Σκιές και μέτωπα

Από την έντυπη έκδοση 

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Σουρούτς, Ντιγιάρμπακιρ, Αγκυρα, Κωνσταντινούπολη. Πολλές επιθέσεις σε τόσο μικρό διάστημα. Σε έξι μήνες. Στη σφαγή της Αγκυρας τον περασμένο Οκτώβριο βρήκαν τον θάνατο τουλάχιστον 97 άνθρωποι και τραυματίστηκαν γύρω στους 500.

Σύμφωνα με τις αστυνομικές πηγές, ο ένας από τους βομβιστές αυτοκτονίας ήταν ο Γιουνούς Εμρέ Αλαγκόζ, αδελφός του βομβιστή στο Σουρούτς τον περασμένο Ιούλιο, που στοίχισε τη ζωή σε 33 ανθρώπους. Ο τελευταίος διηύθυνε το «Τεϊοποτείο του Ισλάμ» στο Αντιγιαμάν, στο οποίο ήταν θαμώνας ο Ορχάν Γκοντέρ, ο καμικάζι του Ντιγιάρμπακιρ.

Ενα τεϊοποτείο, μία περιοχή της ανατολικής Τουρκίας, το Αντιγιαμάν, απ’ όπου το Ισλαμικό Κράτος φέρεται να στρατολογεί μέλη, τρεις πολύνεκρες επιθέσεις. Ενδέχεται να εμπλέκονται τόσο το Ισλαμικό Κράτος, όσο και το ΡΚΚ, στο μακελειό της Αγκυρας (σ.σ.: σε φιλοκουρδική συγκέντρωση) είχε δηλώσει ο Τούρκος πρωθυπουργός. Τα θύματα ήταν, όμως, ως επί το πλείστον κουρδικής καταγωγής, οπότε το λογικό συμπέρασμα ήταν ότι το Ισλαμικό Κράτος θέτει στο στόχαστρο κουρδικά κινήματα στην Τουρκία, ως συνέχεια του πολέμου του εναντίον των κουρδικών δυνάμεων στη Συρία και το Ιράκ.

Η λογική είναι στην εντατική και η υπόθεση είχε ξεχαστεί, μέχρι και χθες που η τρομοκρατία χτύπησε στην καρδιά της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας της Τουρκίας. Μια επίθεση κατά Ευρωπαίων πολιτών, κυρίως Γερμανών τουριστών, στέλνει διπλό μήνυμα. Στην Ευρώπη, που δεν έχει συνέλθει ακόμη από τον παρισινό τρόμο, και φυσικά στην ίδια την Τουρκία, που υποχρεώθηκε προ διμήνου να συνδράμει στην καταπολέμηση των τζιχαντιστών.

Τα κίνητρα των καμικάζι είναι το σχετικά απλό κομμάτι του γρίφου. Το πιο σύνθετο σχετίζεται με την πολιτική της Αγκυρας στο συριακό, που παρακολουθούσε αμέτοχη τη δράση του ΙSIS και ενδεχομένως και να την πυροδότησε, ενώ στη μεγάλη εικόνα μπαίνει και το προσφυγικό, δημιουργώντας μίγμα εκρηκτικό. Και το 2016 μετρά μόλις 13 ημέρες.