Έναν οδηγό καλής συμπεριφοράς στα σχολεία περιλαμβάνει το πόρισμα του εθνικού διαλόγου για την Παιδεία, στο οποίο προτείνεται επίσης γονείς και μαθητές να υπογράφουν ένα «συμβόλαιο τιμής». Επίσης, βάσει του πορίσματος, το υπουργείο Παιδείας επεξεργάζεται έναν «Παιδαγωγικό Κώδικα Δημοκρατικού Ανθρωπισμού» που απευθύνεται κυρίως στους γονείς, συμβουλεύοντάς τους μεταξύ άλλων να βλέπουν το παιδί τους ίσο με τα άλλα και όχι ως πριγκίπισσα ή βασιλόπουλο.
Έναν οδηγό καλής συμπεριφοράς στα σχολεία περιλαμβάνει το πόρισμα του εθνικού διαλόγου για την Παιδεία, στο οποίο προτείνεται επίσης γονείς και μαθητές να υπογράφουν ένα «συμβόλαιο τιμής».
Συγκεκριμένα, προτείνεται κατά την έναρξη του σχολικού έτους, οι γονείς ή κηδεμόνες παιδιών Α' έως Γ' Δημοτικού και, στη συνέχεια, μεγαλώνοντας, τα ίδια τα παιδιά να υπογράφουν ένα συμβόλαιο σαν το ακόλουθο:
«Δίνω τον λόγο της τιμής μου και υπόσχομαι ότι θα σέβομαι το σχολείο, τους δασκάλους και τους συμμαθητές μου, θα φέρομαι ιπποτικά σε όλους και ιδιαίτερα στους πιο αδύναμους, και δεν θα επιτεθώ ποτέ σε αδύναμο, αλλά θα τον υπερασπίσω από επιθέσεις. Θα θεωρώ σωστή μόνο την άμιλλα για τη διάκριση στη μάθηση, στον αθλητισμό, την καλή συμπεριφορά και τα καλά έργα. Δεν θα κάνω ποτέ στον άλλον ό,τι δεν θέλω να κάνουν σε μένα. Και θα θεωρώ ντροπή κάθε παράβαση αυτής της υπόσχεσης που ελεύθερα δίνω σήμερα».
Επίσης, βάσει του πορίσματος, το υπουργείο Παιδείας επεξεργάζεται έναν «Παιδαγωγικό Κώδικα Δημοκρατικού Ανθρωπισμού» που απευθύνεται κυρίως στους γονείς, συμβουλεύοντάς τους μεταξύ άλλων να βλέπουν το παιδί τους ίσο με τα άλλα και όχι ως πριγκίπισσα ή βασιλόπουλο.
Μεταξύ άλλων προτείνεται οι υποψήφιοι και οι νέοι γονείς να ενημερώνονται και καθοδηγούνται από ειδικούς, οι οποίοι de facto έρχονται σε επαφή μαζί τους (π.χ. μαιευτήρες, μαίες, παιδίατροι, διαμορφωτές γνώμης...), ατομικά ή σε ομάδες ("σχολή γονέων" κλπ.), προκειμένου να εμπεδώσουν ορισμένες απλές αλλά καθοριστικές αρχές, τις οποίες θα διδάξουν στα παιδιά.
Οι αρχές αυτές, σύμφωνα με τον Κώδικα Δημοκρατικού Ανθρωπισμού, είναι οι εξής:
1. Το παιδί καθενός είναι μοναδικό και ξεχωριστό για τον ίδιο. Ωστόσο, είναι ένα παιδί ανθρώπων όπως κάθε παιδί ανθρώπων: Διαφορετικό αλλά ίσο με τα άλλα, και όχι πριγκίπισσα ή βασιλόπουλο.
2. Στο σχολείο (ο όρος περιλαμβάνει και την προσχολική αγωγή) πηγαίνουμε επειδή το σχολείο είναι σαν δεύτερο σπίτι μας. Εκεί συναντάμε πολλά άλλα παιδιά και μαθαίνουμε να ζούμε μαζί και να κάνουμε πράγματα μαζί που είναι ευχάριστα και χρήσιμα για όλους και δεν ενοχλούν κανέναν.
3. Στο σχολείο δεν πάμε για επίδειξη, αλλά για γνώση και χαρακτήρα. Για να μάθουμε πράγματα και τρόπους και να γίνουμε άνθρωποι καλοί κι αγαπητοί. Για να γίνει κάθε παιδί ένας ξεχωριστός άνθρωπος για τους άλλους.
4. "Είναι ντροπή και γελοίο να κάνεις επίδειξη ότι έχεις χρήματα και πράγματα, όταν άλλα παιδάκια στερούνται και υποφέρουν. Και είναι τιμή και ωραίο να νοιάζεσαι για τον άλλον και να τον βοηθάς όπως μπορείς."
5. Το σχολείο είναι το δεύτερο σπίτι μας. Το αγαπάμε και το φροντίζουμε από κάθε άποψη
Τέλος, προτείνεται να υπάρξει ηθική υποστήριξη στις καλές πρακτικές.
Θεσπίζονται, σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες κάθε σχολικού χώρου, ηθικές ανταμοιβές για στάσεις και πράξεις (παιδιών και παιδαγωγών) που εικονογραφούν παραδειγματικά την τήρηση του Παιδαγωγικού Κώδικα Δημοκρατικού Ανθρωπισμού: Λεκτικός έπαινος στην τάξη ή στο σχολείο, αναγνώριση από και προβολή στην τοπική κοινωνία, ευρύτερη προβολή, ετήσια εθνικά βραβεία (όπως της Ακαδημίας...).