Τι και εάν αντιμετωπίζεται από τους περισσότερους ως «σωτήρας»; Ο Μάριο Ντράγκι έχει απέναντί του δύο μεγάλους αντιπάλους: την ασθενή εικόνα της οικονομίας και... τους Γερμανούς. Ο πρώτος επιμένει, παρά τα αλλεπάλληλα όπλα που έχει βγάλει ο πρόεδρος της ΕΚΤ από τη φαρέτρα του. Ο δεύτερος εξαιτίας αυτών, γράφει η Νατάσα Στασινού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Τι και εάν αντιμετωπίζεται από τους περισσότερους ως «σωτήρας»; Ο Μάριο Ντράγκι έχει απέναντί του δύο μεγάλους αντιπάλους: την ασθενή εικόνα της οικονομίας και... τους Γερμανούς. Ο πρώτος επιμένει, παρά τα αλλεπάλληλα όπλα που έχει βγάλει ο πρόεδρος της ΕΚΤ από τη φαρέτρα του. Ο δεύτερος εξαιτίας αυτών.
Όσο ο Ιταλός τραπεζίτης πυροβολεί με αντισυμβατικά μέσα τον αποπληθωρισμό και την αναιμική ανάπτυξη, τόσο περισσότερο πυροβολείται από την Μπούντεσμπανκ και τη γερμανική κυβέρνηση. Γιατί όμως;
Η πολιτική της ΕΚΤ, που κρατά «φθηνό» το ευρώ, έχει ωφελήσει τα μέγιστα τη στηριζόμενη στις εξαγωγές Γερμανία. Η οικονομία αναπτύσσεται, το ποσοστό της ανεργίας είναι σε ιστορικό ναδίρ, τα εταιρικά κέρδη αυξάνονται. Γιατί λοιπόν ο κεντρικός τραπεζίτης Γενς Βάιντμαν κατηγορεί την ΕΚΤ ότι έχασε το μέτρο και ο υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προειδοποιεί για επικίνδυνες παρενέργειες;
Το Βερολίνο φοβάται επισήμως δύο πράγματα: α) τον αρνητικό αντίκτυπο των αρνητικών καταθετικών επιτοκίων σε γερμανικές τράπεζες, ασφαλιστικές και τους αποταμιευτές της χώρας, β) τον λεγόμενο «ηθικό κίνδυνο». Όσο η ΕΚΤ ενισχύει την ποσοτική χαλάρωση, οι «κακοί μαθητές» αποφεύγουν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Η κρίση θα χτυπήσει και πάλι την πόρτα και τότε, λέει η Γερμανία, οι δικοί της φορολογούμενοι θα πληρώσουν τη νύφη.
Τον πρώτο φόβο τον μοιράζονται κι άλλοι. Η ΕΚΤ έχει ωστόσο φροντίσει να αντισταθμίσει εν πολλοίς τις «παρενέργειες». Στο δεύτερο η κεντρική τράπεζα απαντά πως δεν φταίει η ίδια, που οι κυβερνήσεις αδρανούν. Αν αδρανούσε και εκείνη, η Ευρωζώνη θα παγιδευόταν σε ακόμη βαθύτερη κρίση. Μία κρίση, που θα την πλήρωναν όλοι.
Η μετωπική σύγκρουση Βερολίνου- Φραγκφούρτης έχει και αλλού τις ρίζες της: στο φάντασμα του πληθωρισμού, που κατατρύχει τους Γερμανούς, ακόμη και σήμερα, που είναι υπό το μηδέν. Γιατί στο παρελθόν η έκρηξή του άνοιξε «βαθύ» τραύμα, που δεν έχει κλείσει. Το αποκάλυψε ο κ. Σόιμπλε, όταν έφτασε να αποδώσει στην ΕΚΤ μερίδιο ευθύνης για την άνοδο του ξενοφοβικού κόμματος ΑfD.