Βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων. Κουκουλοφόροι σπάνε βιτρίνες καταστημάτων και προκαλούν ζημιές σε σταθμευμένα αυτοκίνητα, γράφει η Αγγελική Κοτσοβού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων. Κουκουλοφόροι σπάνε βιτρίνες καταστημάτων και προκαλούν ζημιές σε σταθμευμένα αυτοκίνητα.
Η χώρα σε απεργιακό κλοιό, η οικονομία σε παράλυση και οι πολίτες στα «κάγκελα», διαμαρτυρόμενοι για τη νέα μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση στις εργασιακές σχέσεις. Και όμως, δεν μιλάμε για την Αθήνα που καίγεται, αλλά για τις κινητοποιήσεις των εργατικών συνδικάτων στο Παρίσι και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Γαλλίας.
Οι μαζικές κινητοποιήσεις απειλούν με ενεργειακό μπλακάουτ τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης. Οι οδηγοί σχημάτιζαν ατέλειωτες ουρές έξω από τα βενζινάδικα, με τον εφοδιασμό να γίνεται με δελτίο των 20 ευρώ.
Συνδικάτα και εργαζόμενοι δεν κάνουν πίσω, αντιθέτως κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους, παραλύοντας μέσα μαζικής μεταφοράς, αεροδρόμια και λιμάνια. Ισχυρό το πλήγμα και για τον τουρισμό της Πόλης του Φωτός, που ακόμη προσπαθεί να συνέλθει από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του Νοεμβρίου.
Ο κλοιός πιέσεων γύρω από τη γαλλική κυβέρνηση σφίγγει επικίνδυνα και μάλιστα λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, στις 10 Ιουνίου.
Το επίμαχο νομοσχέδιο ανατρέπει τα δεδομένα στην αγορά εργασίας της Γαλλίας, δίνοντας στους εργοδότες μεγαλύτερη ευελιξία σε διάφορους τομείς, όπως το ωράριο εργασίας, τις αποδοχές, αλλά και τις άδειες των εργαζομένων.
Η χαλάρωση όμως των κανονισμών περί απολύσεων αποτελεί τη διάταξη που λειτούργησε ως «κόκκινο πανί», προκαλώντας έντονες αντιδράσεις και τις μαζικές κινητοποιήσεις, αλλά και φωνές που ζητούν ακόμη και την παραίτηση του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ.
Ο πρόεδρος Ολάντ -που συχνά οι Γάλλοι τον αποκαλούν «Flanby» (κρεμ-καραμελέ), εν μέρει λόγω της τακτικής του να υποχωρεί όταν τα βρίσκει «σκούρα»- αυτή τη φορά φαίνεται αποφασισμένος να μην κάνει πίσω. Αμετακίνητος στις θέσεις του και ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς.
Η εκρηκτική κατάσταση έχει ρίξει στα τάρταρα τη δημοτικότητα του Γάλλου προέδρου, τρίζοντας τα θεμέλια της κυβέρνησης. Οι συνθήκες παρόμοιες με τη λαϊκή «έκρηξη» στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 επί πρωθυπουργίας Αλέν Ζιπέ, τότε που η Γαλλία έζησε 22 συνεχόμενες ημέρες απεργιακών κινητοποιήσεων και τα χειρότερα επεισόδια των τελευταίων δεκαετιών, με τεράστιο τίμημα για την οικονομία.
Αφορμή και τότε οι μεταρρυθμίσεις σε συνταξιοδοτικό και εργασιακά, αναγκάζοντας το Παρίσι σε πλήρη αναδίπλωση.
Προς το παρόν, οι Γάλλοι αντιστέκονται σθεναρά, επαναστατώντας ενάντια σε κάθε μέτρο που θίγει τα εργασιακά τους δικαιώματα. Και κωφεύουν μπροστά στα επιχειρήματα των οικονομολόγων ότι η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας θα συμβάλει στην αύξηση του ΑΕΠ της Γαλλίας έως και 2%.
Συνεχίζουν να αγωνίζονται, σε αντίθεση με τους Έλληνες που έχουν πάψει να πιστεύουν ότι θα έλθει η «άνοιξη».
Οι Γάλλοι δεν δίνουν προτεραιότητα στο δίκαιο των αγορών. Εμμένουν στα συνθήματα της Γαλλικής Επανάστασης: Liberte, Egalite, Fraternite (Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη).