Στο τέλος έμεινε μόνο ένας. Δεν ήταν ο επιζών. Ηταν αυτός που δεν κατάφερε να ξεφύγει. Ενας ένας οι «αδύναμοι κρίκοι» έσπασαν τα δεσμά των μνημονίων, αφήνοντας μόνη την Ελλάδα απέναντι στους «θεσμούς», απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό, που αρνείται να αλλάξει. γράφει η Νατάσα Στασινού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Στο τέλος έμεινε μόνο ένας. Δεν ήταν ο επιζών. Ηταν αυτός που δεν κατάφερε να ξεφύγει.
Ενας ένας οι «αδύναμοι κρίκοι» έσπασαν τα δεσμά των μνημονίων, αφήνοντας μόνη την Ελλάδα απέναντι στους «θεσμούς», απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό, που αρνείται να αλλάξει.
Πρώτη έκανε το μεγάλο βήμα η Ιρλανδία, ακολούθησε η Πορτογαλία και τώρα η Κύπρος.
Η εικόνα δεν είναι ρόδινη. Δεν υπάρχει, άλλωστε, μέλος της Ε.Ε. άνευ προβλημάτων.
Και οι τρεις, όμως, στέκονται στα πόδια τους. Εχουν λόγους να ελπίζουν σε καλύτερες ημέρες, την ώρα που εμείς ακόμη δεν γνωρίζουμε εάν έχουμε δει τον «πάτο».
Η έξοδος βρίσκει την Κύπρο με διαφορετικό οικονομικό μοντέλο σε σχέση με πριν από τρία χρόνια.
Οι πληγές δεν έχουν κλείσει τελείως. Τίποτα, όμως, δεν θυμίζει τις δραματικές ημέρες του 2013.
Οι Κύπριοι ήταν τότε θυμωμένοι έναντι των Ευρωπαίων. Και είχαν λόγο. Το σχέδιο διάσωσης, στο οποίο κατέληξε το Eurogroup της 25ης Μαρτίου εκείνης της χρονιάς, ήταν «τιμωρητικό», μία σκληρή απάντηση στην απόρριψη του αρχικού σχεδίου για κλιμακωτό «κούρεμα» καταθέσεων.
Η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας υποχρεώθηκε σε επώδυνη αναδιάρθρωση και η δεύτερη μεγαλύτερη σε «αφανισμό».
Δεν έμειναν, όμως, στον θυμό. Μετά το σοκ, έδρασαν.
Σήμερα, με ένα κατά πολύ μικρότερο, αλλά πιο υγιές, τραπεζικό σύστημα, δίνοντας έμφαση σε άλλα «όπλα» της, όπως ο τουρισμός, οι υπηρεσίες, αλλά ακόμη και ο κατασκευαστικός κλάδος, που είχε δεχθεί ισχυρότατο πλήγμα κατά την περίοδο της κρίσης, είναι μία οικονομία σε «τάξη».
Το 2015 αναπτύχθηκε με τους ταχύτερους ρυθμούς των τελευταίων επτά ετών, κόντρα στις εκτιμήσεις ότι θα επέστρεφε σε ανάπτυξη φέτος.
Η Κύπρος χρησιμοποίησε μόνο τα 7,5 από τα 10 δισ. ευρώ του προγράμματος.
Βλέπει έτσι το χρέος της να είναι χαμηλότερο των αρχικών εκτιμήσεων, το προβλεπόμενο έλλειμμα… πλεόνασμα και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών σχεδόν ισοσκελισμένο.
Τι έκανε η Κύπρος; Διαρθρωτικές αλλαγές, με προσωρινό κόστος και μεσοπρόθεσμα οφέλη.
Τι δεν έκανε; Δεν αύξησε τη φορολογία εν μέσω ύφεσης, όπως απαιτούσαν οι πιστωτές.
«Οταν αποδεδειγμένα πετυχαίνεις τους στόχους, δεν επιτρέπεις σε κανέναν να σου υπαγορεύσει το πώς» εξήγησε στη WSJ ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών, Χάρης Γεωργιάδης. «Λιγότεροι φόροι» ήταν η σύστασή του και στην Αθήνα, σε συνέντευξή του στη «Ν» (20/01/16).
Η Κύπρος εξακολουθεί να αντιμετωπίζει προκλήσεις.
Με την έξοδο από το μνημόνιο, τα ομόλογά της δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ. Εδώ πρέπει να δούμε πώς θα αντιδράσουν οι αγορές.
Προς το παρόν, πάντως, το κυπριακό λαούτο ηχεί στα αυτιά τους καλύτερα από το ελληνικό… νταούλι.