Νέο πρόσωπο επιδεικνύει πλέον η φυματίωση όπως λένε οι επιστήμονες καθώς, οι νέες μορφές που έχουν επισημανθεί από τους ειδικούς, είναι πολύ πιο επικίνδυνες από κάθε άλλη φορά διότι δεν ανταποκρίνονται στις ήδη υπάρχουσες θεραπείες.
Της Ανθής Αγγελοπούλου
Νέο πρόσωπο επιδεικνύει πλέον η φυματίωση όπως λένε οι επιστήμονες καθώς, οι νέες μορφές που έχουν επισημανθεί από τους ειδικούς, είναι πολύ πιο επικίνδυνες από κάθε άλλη φορά διότι δεν ανταποκρίνονται στις ήδη υπάρχουσες θεραπείες.
Με αφορμή το 25ο Πανελλήνιο Πνευμονολογικό Συνέδριο που πραγματοποιείται από σήμερα 23-26 Ιουνίου 2016 στο ξενοδοχείο HILTON ο Καθηγητής Πνευμονολογίας, Α' Πανεπιστημιακή Πνευμονολογική Κλινική, ΓΝΝΘΑ "Η Σωτηρία", μέλος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας (ΕΠΕ) κ. Νικόλαος Κουλούρης, τόνισε ότι η φυματίωση, εκδηλώνεται πλέον με καινούργιο πρόσωπο, και συγκεκριμένα με μορφές ανθεκτικές στα αντιφυματικά φάρμακα.
Το φαινόμενο αυτό όμως, δεν είναι αμιγώς ελληνικό, όπως είπε. «Δεν υπάρχει πλέον στο κόσμο χώρα που να μη δηλώνει έστω και μια περίπτωση εκτεταμένα ανθεκτικής φυματίωσης, δηλαδή ανθεκτικής σε όλα τα διαθέσιμα φάρμακα για τη νόσο» επεσήμανε ο καθηγητής.
Το πρόβλημα ωστόσο είναι πιο σημαντικό για τη χώρα μας καθώς δεν υπάρχουν επαρκείς δομές νοσηλείας και αντιμετώπισης αυτών των μορφών φυματίωσης. Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε ο Συντονιστής Διευθυντής ΕΣΥ, ΓΝΝΘΑ "Η Σωτηρία" και Πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας (ΕΠΕ) κ. Μιχάλης Τουμπής, η χώρα μας διαθέτει μια μόνο μονάδα πολυανθεκτικής φυματίωσης, με μόλις επτά (7) κλίνες σε θαλάμους αρνητικής πίεσης, η οποία καλείται να διαχειρισθεί τα σχετικά περιστατικά όλης της χώρας.
Οι επιστήμονες στάθηκαν ειδικότερα στο θέμα της αυξημένης ροής αλλοδαπών στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αλλά και στο σοβαρό θέμα του μη επαρκούς ελέγχου των κρατουμένων και των ναρκομανών. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο καθηγητής κ. Τουμπής «έχει αυξηθεί στη χώρα μας το ποσοστό συμμετοχής των αλλοδαπών στη διαμόρφωση της συνολικής συχνότητας της φυματίωσης, καθώς επίσης υπάρχει και αύξηση των κρουσμάτων της νόσου σε ευάλωτους πληθυσμούς, όπως είναι οι κρατούμενοι, οι ναρκομανείς και οι φορείς του HIV». Κλείνοντας, επεσήμανε ότι θα πρέπει να βρεθούν τρόποι διαχείρισης της νόσου όχι μόνο στους καταυλισμούς των προσφύγων και μεταναστών αλλά και σε όλα τα σωφρονιστικά ιδρύματα.