Το προσφυγικό εξελίσσεται με τρόπο ικανό να βλάψει ανεπανόρθωτα ζωτικά ελληνικά συμφέροντα και να υπονομεύσει τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας για πολλές δεκαετίες, με προφανείς επιπτώσεις στην οικονομική και ηθική υπόσταση των πολιτών, γράφει ο Δ. Η. Χατζηδημητρίου.
Από την έντυπη έκδοση
Του Δ. Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Το προσφυγικό εξελίσσεται με τρόπο ικανό να βλάψει ανεπανόρθωτα ζωτικά ελληνικά συμφέροντα και να υπονομεύσει τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας για πολλές δεκαετίες, με προφανείς επιπτώσεις στην οικονομική και ηθική υπόσταση των πολιτών.
Ο συνδυασμός της πρόδηλης πλέον αδυναμίας των αρμοδίων χειριστών να κατανοήσουν το εύρος του προβλήματος και τις υποκρυπτόμενες απειλές με την αμβλύνοια τοπικών αρχόντων που ενθαρρύνουν ή και ανέχονται την οργανωμένη δράση όσων επαγγέλλονται και πωλούν πατριωτισμό μιαίνοντας την ελληνική σημαία, οδηγεί την κοινωνία και την χώρα σε σκολιές ατραπούς.
Είναι καιρός να εννοήσουν οι πρώτοι, ότι η άσκηση κρατικής πολιτικής δεν εξαντλείται σε ανέξοδες κουβέντες ανά τα καφενεία της Επικράτειας, ούτε σε ατελέσφορη επίδειξη αλτρουϊστικών αισθημάτων, αλλά είναι μια μακρά επίπονη, συχνά μοναχική πορεία στο στέρφο έδαφος που διαμορφώνει ο ανελέητος ρεαλισμός στις διεθνείς σχέσεις και η ανάγκη να υπηρετηθούν τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας.
Όσο για τους δεύτερους-και επειδή διακυβεύονται περισσότερα από τα προφανή- είναι υποχρέωση της συντεταγμένης Πολιτείας, στον βαθμό που ακόμη υπάρχει, αλλά κι όσων κλασαυχενίζονται ότι συγκροτούν τις ποικιλώνυμες ελίτ της χώρας, να τους τραβήξουν το αυτί και να τους στείλουν σπίτια τους ή όπου αλλού τους πρέπει, πριν υπονομεύσουν κάθε δυνατότητα χειρισμών, που πρέπει να αναληφθούν και να γίνουν, έστω κι απ΄αυτήν την ήκιστα πειστική κι αποτελεσματική ελληνική κυβέρνηση.
Η ανάμιξη του ΝΑΤΟ στην αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος, όπως συμφώνησαν η καγκέλαριος Μέρκελ και το Τούρκος πρωθυπουργός Νταβούτογλου, προχθές στην Άγκυρα, συνιστά μια δραματική εξέλιξη για τα ζωτικά ελληνικά συμφέροντα.
Με δεδομένη την στάση αυστηρής ουδετερότητας που τηρεί το ΝΑΤΟ-και η οποία τελικώς ευνοεί σκανδαλωδώς την αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας-έναντι συμμάχων χωρών που διατελούν εδώ και δεκαετίες σε ένα καθεστώς "ψυχρής ειρήνης", προβάλει η απειλή γενικότερων ανατροπών στον χώρο του Αιγαίου.
Η Τουρκία, αν ισχύσει και επικυρωθεί η συμφωνία Μέρκελ-Νταβούτογλου, θα έχει κάνει ένα αποφασιστικό βήμα επέκτασης της επιρροής της στο Αιγαίο και θα έχει εγγράψει σοβαρές υποθήκες για την συνέχεια…
Τίποτε στην προϊστορία των τριγωνικών σχέσεων Ελλάδος-ΝΑΤΟ-Τουρκίας δεν μπορεί να διασκεδάσει αυτούς τους φόβους. Πολύ περισσότερο όταν είναι πρόσφατη-σε σχέση με τον ιστορικό χρόνο-η εμπειρία από τον τελικό χειρισμό που επιφύλαξε το ΝΑΤΟ στο θέμα της Λήμνου την δεκαετία του ΄80, όταν για πρώτη και μοναδική φορά η Νομική Υπηρεσία της Συμμαχίας, με εντολή του τότε γ.γ λόρδου Κάρινγκτον ασχολήθηκε με το ζήτημα δικαιώνοντας τις ελληνικές απόψεις, πλήν όμως χωρίς απτό αποτέλεσμα…
Ανάλογος κίνδυνος υπάρχει και στα βόρεια σύνορά μας, με τον πρωθυπουργό της π.Γ.Δ.Μ να φτάνει στο σημείο να μας υπόσχεται ότι δεν θα εγείρει εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας!
Δηλαδή, θα πρέπει να του χρωστούμε και ευγνωμοσύνη που αναγνωρίζει την Χάρτα του ΟΗΕ και τα ανάλογα κείμενα της πρώην ΔΑΣΕ, νυν ΟΑΣΕ, για το απαραβίαστο των συνόρων!
Η Αθήνα, με την αβελτηρία της, διευκολύνει εκείνους στην Ε.Ε που θα ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν ένα απροσάρμοστο, δύστροπο μέλος της, προκειμένου να κατευνάσουν την εσωτερική κοινή γνώμη τους.
Και δυστυχώς, δεν διαθέτουμε την αίσθηση του χρόνου που χαρακτηρίζει τους Κινέζους, όταν ο Μάο υποσχόταν στον σοβιετικό πρωθυπουργό Αλεξέϊ Κοσύγκιν, 10.000 χρόνια αντίστασης, αν έπλητταν την χώρα του!