Η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία για να συνεχίσει να αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής αποφάνθηκαν οι ειδικοί στο 17th Congress of the European Federation of National Associations of Orthopaedics and Traumatology (EFORT)που έγινε στη Γενεύη πριν λίγες μέρες.
Της Ανθής Αγγελοπούλου
Η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία για να συνεχίσει να αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής αποφάνθηκαν οι ειδικοί στο 17th Congress of the European Federation of National Associations of Orthopaedics and Traumatology (EFORT)που έγινε στη Γενεύη πριν από λίγες μέρες. Οι επιστήμονες απηύθυναν έκκληση για μεγαλύτερη πολιτική βούληση σε προγράμματα προσχολικής εκπαίδευσης, προώθησης της καλύτερης επίγνωσης του σώματος και τον ενθουσιασμό για την άσκηση, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση των γονέων. Ενώ και για τους ηλικιωμένους, όπως είπαν, πρέπει να γίνει προσιτή η πρόσβαση στην άθληση, γεγονός που θα επιτρέψει σε όλους να απολαύσουν μια δραστήρια ζωή σε μεγάλη ηλικία.
Περίπου 6.000 ειδικοί από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν σε αυτό το σημαντικό επιστημονικό γεγονός για να συζητήσουν τις τελευταίες έρευνες αναφορικά με το πώς θα πρέπει να αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής για να έχουμε μια κοινωνία χωρίς μυοσκελετικά προβλήματα στα άτομα μεγάλης ηλικίας. Κρατώντας τον άνθρωπο ενεργό και χωρίς πόνους κατά τη διάρκεια της ζωής του, γλιτώνουμε από μια κακώς γηράσκουσα κοινωνία και έχουμε όσο το δυνατό λιγότερα άτομα με μυοσκελετικά προβλήματα, δήλωσε ο Πρόεδρος του EFORT, καθηγητής Enric Cáceres του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης.
Όπως ανάφερε, όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, τα οστά δυστυχώς γίνονται εύθραυστα, οι μύες εκφυλίζονται και οι αρθρώσεις φθείρονται. «Στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι μυοσκελετικές παθήσεις είναι η πιο κοινή αιτία για σοβαρό χρόνιο πόνο και συχνά οδηγούν σε ανικανότητα και αναπηρία», σημείωσε ο καθηγητής και πρόσθεσε «η αύξηση του προσδόκιμου ζωής είναι ένα ευτυχές υποπροϊόν της κοινωνία της αφθονίας».
177% αύξηση στα άτομα άνω των 65 ετών
Κατά 177% αναμένεται να αυξηθεί ο αριθμός των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα είναι άνω των 65 ετών μέχρι το 2050. Αυτό θα έχει σημαντικές επιπτώσεις για τις υπηρεσίες υγείας. Ο αριθμός των οστεοπορωτικών καταγμάτων του ισχίου έχει ήδη αυξηθεί κατά τα 2/3 τα τελευταία είκοσι χρόνια. Οι μυοσκελετικές παθήσεις, αποτελούν μια από τις κύριες αιτίες του αυξανόμενου κόστους της υγειονομικής περίθαλψης, λόγω των πιο συχνών επισκέψεων σε γιατρούς και σε νοσηλείες. Ωστόσο, είναι επίσης υπεύθυνη για τις έμμεσες δαπάνες στην κοινωνία, καθώς αναγκάζουν τους εργαζόμενους να παίρνουν αναρρωτικές άδειες και να βγαίνουν σε πρόωρη συνταξιοδότηση με αποτέλεσμα την απώλεια παραγωγικότητας.
«Όλες οι μελέτες συμφωνούν, ότι η βοήθεια προς τους ηλικιωμένους ασθενείς να μείνουν κινητικοί και ενεργοί με μια ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση έχει, όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικά, ιατρικά και ηθικά οφέλη» επεσήμαινε ο κ. Cáceres.
Η πρώιμη παιδική παρέμβαση οδηγεί σε μια δραστήρια ζωή
Το ετήσιο συνέδριο EFORT δεν εστίασε μόνο στην κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα μέλη της κοινωνίας αλλά και στις παιδικές συνθήκες, καθώς όπως ανέφεραν οι επιστήμονες, είναι επίσης ένα σημαντικό θέμα. «Η βάση της φυσικής κινητικότητας σε μεγάλη ηλικία είναι κάτι που χτίζει ο άνθρωπος από την πρώιμη παιδική ηλικία, και συνδέεται στενά με την κοινωνική κινητικότητα και ένα περιβάλλον παγιοποίησης» εξήγησε ο Καθ. Cáceres.
Όπως ανάφερε, δυστυχώς αυξάνεται το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών στην Ευρώπη, γι' αυτό και κάλεσε τις ηγεσίες να προσφέρουν υψηλής ποιότητας προγράμματα εκπαίδευσης για στα κοινωνικά μειονεκτούντα παιδιά. «Οι επιπτώσεις στα παιδιά που μαθαίνουν από νωρίς για τα οφέλη της άσκησης στην ανάπτυξη του σώματός τους είναι δυσμενείς, είπε. «Η μη επίγνωση του σώματός τους, έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους» τόνισε ο καθηγητής.
Έχει διαπιστωθεί σε όλες τις μελέτες, όπως είπε, ότι οι άνθρωποι από κοινωνικά μειονεκτούντα περιβάλλοντα είναι συχνά οι πρώτοι που υποφέρουν από πόνο που οφείλεται σε μυοσκελετικές διαταραχές, να πρέπει να εγκαταλείψουν το επάγγελμά τους λόγω ανικανότητας, ή να χρειάζονται αντικατάσταση άρθρωσης. Τα στοιχεία από ένα ευρύ φάσμα μελετών καταδεικνύουν τη θετική επίδραση των προγραμμάτων προσχολικής εκπαίδευσης, όχι μόνο για την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών, αλλά και για τη σωματική και ψυχική υγεία.
«Αν επενδύσουμε σε περισσότερα εκπαιδευτικά προγράμματα και βελτιώσεις αυτό θα οδηγήσει σε σημαντικές αποδόσεις για την κοινωνία, την οικονομία της υγείας και την οικονομία στο σύνολό της» σημείωσε ο καθηγητής Cáceres.
Βελτίωση της ασφάλειας για τα πιο ευπαθή μέλη της κοινωνίας
Στην εύκολη πρόσβαση όλων των πολιτών σε θεραπείες, εστίασε ο πρώην πρόεδρος του EFORT, καθηγητής Pierre Hoffmeyer , από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης κάνοντας έκκληση για ενίσχυση της πρόληψης και την αποφυγή των χειρουργικών επεμβάσεων.
Όπως ανέφερε ο καθηγητής, οι ορθοπεδικές τεχνικές έχουν εξελιχθεί και οι ειδικοί έχουν πλέον τη δυνατότητα να επισκευάζουν σύνθετα κατάγματα. Αλλά ο κύριος στόχος για την κοινωνία πρέπει να είναι η πρόληψη των πτώσεων και των καταγμάτων. «Η υπαίθρια δραστηριότητα είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να βοηθήσει κανείς στη διατήρηση των οστών και του μυϊκού του ιστού, ειδικά στις περιπτώσεις που υπάρχει οστεοπόρωση» σημείωσε ο καθηγητής.
«Οι αρχές πρέπει να παρέχουν περιοχές όπου θα δραστηριοποιούνται οι ηλικιωμένοι χωρίς τον κίνδυνο των πτώσεων», δήλωσε ο καθηγητής Hoffmeyer. Επεσήμανε μάλιστα, ότι σε πολλές χώρες, παρόλο που έχει δοθεί προτεραιότητα στην πρόσβαση για τα άτομα με αναπηρία, δεν υπάρχει διασφάλιση έναντι των πτώσεων και δεν έχει να τεθεί σε εφαρμογή κανένα πρόγραμμα. Πάρα πολλοί ιδιοκτήτες αρνούνται να εξαρτάται η ασφαλής πρόσβαση στα διαμερίσματα από την ασφάλεια στις σκάλες και τους ανελκυστήρες. Επίσης, τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν είναι εξοπλισμένα για τις ανάγκες των πασχόντων από οστεοπόρωση. Σύμφωνα με τον καθηγητή Hoffmeyer «ένα εύθραυστο οστό μπορεί εύκολα να σπάσει από το κλείσιμο της πόρτας του λεωφορείου αν ένας οδηγός την κλείσει κατά λάθος πάρα πολύ ξαφνικά». Γι' αυτό, κάλεσε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και φορείς χάραξης πολιτικής υγείας, να βοηθήσουν να γίνει η κοινωνία μας ένα μέρος όπου ακόμη και τα πιο ευπαθές μέλη της θα μπορούν να μετακινούνται με ασφάλεια.