«Νυν υπέρ πάντων αγών» για τους αγρότες, που σκληραίνουν τη στάση τους, ενισχύοντας τόσο τα μπλόκα όσο και τις ώρες αποκλεισμού των οδικών αξόνων της χώρας, γράφει η Δανάη Αλεξάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Δανάης Αλεξάκη
[email protected]
«Νυν υπέρ πάντων αγών» για τους αγρότες, που σκληραίνουν τη στάση τους, ενισχύοντας τόσο τα μπλόκα όσο και τις ώρες αποκλεισμού των οδικών αξόνων της χώρας.
O αγροτικός κόσμος εξακολουθεί να αρνείται την πρόσκληση διαλόγου του Μαξίμου, θέτοντας ως «προαπαιτούμενο» της συνάντησης με τον πρωθυπουργό την απόσυρση των προτάσεων -κυρίως επί του ασφαλιστικού- και συζήτηση επί μηδενικής βάσης.
Θέλοντας να στείλουν ηχηρό μήνυμα προς την κυβέρνηση, οι απασχολούμενοι στον πρωτογενή τομέα προχώρησαν σε μια ιδιαιτέρως δυναμική κινητοποίηση στη Θεσσαλονίκη, η οποία ωστόσο συνοδεύτηκε από επεισόδια και συμπλοκή με αστυνομικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν για πρώτη φορά τα εγκαίνια της 26ης έκθεσης Agrotica.
O υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Β. Αποστόλου με μια σκληρή δήλωση έκανε λόγο για «προβοκατόρικες δυνάμεις της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς που υποκινούν τη σύγκρουση», για να πάρει την απάντηση από τον εκπρόσωπο Τύπου της Ν.Δ. Γ. Κουμουτσάκο ότι «το παιχνίδι κατανομής ευθυνών σε ιδεολογικούς αντιπάλους πρέπει να σταματήσει», αφήνοντας παράλληλα αιχμή περί ευθύνης του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία τέτοιου είδους «δαίμονα λαϊκισμού» και στα αγροτικά μέτωπα.
Ομως, στα χρόνια των μνημονίων έχει διαφανεί ότι οι αγρότες έπαψαν να «βλέπουν» κόμματα.
Μόνο τα νομοσχέδια «βλέπουν», επομένως η συζήτηση περί «καθοδήγησης» των αγροτικών κινητοποιήσεων είναι μάλλον περιττή τη δεδομένη στιγμή.
Παράλληλα, με γνώμονα ότι το ασφαλιστικό δεν έχει κλειδώσει και ήδη από τις πόρτες του Μαξίμου πέρασαν αρκετοί φορείς και εκπρόσωποι επαγγελματικών κλάδων -που βάλλονται εξίσου από τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις- προκειμένου να εξεταστούν δυνατότητες βελτιώσεων / διορθώσεων, η ανυποχώρητη στάση των αγροτών, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, δεν είναι «παραγωγική».
Αρνούμενοι τον διάλογο, οι αγρότες αρνούνται και τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης και ενδεχόμενης βελτίωσης -έστω και μικρής- των προβλεπόμενων στα μέτρα που τους αφορούν.
Οι διαπραγματεύσεις γίνονται με προτάσεις. Προτάσεις που να είναι ρεαλιστικές. Αυτό ισχύει και για τις δύο πλευρές.
Για παράδειγμα, η θέσπιση αγροτικού εργόσημου, από το οποίο η κυβέρνηση προσδοκά σημαντικά έσοδα στα ταμεία του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων, θα μπορέσει να έχει πραγματικό αντίκρισμα εάν βρεθεί και ο μαγικός τρόπος που θα μπορεί να δηλωθεί ως εργάτης γης και να πληρωθεί μέσω εργόσημου ένας μετανάστης ο οποίος δεν έχει κανένα χαρτί, δεν έχει ΑΜΚΑ, ΑΦΜ κτλ.
Στο διά ταύτα, το δεδομένο -με κινητοποιήσεις ή μη- παραμένει ότι ο ΟΓΑ σε βάθος δεκαετίας δεν θα έχει τη δυνατότητα να καλύψει τους ασφαλισμένους.
Νομοτελειακά πρέπει να υπάρξουν παρεμβάσεις.
Πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή... μεταξύ των «θέλω» και των «μπορώ» μέσω της ανταλλαγής εμπεριστατωμένων προτάσεων που να εξασφαλίζουν βιωσιμότητα. Και του Ταμείου και των αγροτών.
Γι’ αυτό χρειάζεται ο διάλογος... Δεν γίνεται να θερίσεις χωρίς να σπείρεις και αυτό οι αγρότες το ξέρουν καλά.