Μετά τη σφαγή του Νοεμβρίου στο Παρίσι, ο Γάλλος πρόεδρος στην ιστορική ομιλία του διακήρυξε ότι η χώρα βρίσκεται σε «πόλεμο κατά της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας που απειλεί όλο τον κόσμο», ωστόσο «δεν πρόκειται να εμπλακεί σε πόλεμο πολιτισμών, καθώς αυτοί οι δολοφόνοι δεν αντιπροσωπεύουν κανέναν πολιτισμό...», γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Μετά τη σφαγή του Νοεμβρίου στο Παρίσι, ο Γάλλος πρόεδρος στην ιστορική ομιλία του διακήρυξε ότι η χώρα βρίσκεται σε «πόλεμο κατά της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας που απειλεί όλο τον κόσμο», ωστόσο «δεν πρόκειται να εμπλακεί σε πόλεμο πολιτισμών, καθώς αυτοί οι δολοφόνοι δεν αντιπροσωπεύουν κανέναν πολιτισμό...»
Τέσσερις μήνες μετά, το Ισλαμικό Κράτος έχει αρχίσει να χάνει πόλεις, περιοχές, πηγές και δρόμους εφοδιασμού στη Συρία. Αυτές τις απώλειες πιθανόν επιδιώκει να τις αντισταθμίσει με τις επιθέσεις αυτοκτονίας σε άλλα μέτωπα, με τις οποίες, αν δεν στοχεύει, θα μπορούσε να υποδαυλίσει το μίσος ενάντια στους μουσουλμάνους στην Ευρώπη, ώστε να τους στρέψει να ενταχθούν στις τάξεις του. Αλλάζει τη στρατηγική του, για να δώσει την εντύπωση ότι παραμένει δυνατό.
Ο Σαλάχ Αμπντεσλάμ, ο θεωρούμενος εγκέφαλος του παρισινού τρόμου, μπορεί να συνελήφθη την περασμένη Παρασκευή στις Βρυξέλλες, αλλά το δίκτυό του κατάφερε να ενεργήσει πριν οι διωκτικές αρχές το «σκουπίσουν». Πράξη εκδίκησης ή προσπάθεια να δείξει ότι είναι σε επιχειρησιακή ετοιμότητα, ο στρατός της σκιάς απλώνει βαριά τη σκιά του στην παραζαλισμένη Ευρώπη, με την έξαψη των εθνολαϊκισμών και τα κλειστά σύνορα, που δύσκολα θα ξανανοίξουν. Ποια κυβέρνηση θα ζητήσει τώρα από τους πολίτες της να υποδεχθούν πρόσφυγες; Στη συζήτηση ανακατεύονται κάπως άτακτα και ασύνδετα πολλοί και παλιοί λογαριασμοί.
H σχέση μεταξύ γης, terra (εδάφους), και terror (τρόμου) έχει αλλάξει. Θα αλλάξουν κι άλλα στην Ευρώπη, ό,τι κι αν λέει ο Ρέντσι ότι «όσοι προτείνουν να κλείσουμε τα σύνορα δεν καταλαβαίνουν ότι οι εχθροί βρίσκονται ήδη μέσα στις πόλεις μας... η απειλή είναι παγκόσμια, αλλά οι εκτελεστές βρίσκονται σε κάθε χώρα μεμονωμένα», κάποιοι, μάλιστα, γεννήθηκαν στο ευρωπαϊκό σπίτι μας.
Εκκλήσεις για ηρεμία, να μη νικήσει ο φανατισμός. Εκκλήσεις, που σκεπάζονται από έναν διαρκή κι επίμονο θόρυβο, που βγαίνει από παντού, και διατρέχει την ήπειρο σαν μια ανοικτή πληγή. Οι άνθρωποι σαστίζουν, γιατί ο τρόμος είναι αληθινός. Κινητοποίηση. Μέτρα. Κάστρα. Lockdown. Ενας αλλιώτικος πόλεμος... Πώς και πού μπορεί να τελειώσει, ακόμη κι αν τους κινδύνους δεν εξαερώσει;
Είσαι καλά; Ακόμη τα σώματα είναι ζεστά. Πώς να μιλήσεις λογικά;