Κοινό σχέδιο με τις προοδευτικές κυβερνήσεις της Ε.Ε. ζήτησε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από το Παρίσι, όπου συμμετείχε σε συνάντηση σοσιαλδημοκρατών ηγετών, κατόπιν πρόσκλησης του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ.
Κοινό σχέδιο με τις προοδευτικές κυβερνήσεις της Ε.Ε. ζήτησε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από το Παρίσι, όπου συμμετείχε σε συνάντηση σοσιαλδημοκρατών ηγετών, κατόπιν πρόσκλησης του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ.
Μίλησε για τις παράλληλες κρίσεις που βιώνει η Ευρώπη (οικονομική και προσφυγική), οι οποίες -όπως είπε- αναδεικνύουν με έντονο τρόπο τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση.
Όπως είπε, «η Ελλάδα επειδή βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των κρίσεων έχει ως φυσικούς συμμάχους τις προοδευτικές δυνάμεις και τις προοδευτικές κυβερνήσεις, συνεπώς μόνο κέρδη μπορούμε να έχουμε από τη δυνατότητα να χαράξουμε μαζί ένα σχέδιο, μέσα από ένα κοινό μέτωπο ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων, για την αντιμετώπιση των μεγάλων κοινών απειλών σήμερα στην Ευρώπη».
Ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε ότι οι προοδευτικές δυνάμεις οφείλουν να υψώσουν ένα τείχος σε οικονομικές πολιτικές που στρώνουν το έδαφος στην ακροδεξιά που απειλεί το μέλλον της Ευρώπης
Σύμφωνα άλλωστε με τον Πρωθυπουργό, ο καταλύτης του ευρωσκεπτικισμού δεν είναι όσοι θέλουν πολιτικές ενάντια στη λιτότητα και υπέρ της κοινωνικής συνοχής, αλλά ο καταλύτης του ευρωσκεπτικισμού είναι ο νεοφιλελευθερισμός και η ακροδεξιά.
Τέλος, ανέφερε ότι στο επίκεντρο της συζήτησης ήταν η «ανάγκη να επιστρέψουμε σε ένα μοντέλο ανάπτυξης αφήνοντας πίσω μας τις πολιτικές λιτότητας».
Κατά τη συνάντηση των σοσιαλδημοκρατικών ηγετών, ο κ. Τσίπρας επανέλαβε πως η Ευρώπη είναι σήμερα στις συμπληγάδες της λιτότητας και της προσφυγικής κρίσης και τόνισε πως «η πρόκληση να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τις δυο παράλληλες κρίσεις στην Ελλάδα, την οικονομική και την προσφυγική, δεν θα αποτελεί επιτυχία μόνο για την Ελλάδα, αλλά επιτυχία της Ευρώπης, την οποία θα πιστωθούν κατά κύριο λόγο οι προοδευτικές δυνάμεις».
Σημειώνοντας ότι η λιτότητα διαμόρφωσε το γόνιμο έδαφος για την Ακροδεξιά, υπογράμμισε ότι η Ευρώπη χρειάζεται αλλαγή πορείας. «Χρειαζόμαστε κοινό προοδευτικό μέτωπο για να διεκδικήσουμε την αλλαγή αυτή» είπε, τονίζοντας ότι «πρέπει να σπάσουμε την ηγεμονία των ακροδεξιών ιδεών στην προσφυγική κρίση».
Ειδικότερα, ανέφερε πως η επανεγκατάσταση προσφύγων απευθείας από Τουρκία, αν και δύσκολη, πρέπει να εφαρμοστεί. «Είναι παράλογο να πιστεύει κάποιος ότι ο πρόσφυγας που έχει διακινδυνεύσει τη ζωή του στις βόμβες και στο Αιγαίο, με το κλείσιμο των συνόρων δεν θα βρει τρόπους να περνάει στην Ευρώπη» είπε ο Πρωθυπουργός.
Αιχμές κατά του ΔΝΤ
Σε ό,τι αφορά το ελληνικό οικονομικό πρόγραμμα, ο κ. Τσίπρας άφησε αιχμές κατά του ΔΝΤ, χωρίς να το κατονομάσει, λέγοντας ότι «κάποιοι επιμένουν να ζητάνε από την Ελλάδα εν όψει της πρώτης αξιολόγησης, περισσότερα από όσα προβλέπει η συμφωνία». «Ξεκαθαρίζω ότι η Ελλάδα δε θα κάνει τίποτα λιγότερο αλλά και τίποτα περισσότερο από όσα προβλέπει η συμφωνία του Ιούλη» διεμήνυσε.
Όπως ανέφερε ο Πρωθυπουργός, το χειρότερο για την Ευρώπη είναι να συνεχιστεί η ανοχή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στην νεοφιλελεύθερη ατζέντα. «Είναι απαραίτητο οι προοδευτικές δυνάμεις να συμφωνήσουν σε ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο, σε ένα Σύμφωνο αλληλεγγύης με στόχο την ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και την αναδιανομή μέσα στα πλαίσια ισορροπημένων προϋπολογισμών, προκειμένου να αποφύγουμε τη δημιουργία νέων ελλειμμάτων. Η κοινωνική Ευρώπη δεν είναι διεκδίκηση, είναι ανάγκη».
«Χρειάζεται ένα έκτακτο επενδυτικό πακέτο ιδίως για τις χώρες του Νότου»
Σημείωσε επίσης ότι χρειάζονται κοινά δημοσιονομικά εργαλεία αλλά και κοινοί φορολογικοί κανόνες, τραπεζική ένωση αλλά και πανευρωπαϊκή εγγύηση καταθέσεων, «γιατί διαφορετικά θα συνεχίζεται η μεταφορά καταθέσεων από τις τράπεζες του Νότου, σε αυτές του Βορρά».
Υπογράμμισε ακόμη την ανάγκη ενός ισχυρού ευρωπαϊκού επενδυτικού προγράμματος, χρηματοδοτούμενου από ευρωπαϊκούς πόρους, άρα και ισχυρού κοινοτικού προϋπολογισμού, ενός έκτακτου επενδυτικού πακέτου ιδίως για τις χώρες του Νότου, που έχουν ανάγκη μεγαλύτερης ευελιξίας, «καθώς δεν γίνεται να υπάρχουν ίδια κριτήρια δημοσιονομικής σταθερότητας, στα οποία μάλιστα να μη λαμβάνονται υπόψιν κοινωνικοί δείκτες, όπως αυτός της υψηλής ανεργίας».