Μπροστά στη θάλασσα, στην άκρη του κόσμου, η ηθοποιός Ιωάννα Μακρή υποδύεται μια γυναίκα, που αναπολεί την περασμένη ζωή της και «πυρπολείται» από την επιστροφή του χαμένου αγαπημένου της, και μας μιλά για την παράσταση «Καιομένη».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Μπροστά στη θάλασσα, στην άκρη του κόσμου, η ηθοποιός Ιωάννα Μακρή υποδύεται μια γυναίκα, που αναπολεί την περασμένη ζωή της και «πυρπολείται» από την επιστροφή του χαμένου αγαπημένου της, και μας μιλά για την παράσταση «Καιομένη».
Σαν ένας στοχασμός στην αέναη αγάπη και στο ελάχιστο της ζωής, σαν ένα σχόλιο στη μοναξιά μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας, η «Καιομένη» του Γιον Φόσε, που βασίζεται στο θεατρικό έργο του πολύ σημαντικού Νορβηγού συγγραφέα, «Μια μέρα του καλοκαιριού», και στο διήγημά του, «Η Αλίκη στις φλόγες», παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά, σε σκηνοθεσία του Νίκου Διαμαντή, στο θέατρο Σημείο, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.
Προσμένοντας τον αγαπημένο της που χάθηκε μια νύχτα, η Ιωάννα Μακρή, ως καιομένη, συνομιλεί για 20 χρόνια μαζί του, σα να βρίσκεται εκεί δίπλα της, παρουσιάζοντάς μας την ιστορία τους, και μας μιλά για την παράσταση και για την «καιομένη» Ελλάδα.
Για ποιες πτυχές της ζωής και των σχέσεων μιλάει το έργο;
Είναι ένα έργο, που μιλάει για την αγάπη, για το απόσταγμα μιας σχέσης. Μιλάει για τη σχέση την ουσιαστική, για την αγάπη την ουσιαστική, όπως αυτή δημιουργείται μετά από χρόνια ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, όποιο ζευγάρι. Μιλάει για την ουσία και την ανάσα και τον βηματισμό ανάμεσα σε δύο, πώς το δύο γίνεται ένα, πώς δύο πρόσωπα συγχωνεύονται και γίνονται ένα, πώς συνυπάρχουμε και χανόμαστε μέσα στον άλλο. Μιλάει για τις συνήθειες του κοινού βίου, τις σκέψεις και τη μνήμη, τα ακούσματα, τους ήχους και τις ανάσες, όταν αγαπάς βαθειά τον άλλο, πώς οι δύο δημιουργούν έναν κοινό τόπο, ένα κοινό σύμπαν μέσα από την αγάπη.
Σκιαγραφείστε μας την ηρωίδα του.
Η καιομένη είναι τρυφερή και διάφανη, διαυγής και εύθραυστη. Είναι μια γυναίκα, που καίγεται από αγάπη, που πυρπολείται από τα συναισθήματα μιας σχέσης με τον άνθρωπό της. Η ευαισθησία της μοιάζει μοναχική, ολοκληρωτική. Μια τρυφερή γυναίκα μόνη, στην άκρη του κόσμου, σε ένα σύννεφο, ατενίζει ακίνητη το πέραν.
Ποια είναι η ιστορία της και τι αναζητεί μέσα από την αναπόλησή της;
Αυτό, που αναζητεί η καιομένη μέσα από την αναπόλησή της, είναι η λύτρωση και η υπέρβαση. Αναζητεί τον σύντροφό της, που έφυγε, αφήνοντας πίσω του την αγάπη. Αναζητεί τη μορφή του, τον ήχο του, τις λέξεις του, το σώμα του. Όλο το σπίτι γεμίζει ψιθύρους, σκιές και φάσματα της παρουσίας του. Η καιομένη αφουγκράζεται τον αγαπημένο της με έναν τρόπο άμεσο, αλλά και υπερβατικό, και καταλήγει στις πιο απλές συνήθειες της καθημερινότητας που τους έδεναν, στα πολύ μικρά αγγίγματα. Ένα άσμα ασμάτων μοναχικό, η ιστορία του γυναικείου κόσμου.
Με ποιον τρόπο μάς κάνει συμμέτοχους στη ζωή και τα συναισθήματά της;
Άμεσα, με μια θεατρική απλότητα και σοβαρότητα. Η μορφή της ξαναφέρνει στην επιφάνεια ένα σπίτι που ανασαίνει, έναν κόσμο που ζωντανεύει. Η καιομένη είναι ένας θαυματοποιός της αγάπης, μια γυναίκα, γιατί μόνο μια γυναίκα μπορεί να γεννήσει το σύμπαν των δύο, μια γυναίκα που κυοφορεί και τους δύο. Ένας κόσμος ζωντανεύει, και είναι το θαύμα της, που το προκαλεί. Αναπολεί, και έχει τέτοια δύναμη η αναπόλησή της, που ζωντανεύει έναν κόσμο με τη δύναμη της σκέψης και με την αγάπη της.
Πώς αισθάνεστε για την κατάσταση της «καιομένης» χώρας μας;
Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε, να ερμηνεύσουμε τη στάση τής Ευρώπης απέναντι στη χώρα μας. Είμαστε μόνοι μας απέναντι σε ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Αφεθήκαμε μόνοι μας, με ευχολόγια, να αντιμετωπίσουμε όλο το κύμα της ανθρώπινης μετακίνησης. Παρόλα αυτά, προσπαθούμε όλοι μας. Το βλέπουμε στις γιαγιάδες της Λέσβου, στον κόσμο στην Ειδομένη, παντού. Είμαστε μια χώρα πληγωμένη, αλλά περήφανη.
Έτσι όπως δυσκολεύουν όλο και περισσότερο τα πράγματα, υπάρχει περιθώριο για αισιοδοξία;
Αισιοδοξώ, γιατί η Ελλάδα έχει καταφέρει να περάσει μέσα από πολύ δύσκολες συμπληγάδες. Η ιστορία μας είναι σαν τον Δαυίδ με τον Γολιάθ. Πιστεύω στις δυνατότητές μας, στην αλληλεγγύη μας, στη συνεργασία, πιστεύω στο μέλλον.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος, σκηνοθεσία: Νίκος Διαμαντής. Ερμηνεία: Ιωάννα Μακρή, στον ρόλο του Άσλε: ο Περικλής Ασημακόπουλος, συμμετέχουν: Σταύρος Γιαννακόπουλος, Γεωργία Μαυροειδοπούλου.
Πληροφορίες
Θέατρο Σημείο - Κεντρική Σκηνή: Χαριλάου Τρικούπη 4 - Καλλιθέα (πίσω από το Πάντειο), τηλ.: 210 9229579 και 6973 308172. Ημέρες και ώρες παραστάσεων μέχρι 24 Απριλίου: Παρασκευή και Σάββατο: 21.30, Κυριακή: 19.30. Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα. Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 12 ευρώ, φοιτητικό: 8 ευρώ, άνεργοι: ελεύθερη είσοδος.