Εχει χαθεί η μαγεία ή μπορούν ακόμη οι κεντρικές τράπεζες να ανατρέπουν τα δεδομένα στη χάραξη της νομισματικής πολιτικής;, γράφει η Αγγελική Κοτσοβού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Εχει χαθεί η μαγεία ή μπορούν ακόμη οι κεντρικές τράπεζες να ανατρέπουν τα δεδομένα στη χάραξη της νομισματικής πολιτικής;
Εχει συμπληρωθεί ένας χρόνος από την έναρξη του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης στην Ευρωζώνη, στη διάρκεια του οποίου η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει διοχετεύσει ρευστότητα πάνω από 700 δισ. ευρώ στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, χωρίς όμως τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Ενας χρόνος ποσοτικής χαλάρωσης (QE) και ο Μάριο Ντράγκι έχει δαπανήσει περίπου 1,3 εκατ. ευρώ το λεπτό ή 2.000 ευρώ για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στις 19 χώρες-μέλη της Ευρωζώνης, σύμφωνα με υπολογισμούς του Reuters.
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον κ. Ντράγκι ότι δεν τόλμησε να κάνει την υπέρβαση στη χάραξη της νομισματικής πολιτικής, αψηφώντας τις επιφυλάξεις των συντηρητικών μελών στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ -κυρίως της γερμανικής «πτέρυγας»- και ενεργοποιώντας τα πιο ισχυρά και πιο αντισυμβατικά «όπλα» που διέθετε στη φαρέτρα του: τις αγορές κρατικών ομολόγων και τα αρνητικά επιτόκια.
Παρά τις προσπάθειες, ο Σούπερ Μάριο -όπως τον χαρακτηρίζουν οι αγορές- δεν έχει καταφέρει ακόμη το «θαύμα» του.
Η Ευρωζώνη βρίσκεται σε αποπληθωρισμό, με τις τιμές καταναλωτή να έχουν υποχωρήσει σε αρνητικά επίπεδα τον Φεβρουάριο - η οικονομική ανάκαμψη παραμένει αναιμική και τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια εμφανίζουν απώλειες 7% από τις αρχές του έτους.
Τα βλέμματα είναι και σήμερα στραμμένα στην ΕΚΤ και τον Μάριο Ντράγκι, αναμένοντας από τον Ευρωπαίο κεντρικό τραπεζίτη μια ακόμη ανατρεπτική κίνηση, που θα δώσει ώθηση στην οικονομία της ζώνης του ευρώ και θα δημιουργήσει κλίμα ευφορίας στις αγορές.
Οι περισσότεροι αναλυτές έχουν προεξοφλήσει μείωση του επιτοκίου αποδοχής καταθέσεων ακόμη πιο βαθιά κάτω από το μηδέν, μια κίνηση με αμφίβολα αποτελέσματα και παράπλευρες απώλειες, κυρίως για τον τραπεζικό κλάδο.
Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς πώς η πολιτική των αρνητικών επιτοκίων συνδράμει στις προσπάθειες του Μάριο Ντράγκι να τηρήσει την υπόσχεση που είχε δώσει τον Ιούλιο του 2012 -στην κορύφωση της κρίσης χρέους- ότι θα κάνει ό,τι είναι αναγκαίο για τη διαφύλαξη της Ευρωζώνης.
Γι’ αυτό και οι αγορές περιμένουν από τον Ευρωπαίο κεντρικό τραπεζίτη να τραβήξει σήμερα και άλλους «άσους» που έχει κρυμμένους στο μανίκι του, αναμένοντας ενίσχυση του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης, είτε αυξάνοντας τις αγορές ομολόγων πάνω από το προκαθορισμένο ποσό των 60 δισ. ευρώ ανά μήνα, είτε επεκτείνοντας το πρόγραμμα πέραν της καταληκτικής ημερομηνίας του Μαρτίου 2017.
Τον Δεκέμβριο, ο κ. Ντράγκι δεν είχε καταφέρει να ανταποκριθεί στις ήδη πολύ υψηλές προσδοκίες των αγορών.
Σήμερα έχει μία ακόμη ευκαιρία να αποδείξει ότι οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν χάσει την ικανότητά τους να προκαλούν «σοκ και δέος».