Σχέσεις που, πλέον, αναπαράγονται μηχανικά. Μνήμη που γίνεται ξανά πράξη. Τα πάντα που επαναλαμβάνονται, σε ένα σπίτι, γεμάτο εγκλωβισμένες γυναίκες. Χωρίς ανδρική παρουσία. Και τότε, εισβάλλει ο έρωτας και τα ανατρέπει όλα.
Σχέσεις που, πλέον, αναπαράγονται μηχανικά. Μνήμη που γίνεται ξανά πράξη. Τα πάντα που επαναλαμβάνονται, σε ένα σπίτι, γεμάτο εγκλωβισμένες γυναίκες. Χωρίς ανδρική παρουσία. Και τότε, εισβάλλει ο έρωτας και τα ανατρέπει όλα.
Σαν μία βαλκανική τραγωδία με αέρα αλμοδοβαρικό, το έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», που παρουσιάστηκε με επιτυχία το περασμένο καλοκαίρι, σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι, επιστρέφει στον χώρο τέχνης και δράσης Βρυσάκι, από τις 6 έως τις 29 Ιουνίου, κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη, στις 9.30 το βράδυ.
Το τελευταίο του έργο
Γραμμένο το 1936, το «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» είναι το τελευταίο έργο που έγραψε ο Ισπανός συγγραφέας και ποιητής, και μαζί με τη «Γέρμα» και τον «Ματωμένο γάμο, αποτελούν την τριλογία της «ισπανικής υπαίθρου» του Λόρκα.
Επικεντρωμένο στα ζητήματα της καταπίεσης, του συμβιβασμού και του πάθους και της επιρροής των ανδρών στις γυναίκες, το έργο περιγράφει τα γεγονότα, κατά την περίοδο πένθους, σε ένα σπίτι στην Ανδαλουσία, όπου η 60άχρονη Μπερνάρντα Άλμπα, μετά τον θάνατο του δεύτερου συζύγου της, γίνεται τυραννική με τις πέντε κόρες της, που σπάνια είχαν οποιαδήποτε επαφή με το άλλο φύλο. Επιβάλλει πένθος 8 χρόνων και τον εγκλεισμό τους μέσα στο σπίτι, καθώς η ανώτερη τάξη τους δεν τους επιτρέπει να «ανακατεύονται» με τους απλούς χωρικούς.
Η Ανγκούστιας, η μεγαλύτερη κόρη της Μπερνάρντα από τον πρώτο της γάμο, κληρονομεί την περιουσία του πατέρα της, κι έτσι προσελκύει το ενδιαφέρον ενός μνηστήρα, του Πέπε Ρομάνο, τον οποίο, όμως, ποθούν και η Αδέλα, η μικρότερη κόρη, που αρνείται να υποταχθεί στη μητέρα της και συνάπτει ερωτική σχέση μαζί του, αλλά και η Μαρτίριο, που τη ζηλεύει για κάτι, που η ίδια δεν μπορεί να αποκτήσει, λόγω του παρουσιαστικού της. Η ζήλια της Μαρτίριο θα οδηγήσει στο τραγικό τέλος της Αδέλα και στη διατήρηση του πένθους στο σπίτι. Επί σκηνής, δεν εμφανίζεται κανένας ανδρικός χαρακτήρας. Ακόμα και ο Πέπε, το αντικείμενο του πόθου των κοριτσιών, δεν εμφανίζεται ποτέ.
«Είναι ο κόσμος, μέσα στον οποίο ζούμε»
«Αυτό το καλοκαίρι, συμπληρώνονται 80 χρόνια από τον θάνατο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και ένας χρόνος μετά το Δημοψήφισμα. Επέτειοι, που μας θυμίζουν ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, αλλά τίποτα δεν είναι όπως παλιά: σε μια ισχνή δημοκρατία δίχως καμιά πίστη στον συνάνθρωπο, το “Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα” δεν είναι ένα έργο, που απλά μπορεί να μας αφορά. Είναι ο κόσμος, μέσα στον οποίο ζούμε» σημειώνει ο σκηνοθέτης τής παράστασης. Και προσθέτει: «Η Μπερνάρντα, η Αδέλα, η Πόνσια, η Μαρτίριο, η Ανγκούστιας, η Αμέλια, η Μαγδαλένα, η Προυντένσια κι ο πανταχού παρών, και γι’ αυτό απών, Πέπε, είναι σάρκα από τη σάρκα μας. Μιλούν τη λογοκριμένη γλώσσα μας, ενώ η στεγνή - από τη στέρηση και τον εγκλεισμό - όψη τους καταμαρτυρεί όσα οι λέξεις κρύβουν.
Από τη μια κοινωνία σε κρίση, ας πούμε, την ισπανική, τις μέρες του ’36, λίγο πριν το πραξικόπημα, στην ελληνική κοινωνία του 2015. Από το δυτικό άκρο της Μεσογείου, έως τις απότομες ακτές της Αδριατικής και της Μαύρης Θάλασσας, από τις ορκισμένες παρθένες της Αλβανίας έως τις ηρωίδες του Αλμοδόβαρ, οι ίδιες ακούραστες νότες, οι ίδιες υγρές και μεστές φωνές, οι ίδιες υποσχέσεις και το ίδιο σκληρό παιχνίδι με τον θάνατο.
Το “Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα” είναι μια ανδαλουσιανή τραγωδία. Με άλλα λόγια, μια βαλκανική τραγωδία που λαμβάνει χώρα στις εσχατιές του πολιτισμένου κόσμου. Η άνυδρη και διψασμένη γη καθρεφτίζεται στα στερημένα από έρωτα γυναικεία πρόσωπα του έργου. Αφόρητη ζέστη δοκιμάζει τα όρια της ύπαρξής τους σε εγκλεισμό, ενώ, μια πιθαμή έξω από το σπίτι - φυλακή, μοιάζει να απλώνεται ένα σύμπαν διαποτισμένο από αισθησιακές μουσικές και οσμές, κάθιδρων - από τον χορό - σωμάτων, που δεν παύουν ποτέ να ερωτεύονται. Αλήθεια ή ψέματα; Μια φαντασίωση που στήνει μοιραίες παγίδες στα θύματά της ή μια αλήθεια, που, όμως, η κατάκτησή της χρειάζεται τόλμη και πόθο ή, ακόμα καλύτερα, duente;».
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Μαρία Σκαφτούρα, σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια: Ένκε Φεζολλάρι, φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, δραματολογική επεξεργασία: Ναταλί Μηνιώτη, κοστούμια - επιμέλεια σκηνικού χώρου: Χριστίνα Κωστέα, βοηθός σκηνοθέτη: Χρήστος Χριστόπουλος, φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου, κομμώσεις: Τάσος Καστανιάς, μακιγιάζ: Κυριακή Μελίδου, βίντεο: Αντώνης Κωνσταντουδάκης, παραγωγή: Λυκόφως. Ερμηνεύουν: Ιωάννα Μαυρέα, Μαρία Σκαφτούρα, Δήμητρα Κολλά, Φαμέλη Χριστίνα, Βίκυ Παπαδοπούλου, Αγάπη Παπαθανασιάδου, Βέφη Ρέδη, Φρύνη Θετάκη, Ξανθή Κρανίδη.
Πληροφορίες
Χώρος τέχνης και δράσης Βρυσάκι: Bρυσακίου 17 - Πλάκα, τηλ.: 210 3210179. Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα). Τιμές εισιτηρίων: γενική είσοδος: 12 ευρώ, μειωμένο για κατόχους κάρτας ανεργίας ΟΑΕΔ: 5 ευρώ. Κρατήσεις: τηλεφωνικά: 210 3210179, ηλεκτρονικά: vryssaki.gr.