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τα μηνύματα είχαν σταλεί εδώ και τουλάχιστον μια διετία, αλλά δεν παρελήφθησαν και στο «business as usual» διολίσθησαν.
Έχει δίκιο η καγκελάριος όταν λέει ότι είναι διαφορετικής μορφής οι προσδοκίες των λαών της Ευρώπης. Διαφορετικές και οι αντιδράσεις τους. Η έφοδος των ακροδεξιών είναι πιο έντονη στις χώρες που ευημερούν, όπως η Αυστρία, η Ολλανδία, η Δανία, ενώ στην Ισπανία, την Πορτογαλία ή την Ιταλία στους «αντι-» το γυρίζουν.
Έχει δίκιο η καγκελάριος κι όταν λέει ότι η ειρήνη που απολαμβάνει η Ευρώπη δεν είναι αυτονόητη, αλλά πολύ αμφιβάλλω για τη διαβεβαίωσή της ότι είναι αρκετά ισχυρή η Ε.Ε., ώστε να δώσει τις σωστές απαντήσεις. Για να πιστέψουν οι «άπιστοι» χρειάζονται κάτι περισσότερο από παρηγορητικές ή καταστροφολογικές προσεγγίσεις. 'Οταν οι ευρωηγούμενοι δηλώνουν ότι απογοητεύθηκαν και δυσαρεστήθηκαν από την απόφαση των Βρετανών, που θα οδηγήσει σε διαδικασίες «χωρίς προηγούμενο», έχεις την αίσθηση ότι έχει χαθεί το μέτρο. Εκτιμούσαν ότι θα έκλεβαν τις καρδιές και την ψήφο με το κοινότοπο «μαζί είμαστε πιο δυνατοί» ή με το γενικόλογο ότι όλα τα προβλήματα μπορούν να λυθούν με «περισσότερη Ευρώπη»; Αυτό είναι πιο ανησυχητικό κι απ’ το Βrexit ή την όρεξη του Βίλντερς και της Λεπέν, γιατί δείχνει το διαζύγιο του «establishment» με τους πολίτες.
Δυστυχώς, φαίνεται και από τις πρώτες αντιδράσεις των Βρυξελλών. «Είμαστε προετοιμασμένοι και αποφασισμένοι να διατηρήσουμε την ενότητά μας». Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που προεκλογικώς δήλωνε ότι το Βrexit πιθανόν να σημάνει το τέλος του Δυτικού Πολιτισμού, είναι σίγουρα αλλού. Μοιάζει με τον σύζυγο, η γυναίκα του οποίου τον προειδοποιούσε εδώ και καιρό με διάσταση, αλλά εκείνος περίμενε μέχρις ότου αυτή εμφανιστεί στο χολ με τη βαλίτσα στο χέρι και το πανωφόρι στον ώμο, για τον δρόμο, για να της μιλήσει για το κοινό τους μέλλον.
Είναι αντιστρέψιμη η εξέλιξη αυτή, που υποτιμήθηκε ασυγχώρητα από τις ελίτ; Προς το παρόν μόνο υποθέσεις μπορεί να γίνουν. Χωρίς «New Deal», πάντως, το μικρότερο κακό θα είναι το «New Nil» («Νέο τίποτα»).