Μπορεί το Wikileaks να έφερε στο φως απόκρυφες σκέψεις των κορυφαίων στελεχών του ΔΝΤ, όμως το σίγουρο είναι ότι η διαπραγμάτευση, όταν και εφόσον ολοκληρωθεί, θα φέρει φανερά μέτρα ύψους 5,4 δισ. ευρώ και μαζί το νέο «σύστημα»… week tax, γράφει ο Γιώργος Κούρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Μπορεί το Wikileaks να έφερε στο φως απόκρυφες σκέψεις των κορυφαίων στελεχών του ΔΝΤ, όμως το σίγουρο είναι ότι η διαπραγμάτευση, όταν και εφόσον ολοκληρωθεί, θα φέρει φανερά μέτρα ύψους 5,4 δισ. ευρώ και μαζί το νέο «σύστημα»… week tax.
Εβδομάδα και φόρος λοιπόν, ας μας επιτραπεί, σε πολύ ελεύθερη μετάφραση, είναι το νέο σύστημα που σχεδιάζεται από το υπουργείο Οικονομικών προκειμένου να υλοποιηθεί το σχέδιο εξόντωσης των φορολογουμένων.
Είναι όμως το μόνο που αποτυπώνει ακριβώς το τι θα συμβεί με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης. Γιατί, φυσικά, ακολουθούν κι άλλες…
Ομως αυτή η πρώτη διαπραγμάτευση δεν θα μπορέσει να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και φυσικά τις αναμενόμενες εισπράξεις στα δημόσια ταμεία εάν οι φορολογούμενοι, φυσικά και νομικά πρόσωπα, δεν πληρώνουν κάθε εβδομάδα, σε εισφορές και φόρους, εξωπραγματικά ποσά.
Διότι, με πολύ απλά μαθηματικά, μέχρι το τέλος του 2018 μας απομένουν περίπου 1.000 ημέρες και επομένως για να επιτευχθεί ο στόχος των 5,4 δισ. ευρώ θα πρέπει κάθε ημέρα να μπαίνουν στα δημόσια ταμεία 5,4 εκατ. ευρώ, ή 37,8 εκατ. ευρώ κάθε εβδομάδα.
Η αρχή, δε, πρέπει να γίνει από σήμερα. Μπορεί κάποιος να θεωρήσει την προσέγγιση «μπακαλίστικη», όμως τα νούμερα δεν βγαίνουν διαφορετικά.
Ασφαλιστικές εισφορές 1,8 δισ. ευρώ και φόροι, άμεσοι και έμμεσοι, περίπου 3,6 δισ. ευρώ, για να εισπραχθούν, θα πρέπει καθημερινά όλοι να πληρώνουμε το Μνημόνιο ΙΙΙ.
Τώρα εάν τα 3,6 δισ. ευρώ προέρχονται από «πάγωμα» δαπανών, από αυξήσεις σε ποτά, τσιγάρα και καύσιμα, ή από νέους «κοινωνικούς» συντελεστές στην άμεση φορολογία, από την αύξηση του ΕΝΦΙΑ, ή ακόμη και από την επιβολή νέου φόρου στις επιταγές, ή νέα τέλη στην κινητή τηλεφωνία και τη συνδρομητική τηλεόραση, λίγο μετράει.
Αυτό που σίγουρα έχει αξία είναι ότι όλα αυτά συγκλίνουν σε ένα και μόνο αποτέλεσμα, στο τέλος της κατανάλωσης. Στο τέλος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και κατ’ επέκταση στον «θάνατο του εμποράκου».
Είναι άραγε τυχαίο ότι το 39% των επιχειρήσεων, όπως παρουσιάζει έρευνα της Endeavor Greece, εξετάζει το ενδεχόμενο μεταφοράς της έδρας του στο εξωτερικό, ποσοστό σχεδόν διπλάσιο από τον περασμένο Ιούλιο, μετά την επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων και της τραπεζικής αργίας;
Ως βασικοί μάλιστα λόγοι φυγής σημειώνονται η φορολογική αστάθεια (60%), η πρόσβαση σε κεφάλαια (55%), η υψηλή φορολογία (51%) και η γραφειοκρατία (42%).
Ευτυχώς που τα «κακά» της μοίρας μας δεν τα γνωρίζουν και οι επενδυτές που σχηματίζουν ήδη ουρές, αλλά Ειδομένης.
Δεν πρέπει όμως να τα «βάψουμε» μαύρα, αφού, όπως δηλώνουν καθημερινά ανώτατα κυβερνητικά στελέχη, το επιχειρηματικό κλίμα στην Ελλάδα βελτιώνεται μέρα με τη μέρα και θα υπάρξει οικονομική ανάπτυξη το β’ εξάμηνο.
Το μόνο που δεν προσδιορίζουν, βέβαια, είναι ποιου έτους, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια, αφού οι πρόσφυγες - επενδυτές βρίσκονται ήδη εδώ…