Αντίδωρα μίσους

Από την έντυπη έκδοση 

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

«Μικρόν χωρίον, μεγάλη κακία. Το μίσος εμαίνετο, και μαινόμενον εβασίλευεν... Εκυκλοφόρει εις όλας τας αρτηρίας, εις όλας τας φλέβας... Ο άγιος νόμος του Χριστού κατεπατείτο...», στους παπαδιαμαντικούς «Ελαφροΐσκιωτους».

Κάποιοι σύγχρονοι ορκισμένοι αδάμαντες είδαν τον ίσκιο τους και νομίζουν ότι είναι μεγαλύτεροι και αξιότεροι από τις αξίες που καλούνται να υπηρετήσουν. Κυκλοφορούν με πολεμικές κραυγές για «αποβράσματα της κοινωνίας, ελαττωματίες, εξευτελισμένους», ξεχνώντας τη χριστιανική προτροπή «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε. Εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν... Υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου» (Κατά Ματθαίον, Κεφάλαιο ζ’).

Η χολή κυκλοφορεί και κατάρες μοιράζει, όπως η Πλανταρού στα «Φώτα Ολόφωτα» ή η Μερκλίνα στο διήγημα «Τα δύο κούτσουρα». «Στον αγύριστο να πάνε όλοι αυτοί οι καταραμένοι!», «Μην τους πλησιάζετε! Μην τους ακούτε! Μην τους εμπιστεύεσθε! Φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους!», «Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως!», «Πολύ πιο επικίνδυνοι από κάποιους που ζουν στα τρελλοκομεία! Μην τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι! Είναι επικίνδυνοι!»

Ας μην ταράζεται ούτε η Εκκλησία, ούτε το Εθνος κινδυνεύει από «το ηθικά καταστρεπτικό έργο της κυβέρνησης», αλλά από το δηλητήριο. «Είναι ο απηλπισμένος αγών του παραλογισμού όπως αποδείξη ότι έχει δίκαιον, καταβάλλων πάσαν προσπάθειαν να κάμη τον κόσμον να φαίνεται -και να είναι πράγματι εν τη ηθική τάξει- τέρας ασχημίας!»

Δικαίωμά του να προτιμά την καθαρή προκλητικότητα και το «βαθυστόχαστο κείμενο του κ. Δ. Δ. Λιακόπουλου» από κάθε ηθική που δεν είναι η δική του. Αλλωστε, εμείς δεν εκλέξαμε τους εκπροσώπους μας για τη σωτηρία της ψυχής, εκλέξαμε όμως αντιπροσώπους που οφείλουν να μεριμνούν για όλους. Ακόμη και γι’ αυτόν που μισθοδοτείται και από φορολογούμενους, των οποίων τον σεξουαλικό προσανατολισμό βδελύσσεται.