Στο παραδουνάβιο Βίσεγκραντ, 40 χλµ. βόρεια της Βουδαπέστης, ήταν κάποτε τα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο επισκέπτης μπορεί ακόμη να δει τα απομεινάρια του φρουρίου που χτίστηκε το 330 μ.Χ. από τους Ρωμαίους επί Μεγάλου Κωνσταντίνου και αποτέλεσε σημαντικό σημείο στην αμυντική γραμμή του Δούναβη, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Στο παραδουνάβιο Βίσεγκραντ, 40 χλµ. βόρεια της Βουδαπέστης, ήταν κάποτε τα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο επισκέπτης μπορεί ακόμη να δει τα απομεινάρια του φρουρίου που χτίστηκε το 330 μ.Χ. από τους Ρωμαίους επί Μεγάλου Κωνσταντίνου και αποτέλεσε σημαντικό σημείο στην αμυντική γραμμή του Δούναβη.
Η λέξη Βίσεγκραντ σημαίνει «ψηλό φρούριο» και αναφέρεται για πρώτη φορά σε λατινικά αρχεία το 1009. Να φταίει η ετυμολογία για τη σταυροφορία της «νέας» Ευρώπης στο προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα;
Η Ομάδα Βίσεγκραντ (γνωστή και ως «Οι 4 του Βίσεγκραντ» ή «V4») είναι μια άτυπη περιφερειακή συμμαχία τεσσάρων χωρών, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας και της Σλοβακίας. Η ιστορία της ξεκίνησε στις 15 Φεβρουαρίου του 1991 στην ουγγρική λουτρόπολη.
Οπως το έθεταν οι ίδιοι, η ομάδα «προσπαθεί να ενισχύσει την ταυτότητα της Κεντρικής Ευρώπης εντός της Ε.Ε. και να προωθήσει την περιφερειακή συνεργασία των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης. Επίσης, η αμοιβαία εμπειρία με τον ολοκληρωτισμό παρακινεί τις V4 χώρες στην εύρεση τρόπων για τις διαδικασίες εκδημοκρατισμού στην Ουκρανία, στη Λευκορωσία και στη Μολδαβία, καθώς επίσης και στα δυτικά βαλκανικά κράτη».
Εδώ είμαστε. Στα βαλκανικά κράτη κάνουν το νέο τους κομμάτι, μακράν, όμως, από το ρομαντικό πρότυπο των τριών σωματοφυλάκων και του Ντ’ Αρντανιάν. Οι «4» εργάζονται συστηματικά, με θορυβώδη τρόπο και με διακριτά χαρακτηριστικά από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, για αποκλεισμό των βορείων συνόρων της Ελλάδας. Χθες, στη συνεδρίασή τους στην Πράγα, ανήμερα της 25ης επετείου από τη συγκρότησή τους, ύψωσαν και τα «λάβαρα» της απομόνωσης της Ελλάδας. Γι’ αυτό κάλεσαν και την ΠΓΔΜ και τη Βουλγαρία. Η Σόφια δεν έδειξε προθυμία, καθ’ υπόδειξη (;) και της καγκελαρίας.
Η Αυστρία δεν θα μπορούσε να λείπει από τη φασαρία και την ανάμιξη στα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ. Είναι θέμα αταβιστικής ιστορίας η βιεννέζικη πολιορκία ή σημάδι αναδυόμενης εθνοσυντηρητικής κυριαρχίας; Σίγουρα, είναι πηγή ανησυχίας στην Ευρώπη της λεπτής ισορροπίας.