Και ενώ όλα όδευαν προς ομαλοποίηση, με τη Volkswagen να προχωρά σε μία εκ βάθρων αναδιάρθρωση δεσμευόμενη σε αντικαταστάσεις και αποζημιώσεις μετά το σκάνδαλο μεγατόνων, «έσκασε νέα βόμβα», γράφει η Έφη Τριήρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Εφης Τριήρη
[email protected]
Και ενώ όλα όδευαν προς ομαλοποίηση, με τη Volkswagen να προχωρά σε μία εκ βάθρων αναδιάρθρωση δεσμευόμενη σε αντικαταστάσεις και αποζημιώσεις μετά το σκάνδαλο μεγατόνων, «έσκασε νέα βόμβα».
Το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης κατέθεσε μήνυση κατά του γερμανικού κολοσσού. Η νέα προσφυγή εγείρει ανησυχίες για επιβολή υψηλότατων προστίμων, κάτι που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο, όχι μόνο θέσεις εργασίας αλλά και τα ίδια τα οικονομικά του ομίλου, που έχει ήδη «δει» τις πωλήσεις του να μειώνονται. Κανένας δεν αμφισβητεί ότι πρόκειται για παραβίαση κανονισμών μίας χώρας και ότι ο ένοχος θα πρέπει να υποστεί τις απαραίτητες συνέπειες.
Πέραν τούτου, όμως, πρόκειται για μία υπόθεση με πολλά ερωτηματικά από την πρώτη κιόλας στιγμή, δεδομένου ότι οι παράνομες μέθοδοι της VW ήταν γνωστές σε όλες τις πλευρές από πολύ καιρό και αποσιωπούνταν, όπως είχε επισημάνει ο διεθνής Τύπος. Η αποκλίνουσα συμπεριφορά και η παραβίαση της νομιμότητας μπορεί κάποιες φορές να λειτουργούν και ως επίφαση στο «παιχνίδι» που παίζουν οι ισχυροί του πλανήτη για οικονομική επιρροή.
Η Volkswagen αντιπροσωπεύει το 3% του γερμανικού ΑΕΠ, ποσοστό τεράστιο για μία και μόνο βιομηχανία, ενώ ο τομέας αυτοκινήτου εκπροσωπεί το 17% των γερμανικών εξαγωγών, το υψηλότερο ποσοστό από οιαδήποτε άλλη βιομηχανία. Και η γερμανική οικονομία εξαρτάται τα μέγιστα από τις εξαγωγές της, στις οποίες άλλωστε οφείλει και το μεγάλο της πλεόνασμα, «σημείο τριβής» με τις ΗΠΑ, καθώς το Βερολίνο έχει επανειλημμένως κληθεί να προωθήσει την εσωτερική κατανάλωση περισσότερο από τις εξαγωγές.
Γερμανοί πολιτικοί εκφράζουν την άποψη ότι οι αμερικανικές αρχές με την επιθετική πολιτική στον βιομηχανικό τομέα θέλουν να ευνοήσουν την αμερικανική σε βάρος της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Μπορεί να συμβαίνει... όμως σε αυτό το είδος του ανταγωνισμού, που μοιάζει με ακήρυχτο οικονομικό πόλεμο, χρησιμοποιείται κάθε μέσο. Και τα πεδία συγκρούσεων σήμερα είναι αθέατα με «όπλα» τα νομίσματα, τις αγορές, τις επιχειρήσεις και την οικονομία.