Αυτή τη φορά το περιμέναμε. Οι ειδικοί είχαν προειδοποιήσει. Οι αρχές ασφαλείας ήταν σε επαγρύπνηση, εάν όχι σε συναγερμό. Κι όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να το σταματήσουμε. Πώς δίνεις άραγε τέλος στην παράνοια της τρομοκρατίας; Πώς σταματάς αποφασισμένους να σπείρουν τον θάνατο φορείς του σκοταδισμού;, γράφει η Νατάσα Στασινού.
της Νατάσας Στασινού
Αυτή τη φορά το περιμέναμε. Οι ειδικοί είχαν προειδοποιήσει. Οι αρχές ασφαλείας ήταν σε επαγρύπνηση, εάν όχι σε συναγερμό. Κι όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να το σταματήσουμε. Πώς δίνεις άραγε τέλος στην παράνοια της τρομοκρατίας; Πώς σταματάς αποφασισμένους να σπείρουν τον θάνατο φορείς του σκοταδισμού;
Είναι τα πρώτα ερωτήματα, που έρχονται στο νου μετά τις αιματηρές επιθέσεις στις Βρυξέλλες, στην "καρδιά" της Ευρώπης. Και θα πρέπει να απαντηθούν. Όχι μόνο από το Βέλγιο, που χτυπήθηκε χθες ή τη Γαλλία, που έζησε προ μηνών, αλλά από ολόκληρη την Ένωση και συνολικά τη Δύση. Γιατί στο στόχαστρο της τρομοκρατίας δεν βρίσκονται μεμονωμένες πόλεις ή χώρες, αλλά ολόκληρος ο δυτικός κόσμος, οι αξίες, τα ιδεώδη, ο τρόπος ζωής.
Τα καμπανάκια το τελευταίο διάστημα ήταν αλλεπάλληλα. «Είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι η μάχη δεν έχει τελειώσει. Η μάχη για την ασφάλεια, η μάχη κατά των διάφορων μορφών εξτρεμισμού, η μάχη κατά της τρομοκρατίας συνεχίζεται» είχε δηλώσει μόλις το περασμένο Σάββατο ο Βέλγος πρωθυπουργός, Σαρλ Μισέλ, στον απόηχο της σύλληψης Αμπντεσλάμ, εκ των βασικών δραστών στις επιθέσεις του Παρισιού. Μία ημέρα αργότερα είχαν ακολουθήσει προειδοποιήσεις από τον Γάλλο ομόλογό του, Μανουέλ Βαλς.
Η Ευρώπη είναι σήμερα πιο ευάλωτη από τις ΗΠΑ απέναντι στο ISIS, γιατί οι δράστες δεν είναι "εισαγόμενοι", όπως εξηγούσε πρόσφατα ο επικεφαλής της Europol, Ρομπ Γουαϊνράιτ. Λαμβάνουν στρατιωτική εκπαίδευση στη Μέση Ανατολή. Είναι, όμως, Ευρωπαίοι υπήκοοι, μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς, ακόμη και με υψηλό μορφωτικό και βιοτικό επίπεδο. Είναι άνθρωποι που δεν βρέθηκαν σε αυτό που αποκαλούμε περιθώριο, αλλά προφανώς δεν ενσωματώθηκαν ποτέ στην ευρωπαϊκή κοινωνία.
Η Ευρώπη είναι ευάλωτη και για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί η απειλή της ισλαμικής τρομοκρατίας την βρίσκει διχασμένη, κατακερματισμένη, φοβική.
Το πώς οδηγηθήκαμε στη γέννηση και την γιγάντωση του ISIS έχει αναλυθεί πολλές φορές. Η Δύση έχει καταλάβει πως το να ανατρέπεις ένα τυραννικό καθεστώς και μετά να αφήνεις έναν λαό έρμαιο σε άλλες τυραννικές δυνάμεις διατηρεί την οσμή του θανάτου, ανακυκλώνει τη φρίκη.
Αυτή τη στιγμή το ISIS είναι ένα de facto κράτος, που ελέγχει τεράστιας έκτασης εδάφη, με αποτελεσματική πολεμική μηχανή και πλούσια χρηματοδότηση. Το όραμά του για κυριαρχία ανά τον κόσμο θυμίζει έντονα εκείνο του ναζιστικού καθεστώτος.
O Γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, είχε δίκαιο. Έχουμε πόλεμο. Όσο ανορθόδοξος και εάν είναι, είναι πραγματικός. Και για να τον νικήσει η Ευρώπη θα πρέπει να παραταχθεί ενωμένη. Ο όποιος συντονισμός σε επιχειρησιακό επίπεδο δεν αρκεί. Για να αποκρούσει τον εχθρό, πρέπει να αρνηθεί να παραδώσει τα βασικά "όπλα": τις ελευθερίες, το σεβασμό θεμελιωδών δικαιωμάτων, την ανοιχτή κοινωνία, το Κράτος Δικαίου. Αυτά επιδιώκει να καταλύσει το ISIS και δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε.