Είναι η «Νέα Υόρκη» της Ευρώπης. Από το θέατρο και τα μουσεία έως τις βιομηχανίες της μουσικής και της μόδας, το Λονδίνο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την αμερικανική μεγαλούπολη. Πολλοί πιστεύουν μάλιστα ότι υπερέχει. Η σύγκριση αυτή, ωστόσο, έχει να κάνει πρωτίστως με τον ρόλο τους ως κορυφαία χρηματοοικονομικά κέντρα. Την τελευταία δεκαετία εναλλάσσονται συνεχώς στην κορυφή των σχετικών κατατάξεων. Το Σίτι φιλοξενεί τον μεγαλύτερο και ισχυρότερο -με διαφορά- χρηματοπιστωτικό τομέα της γηραιάς ηπείρου, γράφει η Νατάσα Στασινού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Είναι η «Νέα Υόρκη» της Ευρώπης. Από το θέατρο και τα μουσεία έως τις βιομηχανίες της μουσικής και της μόδας, το Λονδίνο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την αμερικανική μεγαλούπολη. Πολλοί πιστεύουν μάλιστα ότι υπερέχει. Η σύγκριση αυτή, ωστόσο, έχει να κάνει πρωτίστως με τον ρόλο τους ως κορυφαία χρηματοοικονομικά κέντρα. Την τελευταία δεκαετία εναλλάσσονται συνεχώς στην κορυφή των σχετικών κατατάξεων. Το Σίτι φιλοξενεί τον μεγαλύτερο και ισχυρότερο -με διαφορά- χρηματοπιστωτικό τομέα της γηραιάς ηπείρου.
Με τέτοιες περγαμηνές, λοιπόν, γιατί φοβάται τόσο το Brexit; Tο ισχυρό του χαρτί είναι αυτό, που το καθιστά και τόσο ευάλωτο σε περίπτωση εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. Περισσότερες από 250 ξένες τράπεζες έχουν παρουσία στο Σίτι. Και ένας από τους κύριους λόγους για την επιλογή τους αυτή είναι ότι τους προσφέρει πρόσβαση στην ενιαία εσωτερική αγορά της Ενωσης, τους επιτρέπει να απολαμβάνουν το προνόμιο των χωρίς δασμών εξαγωγών κεφαλαίων και υπηρεσιών σε άλλα 27 κράτη-μέλη. Οσοι δε υποστηρίζουν ότι έξοδος από την κοινότητα σημαίνει ρυθμιστική αυτονομία, αγνοούν μάλλον ότι ως «τρίτη χώρα» η Βρετανία για να έχει πρόσβαση στην αγορά της Ε.Ε. θα πρέπει να έχει ρυθμιστικό και εποπτικό πλαίσιο «ισοδύναμο» εκείνου της Ενωσης. Ο τραπεζικός τομέας της χώρας θα συνέχιζε να βαρύνεται εν πολλοίς με τους κοινοτικούς κανόνες, χωρίς να έχει λόγο στη διαμόρφωσή τους.
Ηδη πολλές ξένες, αλλά και βρετανικές τράπεζες έχουν ετοιμαστεί για πλήρη αποχώρηση ή μεταφορά σημαντικών δραστηριοτήτων τους στο Δουβλίνο, στο Παρίσι και αλλού, σε περίπτωση που η κάλπη της 23ης Ιουνίου δείξει έξοδο.
Το ενδεχόμενο αυτό θα έπρεπε να ανησυχεί όσους κρατούν ψηλά τη σημαία του Brexit υποσχόμενοι, μεταξύ άλλων, ότι θα φέρει «οικονομική ανεξαρτησία και ευημερία». Γιατί το Σίτι καλύπτει σήμερα το 10% του ΑΕΠ της χώρας και το 12% των φορολογικών εσόδων, ως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας wholesale χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών παγκοσμίως. Απασχολεί δε περισσότερο από 1 εκατομμύριο εργαζομένους, ενώ τουλάχιστον άλλες τόσες θέσεις εργασίας ανά τη Βρετανία συνδέονται έμμεσα με αυτόν. Μία αποδυνάμωσή του θα σήμαινε αιμορραγία κεφαλαίων και θέσεων εργασίας, πολύ μακριά από το «happy ending» που ευαγγελίζεται ο δήμαρχος της πόλης Μπόρις Τζόνσον.