Η επίτευξη μίας νέας παγκόσμιας συμφωνίας για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής έγινε ακόμα πιο πιθανή το Σάββατο, καθώς οι διαπραγματευτές κατέληξαν μετά από τέσσερα χρόνια εργασίας σε ένα προσχέδιο κειμένου της συνθήκης, το οποίο θα εξετάσουν οι υπουργοί από 195 χώρες αυτή την εβδομάδα, προκειμένου να οριστικοποιηθεί.
Η επίτευξη μίας νέας παγκόσμιας συμφωνίας για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής έγινε ακόμα πιο πιθανή το Σάββατο, καθώς οι διαπραγματευτές κατέληξαν μετά από τέσσερα χρόνια εργασίας σε ένα προσχέδιο κειμένου της συνθήκης, το οποίο θα εξετάσουν οι υπουργοί από 195 χώρες αυτή την εβδομάδα, προκειμένου να οριστικοποιηθεί.
«Πρόκειται για ένα τεράστιο ορόσημο», δήλωσε ο Λωρένς Τουμπιανά, εκπρόσωπος της Γαλλίας στις συνομιλίες.
Ωστόσο το σχέδιο των 48 σελίδων εξακολουθεί να περιέχει έναν αριθμό σημείων πιθανής διαφωνίας που μπορούν να αποτρέψουν μία τελική συμφωνία, όπως έγινε το 2009 στην Κοπεγχάγη.
Τα σημαντικότερα ζητήματα που πρέπει να διευθετηθούν τις επόμενες ημέρες απασχολούν τις συνομιλίες του ΟΗΕ για το κλίμα για περισσότερα από 20 χρόνια. Τα κύρια σημεία τριβής είναι κατά πόσο θα πρέπει οι πλουσιότερες χώρες να χρηματοδοτήσουν τα φτωχότερα κράτη για τη μείωση των εκπομπών, και κατά πόσο θα πρέπει όλες οι χώρες συλλογικά να μειώσουν τη ρύπανση άνθρακα, ώστε να αποτραπεί η επικίνδυνη υπερθέρμανση του πλανήτη.
Σημάδια συμβιβασμού άρχισαν να εμφανίζονται αργά την Παρασκευή, με εκπροσώπους από τις μεγάλες οικονομίες να υπαινίσσονται ότι θα αποδεχθούν την απαίτηση των αναπτυσσόμενων κρατών, σύμφωνα με την οποία θα υποχρεούνται να διαθέτουν 100 δις δολάρια το χρόνο μετά το 2020, για να βοηθήσουν τις φτωχότερες χώρες να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή. Ως αντάλλαγμα, οι αναπτυσσόμενες χώρες θα συμφωνήσουν να εντατικοποιήσουν τις προσπάθειες για τον περιορισμό των εκπομπών και να προωθήσουν αυστηρότερους κανόνες για τον τρόπο μέτρησης και μείωσης της ρύπανσης.
Οι δυτικές χώρες είναι διατεθειμένες να αυξήσουν το ποσό των 100 δις τα επόμενα χρόνια, αρκεί να προστεθούν στους χρηματοδότες και αναδυόμενες οικονομίες όπως η Κίνα. Ωστόσο η Ινδία και άλλες χώρες είναι κατηγορηματικά αντίθετες με αυτό.
Ένα από τα ζητήματα διαπραγμάτευσης παραμένει το ερώτημα του πότε οι χώρες θα πρέπει να ανανεώσουν και να αναβαθμίσουν τις κλιματικές τους δεσμεύσεις στο μέλλον. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ πιέζουν για να συμβεί αυτό το συντομότερο δυνατό, καθώς και πολλές μικρότερες χώρες που είναι ευάλωτες στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως τα Νησιά Μάρσαλ. Ωστόσο άλλα κράτη πιέζουν ώστε η συμφωνία να προβλέπει μια πολύ μεταγενέστερη ημερομηνία.
Εξάλλου, μία ομάδα μικρών νησιωτικών κρατών και αναπτυσσόμενων χωρών, που κινδυνεύουν από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών, πιέζουν να μειωθεί ο στόχος υπερθέρμανσης από 2 βαθμούς Κελσίου, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, σε 1,5 στη νέα συμφωνία. Στην κίνηση αυτή αντιστέκονται χώρες όπως η Σαουδική Αραβία.