Κάτι προφήτες, μα τι προφήτες...

Από την έντυπη έκδοση 

Της Κατερίνας Τζωρζτινάκη 
[email protected]

Είναι μια σκηνή στην ταινία των Μόντι Πάιθον, «Ενας προφήτης, μα τι προφήτης» («Life of Brian» ο πρωτότυπος τίτλος), όπου οι σύντροφοι του Μπράιαν συσκέπτονται, όταν ο με το ζόρι «Μεσσίας» βρέθηκε στο σταυρό.

Ο αγαθιάρης Μπράιαν το μόνο που ήθελε ήταν η απελευθέρωση της Ιουδαίας από τους Ρωμαίους και, στην προσπάθειά του αυτή, έμπλεξε με την οργάνωση «Λαϊκό Μέτωπο της Ιουδαίας», που είναι όλο λόγια και καθόλου δράση. Μια γραφειοκρατική καρικατούρα, που δεν κάνει τίποτα, αλλά έχει φοβερές ιδέες για την αποτίναξη του ρωμαϊκού ζυγού. Μια ομάδα πολυλογάδων, που διατυμπανίζει ότι μισεί τους Ρωμαίους και... το «Ιουδαϊκό Λαϊκό Μέτωπο», αλλά και το «Μέτωπο της Λαϊκής Ιουδαίας».

Συσκέπτεται, λοιπόν, το «ιερατείο» του σχήματος, καταλήγει σ’ ένα ψήφισμα και κινά για τον τόπο με τους δεκάδες «εσταυρωμένους», όπου με πομπώδες ύφος θα αναγνώσει το πόνημά του στον άτυχο Μπράιαν, αντί να τον αποκαθηλώσει.

Κάπως έτσι, αλλά χωρίς απολαυστικά «γκαγκ» και ανατρεπτικό χιούμορ, στο σίριαλ που εκτυλίσσεται, «κάτι προφήτες, μα τι προφήτες» περιμένουν να πέσουν εξ ουρανού πίτες. Εχουν φοβερές ιδέες και βολεύονται σε συνθήματα και άδεια υπομνήματα. Λες και διαβάζουν για πρώτη φορά μνημόνιο, ενώ είναι το τρίτο.

Από τη στιγμή που η οικονομική πολιτική περιγράφεται στα προγράμματα προσαρμογής, όλα τα υπόλοιπα είναι φιγούρες πολιτικής. Εντάξει, «είναι η εφαρμογή, ανόητε», που λέει και ο Γερμανός γερόλυκος, «χωρίς διάθεση προσβολής», αλλά δεν βλέπω να επηρεάζεται ιδιαίτερα η εικόνα από την άστατη εφαρμογή και τα πολλαπλά σοκ. Την ίδια εικόνα ανθεκτικότητας διακρίνει και η S&P, που στεφανώνει με αναβάθμιση τη χώρα και προφητεύει ότι έως τα τέλη Μαρτίου μειώνεται η ένταση της μπόρας.

Αυτό, βέβαια, δεν αλλάζει την κατάσταση του Μπράιαν. Μένει και βρεγμένος και καθηλωμένος.