Σε πολλές χιλιάδες στρέμματα ανέρχονται οι καλλιέργειες που καταστράφηκαν από την αιφνιδιαστική χαλαζόπτωση της Κυριακής στον βόρειο Έβρο, εκτιμά ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων του νομού Γιάννης Μαργαριτίδης.
Σε πολλές χιλιάδες στρέμματα ανέρχονται οι καλλιέργειες που καταστράφηκαν από την αιφνιδιαστική χαλαζόπτωση της Κυριακής στον βόρειο Έβρο, εκτιμά ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων του νομού Γιάννης Μαργαριτίδης.
«Λόγω της απεργίας των γεωπόνων - εκτιμητών του ΕΛΓΑ, δεν έχει γίνει η καταγραφή των ζημιών των καλλιεργειών σε Καστανιές, Ρίζια, Φυλάκιο, Βύσσα και Κέραμο. Ωστόσο, η καταστροφή είναι μεγάλη. Περίπου 35.000 στρέμματα, σχεδόν όλος ο κάμπος στα Ρίζια, 10.000 στρέμματα στις Καστανιές και 5.000 στρέμματα στην Βύσσα», δήλωσε στο ΑΜΠΕ ο Γιάννης Μαργαριτίδης.
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Έβρου εξηγεί, πως σε κάποιες καλλιέργειες (ηλιόσπορος, βαμβάκι) υπάρχει δυνατότητα επανασποράς, ενώ σε κάποιες άλλες, όπως ο αρακάς, τα φασολάκια και τα σκόρδα τα οποία ήταν έτοιμα για συγκομιδή, η ζημία είναι μη αναστρέψιμη καθώς και σε δενδρώδεις καλλιέργειες (κερασιές, μηλιές) στις οποίες είχε τελειώσει η ανθοφορία και ο καρπός ήταν μικρός.
Ειδικότερα, για τις τευτλοκαλλιέργειες ο Γιάννης Μαργαριτίδης ανέφερε πως και φέτος οι παραγωγοί έχουν σπείρει περισσότερα από 15.000 στρέμματα.
«Υπάρχει γκρίνια γιατί δεν έχουν πληρωθεί. Ο νέος πρόεδρος της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης είχε δηλώσει ότι θα πληρωθεί το 17% της περσινής παραγωγής, αλλά δόθηκε περίπου το 12%. Τα υπόλοιπα, εάν πάει καλά το πρόγραμμα εξυγίανσης, θα πληρωθούν μέχρι το τέλος της χρονιάς. Επίσης, φέτος η βιομηχανία ζάχαρης στην Ορεστιάδα, δεν είχε πιστωθεί με φάρμακα και λιπάσματα τα οποία τα καλύψανε οι ίδιοι οι παραγωγοί, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα εργοστάσια που είχαν πιστωθεί. Υπάρχει δυσαρέσκεια, αλλά έσπειραν τεύτλα, γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική καλλιέργεια», εξηγεί, σημειώνοντας πως στην Βύσσα η καλλιέργεια των τεύτλων φέτος δεν ξεπέρασε τα 1.500 στρέμματα, την στιγμή που στο παρελθόν άγγιζε τις 10.000 στρέμματα. «Τα πράγματα δεν είναι αισιόδοξα. Όλα ξεκίνησαν από τον κανονισμό ζάχαρης το 2003. Τελικά, κάποιες χώρες στην Ευρώπη θα ελέγχουν την παραγωγή και την εμπορία ζάχαρης», κατέληξε.