Αντιμέτωπα με μία προσφυγική κρίση, την έκταση της οποίας κανείς δεν είχε προβλέψει, τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης παλινωδούν ανάμεσα σε διακηρύξεις για την ανάγκη «ενιαίας φωνής» και «κοινής απάντησης», που όμως δεν γίνονται πράξη, και τις φωνές που προτάσσουν το «εθνικό συμφέρον» και ζητούν αποδέσμευση από τις Βρυξέλλες σε πολιτικές και λύσεις, γράφει η Νατάσα Στασινού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Αντιμέτωπα με μία προσφυγική κρίση, την έκταση της οποίας κανείς δεν είχε προβλέψει, τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης παλινωδούν ανάμεσα σε διακηρύξεις για την ανάγκη «ενιαίας φωνής» και «κοινής απάντησης», που όμως δεν γίνονται πράξη, και τις φωνές που προτάσσουν το «εθνικό συμφέρον» και ζητούν αποδέσμευση από τις Βρυξέλλες σε πολιτικές και λύσεις.
Ο κίνδυνος της de facto κατάργησης της Συνθήκης του Σένγκεν είναι εντονότερος από ποτέ και ο ευρωσκεπτικισμός κερδίζει συνεχώς έδαφος, με τους υποστηρικτές του να επισημαίνουν ότι οι σημερινές συνθήκες φανερώνουν την αποτυχία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
Η Κομισιόν έρχεται να απαντήσει με μία τολμηρή, αν και αμφιλεγόμενη, πρόταση: τη σύσταση ανεξάρτητης δύναμης Συνοροφυλακής και Ακτοφυλακής για τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων.
Με μία ενισχυμένη Frontex οι Βρυξέλλες επιχειρούν να δώσουν τέλος στα «τείχη» που ορθώνουν ένα ένα τα κράτη-μέλη μεταξύ τους, επικαλούμενα λόγους ασφαλείας.
Από τη στιγμή που δεν θα υπάρχει η εξωτερική απειλή, δεν θα υπάρχει και η δικαιολογία για επιστροφή στην προ Σένγκεν εποχή.
«Εμείς οι Ευρωπαίοι δεν έχουμε πλέον σύνορα: Εχουμε μία μεθόριο και μοιραζόμαστε την ευθύνη για την προστασία της» τόνισε χαρακτηριστικά ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, προσθέτοντας: «Μία ευρωπαϊκή δύναμη συνοροφυλακής θα διορθώσει μία αδυναμία στο σύστημα. Η Σένγκεν ήρθε εδώ για να μείνει».
Δεν συμμερίζονται όλοι αυτή την άποψη.
Μερίδα αναλυτών προειδοποιεί ότι μία τέτοια εξέλιξη θα δώσει και πάλι την ευκαιρία στα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα να υψώσουν τη φωνή τους και να μαζέψουν ψήφους με «καμπανάκια» για «πλήγμα στην εθνική κυριαρχία» και «απειλή στην ανεξαρτησία».
Θα είχε, όπως λένε, αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, επιταχύνοντας τη διαδικασία του κατακερματισμού και όχι την πορεία προς την ολοκλήρωση. Ποια είναι, όμως, η εναλλακτική; Εκεί δεν δίνουν απάντηση.
Η πρόταση θα τεθεί επί τάπητος στη Σύνοδο Κορυφής που αρχίζει σήμερα στις Βρυξέλλες και αναμένεται να πυροδοτήσει έντονη αντιπαράθεση.
Ηδη οι ενστάσεις είναι ποικίλες και από πολλές πλευρές.
Εκεί καλείται να λάβει θέση και η ελληνική κυβέρνηση, η οποία αντιμετωπίζει με επιφυλάξεις την πρόταση της Κομισιόν, εγείροντας ενστάσεις για την απόλυτη ανεξαρτησία του νέου σώματος.
Ενα όχι της ελληνικής πλευράς θα ερχόταν σε αντίφαση με την πάγια επισήμανση της Αθήνας ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και σύνορα της Ενωσης και τη μακροχρόνια επιδίωξη να καταστεί το ζήτημα της ασφάλειας των εξωτερικών μας συνόρων ευρωπαϊκό.
Από τη στιγμή, που ζητάμε διαχρονικά κάτι τέτοιο, τι είναι αυτό, που μας φοβίζει στην ευρωπαϊκή συνοροφυλακή;
Ο ρόλος της Τουρκίας και των κοινών περιπολιών στο Αιγαίο είναι σίγουρα ένα ζήτημα που απαιτεί προσοχή.
Οι ελληνικές θέσεις δεν έχουν ακόμη πλήρως αποσαφηνιστεί. Αυτό θα πρέπει να γίνει άμεσα. Γιατί σε αυτό το ζήτημα δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε τις εξελίξεις να αποφασίσουν για εμάς.