Από μία βάση στο φεγγάρι θα ξεκινήσει η επόμενη σελίδα κατάκτησης του διαστήματος, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA). Ο επικεφαλής της υπηρεσίας Γιόχαν-Ντίτριχ Βέρνερ αναφέρθηκε τον περασμένο Ιούλιο στη δημιουργία ενός ερευνητικού σταθμού στη Σελήνη, ενώ στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε η ESA έχει δείξει με διάφορες αφορμές τη σημασία που δίνει στον συγκεκριμένο στόχο.
Του Κώστα Δεληγιάννη
Από μία βάση στο φεγγάρι θα ξεκινήσει η επόμενη σελίδα κατάκτησης του διαστήματος, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA). Ο επικεφαλής της υπηρεσίας Γιόχαν-Ντίτριχ Βέρνερ αναφέρθηκε τον περασμένο Ιούλιο στη δημιουργία ενός ερευνητικού σταθμού στη Σελήνη, ενώ στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε η ESA έχει δείξει με διάφορες αφορμές τη σημασία που δίνει στον συγκεκριμένο στόχο.
Αυτή τη φορά, η αφορμή ήταν το διήμερο συνέδριο «Σελήνη 2020-2030 – Μία Νέα Εποχή Συνδυαστικής Ανθρώπινης και Ρομποτικής Εξερεύνησης», το οποίο πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας, στην Ολλανδία.
Στο συνέδριο πήραν μέρος περισσότεροι από 200 επιστήμονες, από 28 χώρες, με σκοπό να ανταλλάξουν απόψεις για τις καλύτερες δυνατές λύσεις που θα πρέπει να υιοθετήσει μέσα στην επόμενη δεκαετία η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία, ώστε σε συνεργασία με άλλα κράτη να δρομολογήσει το σχέδιο επιστροφής του ανθρώπου στον φυσικό δορυφόρο της Γης.
Η βάση αναμένεται να κατασκευασθεί το αργότερο στα τέλη της δεκαετίας του 2030, από ειδικούς τρισδιάστατους εκτυπωτές. Το σχέδιο της υπηρεσίας είναι να σταλούν σε αρχική φάση ρομπότ, τα οποία θα αναλάβουν να «εκτυπώσουν» τα καταλύματα και τους υπόλοιπους χώρους, πριν σε επόμενη φάση καταφθάσουν στο φεγγάρι οι πρώτες επανδρωμένες αποστολές.
Η ESA θέλει επίσης να εγκαταστήσει ανάλογες υποδομές και σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι, καθώς θεωρεί πως με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα επιταχύνει την επιστημονική έρευνα του φυσικού δορυφόρου της Γης, αλλά και θα κάνει πιο εύκολες τις μελλοντικές επανδρωμένες ή ρομποτικές αποστολές σε πιο μακρινούς προορισμούς.
Αυτό σημαίνει πως οι ευρωπαϊκές υποδομές στη Σελήνη θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην κατάκτηση του Άρη ή ακόμη και μακρινότερων πλανητών. Με δεδομένο εξάλλου πως η NASA σχεδιάζει την πρώτη αποστολή αστροναυτών στον Άρη μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2030, το φεγγάρι θα μπορούσε να αποτελέσει τον ενδιάμεσο σταθμό για το ταξίδι τους.
Με αυτόν τον τρόπο, για παράδειγμα, ένα μέρος των τροφίμων ή των καυσίμων θα μπορούσαν να «περιμένουν» το διαστημόπλοιο στο φεγγάρι, ώστε να τα παραλάβει από εκεί. Κάτι που θα σήμαινε πως το σκάφος θα είχε τη δυνατότητα να εκτοξευθεί από τη Γη, χωρίς να μεταφέρει όλα τα εφόδια που θα χρειασθεί για το ταξίδι του.
Επιπλέον, ο φυσικός δορυφόρος της Γης θα ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί για τη δοκιμή του εξοπλισμού και των τεχνολογιών που θα είναι απαραίτητες για την κατάκτηση του Κόκκινου Πλανήτη.
Μία ακόμη προοπτική που ανοίγει η μόνιμη παρουσία στη Σελήνη είναι η αξιοποίηση των υλικών που υπάρχουν εκεί. Έτσι κι αλλιώς, είναι γνωστό πως στο φεγγάρι υπάρχει νερό σε μορφή πάγου, όπως επίσης και πολύτιμα ορυκτά και μέταλλα.
Επομένως, σύμφωνα με αρκετούς ειδικούς η αξιοποίησή τους θα έφερνε επανάσταση στη διαστημική εξερεύνηση, κάνοντας πολύ πιο εύκολη την αποστολή αστροναυτών ακόμη και έξω από το ηλιακό μας σύστημα.