Οι περίπου 750.000 άνθρωποι που έφτασαν στην Ευρώπη διά θαλάσσης το 2015 αποτελούν ένα μικρό μόνο τμήμα των 60 εκατομμυρίων ανθρώπων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την εστία τους εξαιτίας πολέμου ή διωγμών, γράφει η Dambisa Moyo.
Από την έντυπη έκδοση
Της Dambisa Moyo
Οικονομολόγου και συγγραφέα, συμμετέχει στα διοικητικά συμβούλια αρκετών πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Οι περίπου 750.000 άνθρωποι που έφτασαν στην Ευρώπη διά θαλάσσης το 2015 αποτελούν ένα μικρό μόνο τμήμα των 60 εκατομμυρίων ανθρώπων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την εστία τους εξαιτίας πολέμου ή διωγμών. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο αριθμό όλων των εποχών. Η Ευρώπη έχει και στο παρελθόν βιώσει μαζική εισροή μεταναστών. Περίπου 700.000 πρόσφυγες εισήλθαν στην Ε.Ε. μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1993. Είναι, όμως, η πρώτη φορά στην Ιστορία που καλείται να φιλοξενήσει τόσους πολλούς ανθρώπους προερχόμενους εκτός ηπείρου - από τη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Επιπλέον οι μη Ευρωπαίοι πρόσφυγες, οι οποίοι κατέφθασαν πέρυσι στις ευρωπαϊκές ακτές, πιθανότατα δεν θα είναι οι τελευταίοι. Η απάντηση της Ε.Ε., όμως, στη μαζική μετανάστευση καθιστά λιγότερη πιθανή μία βιώσιμη λύση στην προσφυγική κρίση. Εάν οι Ευρωπαίοι δεν υιοθετήσουν ένα μακροπρόθεσμο όραμα στην προσέγγισή τους, η πιθανότητα έκτακτων καταστάσεων παρόμοιων με την προσφυγική κρίση του 2015 θα συνεχίσει να αυξάνεται. Και αυτή η προσέγγιση πρέπει να αναγνωρίσει το πώς οι τοπικές ευρωπαϊκές πολιτικές συμβάλλουν στη μετακίνηση ανθρώπων από τον αναπτυσσόμενο κόσμο.