Απάντηση στα δημοσιεύματα αναφορικά με το γεγονός ότι η αρχαία Ελίκη στην Αχαΐα έχει περιληφθεί στον κατάλογο που έχει συντάξει το Παγκόσμιο Παρατηρητήριο (ή Ταμείο) των Μνημείων (World Monuments Watch) με τους 100 αρχαιολογικούς χώρους, οι οποίοι κινδυνεύουν περισσότερο στον κόσμο, δίνει το υπουργείο Πολιτισμού (ΥΠ.ΠΟ).
«Η σημερινή πολιτική ηγεσία αντιλαμβανόμενη τη σπουδαιότητα του χώρου που τυγχάνει και της διεθνούς αναγνώρισης, έθεσε εξαρχής σε προτεραιότητα την προώθηση της έρευνας στην αρχαία Ελίκη και τη δρομολόγηση των απαραίτητων διαδικασιών για την προστασία και ανάδειξη των αρχαιοτήτων της περιοχής. Ο Υφυπουργός Πολιτισμού Πέτρος Τατούλης επισκέφθηκε τον αρχαιολογικό χώρο τον Αύγουστο του 2004 και ενημερώθηκε για την πορεία των ερευνών. Το 2005 με απόφαση του ΥΠ.ΠΟ. προωθείται η συστηματική ανασκαφική διερεύνηση της υστεροκλασικής/ελληνιστικής θέσης με στόχο την ανάδειξη και απόδοση στο κοινό ως του πρώτου επισκέψιμου αρχαιολογικού χώρου στο πλαίσιο και της Πάτρας - Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 2006».
Σημαντικά ευρήματα
Σημειώνεται ότι οι πρώτες προσπάθειες ανεύρεσης της αρχαίας Ελίκης, πρωτεύουσας της αρχαίας Αχαϊας, ξεκίνησαν το 1950 από Ελληνες και ξένους ερευνητές υπό το συντονισμό του αρχαιολόγου Σπύρου Μαρινάτου και έληξαν το 1974 χωρίς αποτέλεσμα.
Από το 1988 άρχισε νέα ερευνητική προσπάθεια από την επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Πατρών, της Εταιρείας Φίλων Αρχαίας Ελίκης και της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών της Αθήνας, υπό το συντονισμό της αρχαιολόγου Ντόρας Κατσωνοπούλου, με την εφαρμογή διεπιστημονικού προγράμματος ερευνών και με συστηματική χρήση σύγχρονης τεχνολογίας στην αρχαιολογική έρευνα.
Οι έρευνες αυτές οδήγησαν πρόσφατα στην ανακάλυψη του χώρου καταβύθισης της αρχαίας πόλης από το σεισμό του 373 π.Χ., με λείψανα κατεστραμμένων κτιρίων στο βυθό της αρχαίας λιμνοθάλασσας που εντοπίστηκε στην περιοχή. Σε μικρή απόσταση από τη θέση αυτή, ανακαλύφθηκε άριστα διατηρημένος παλαιότερος πρωτοελλαδικός οικισμός του 2.500 π.Χ. με πλούσια κεραμική και άλλα αντικείμενα.
Στην ίδια περιοχή, οι ερευνητές εντόπισαν και έφεραν στο φως αρχιτεκτονικά λείψανα άγνωστου από τις πηγές οικισμού της πρώϊμης ελληνιστικής περιόδου, που αναπτύχθηκε εκεί λίγες δεκαετίες μετά το σεισμό του 373 π.Χ. Το χώρο της αρχαίας Ελίκης διασχίζει καλά διατηρημένος κεντρικός οδικός άξονας της ρωμαϊκής περιόδου που ανακαλύφθηκε από τους επιστήμονες σε μήκος 900 μ. έως σήμερα. Λοιπά ευρήματα από την περιοχή περιλαμβάνουν τάφους της υστεροκλασικής/ελληνιστικής περιόδου, των ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων, και κτιριακά κατάλοιπα επίσης των ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων.