Η Deutsche Bank και το Βερολίνο απορρίπτουν ως αβάσιμους τους φόβους. Διαβεβαιώνουν ότι τα πάντα είναι «υπό έλεγχο», ότι το γερμανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα παραμένει «γερό σαν βράχος», γράφει η Νατάσα Στασινού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Η Deutsche Bank και το Βερολίνο απορρίπτουν ως αβάσιμους τους φόβους. Διαβεβαιώνουν ότι τα πάντα είναι «υπό έλεγχο», ότι το γερμανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα παραμένει «γερό σαν βράχος».
Η αγορά δεν έχει πειστεί. Είναι σαφές πως κάτι τρέχει με τη μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας και έναν από τους ισχυρότερους παίκτες στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος και παραγώγων.
Πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα; Είναι απλά η περίπτωση ενός «μαθητή - προτύπου», που εξελίχθηκε σε «προβληματικό παιδί» και τώρα τιμωρείται;
Ή έχουμε κάτι ευρύτερο, που αφορά συνολικά την υγεία του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού τομέα; Θα χρειαστεί ένα νέο σχέδιο διάσωσης σαν εκείνα της περιόδου 2008-09;
Και ποιος θα το πληρώσει; Μέτοχοι, ομολογιούχοι, καταθέτες, όπως προβλέπεται πλέον από τους νέους κανόνες της Ε.Ε. -για τους οποίους πίεσε περισσότερο από κάθε άλλον η Γερμανία- ή και οι φορολογούμενοι;
Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα εάν βρισκόμαστε ενώπιον μίας νέας Lehman Brothers.
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η «επίθεση» στην Deutsche Bank είναι τέτοια, που η μετοχή της (αν και ανέκαμψε χθες χάρη σε πληροφορίες για επαναγορά ομολόγων) κυμαίνεται σε επίπεδα χαμηλότερα από εκείνα του 2008.
Πολλά ακόμη θυμίζουν τις μαύρες ημέρες της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Ο ευρωπαϊκός δείκτης των τραπεζικών μετοχών Stoxx Europe 600 Banks Index είναι σε τροχιά πτώσης επί έξι διαδοχικές εβδομάδες.
Η Deutsche Bank αντιμετωπίζει εν πολλοίς τα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες.
Ο συνδυασμός αναιμικής ανάπτυξης και εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων δεν αφήνει ιδιαίτερα περιθώρια κέρδους από τις χορηγήσεις δανείων.
Τα δάνεια προς ενεργειακές επιχειρήσεις «σκάνε», ενώ η έκθεση σε αγορές παραγώγων, σε μία περίοδο κατάρρευσης των τιμών των εμπορευμάτων, «καίει».
Ας μην ξεχνάμε δε σκάνδαλα και νομικές περιπέτειες. Η γερμανική τράπεζα έχει ήδη καταβάλει περισσότερα από 9 δισ. δολ. (περίπου 8 δισ. ευρώ) σε πρόστιμα και νομικούς διακανονισμούς την τελευταία οκταετία, ενώ στα τέλη του 2015 έβαλε στην άκρη 5,5 δισ. ευρώ για πιθανά νομικά έξοδα.
Κάπως έτσι προέκυψαν οι μεγάλες ζημίες, που έστειλαν τα ασφάλιστρα κινδύνου (cds) σε ύψη τα οποία μαρτυρούν φόβους χρεοκοπίας.
Το στοιχείο που τρομάζει στην περίπτωση της Deutsche Bank είναι η έκθεση στην αγορά παραγώγων (54 τρισ. ευρώ) και σε κρατικά ομόλογα (9,6 τρισ. ευρώ), η οποία και επαναφέρει στο προσκήνιο τη «διασύνδεση» προβλημάτων τραπεζών και κυβερνήσεων.
Εάν τελικά χρειαστεί σανίδα σωτηρίας, πολλοί πιστεύουν πως το Βερολίνο δύσκολα θα αφήσει το βάρος αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα.
Γιατί όσες ομοιότητες κι αν έχει η σημερινή κατάσταση με εκείνη του 2008, υπάρχει μία διαφορά.
Κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες γνωρίζουν τι σημαίνει μία άτακτη κατάρρευση και δεν μπορούν να επιτρέψουν να επαναληφθεί.