Μιλώντας στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ο ένοικος του Λευκού Οίκου παραδέχτηκε πως το παράδειγμα της Λιβύης δείχνει, ακριβώς όπως και το παράδειγμα του Ιράκ, τα μειονεκτήματα της χρήσης βίας για την επιβολή της τάξης σε μια χώρα, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Μιλώντας στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ο ένοικος του Λευκού Οίκου παραδέχτηκε πως το παράδειγμα της Λιβύης δείχνει, ακριβώς όπως και το παράδειγμα του Ιράκ, τα μειονεκτήματα της χρήσης βίας για την επιβολή της τάξης σε μια χώρα.
Ο Αμερικανός πρόεδρος εξακολουθεί να πιστεύει ότι η ανατροπή του Καντάφι ήταν σωστή απόφαση, αλλά η λιβυκή εμπειρία τον δίδαξε να μην εμπλέκεται, χωρίς ένα σχέδιο «κάλυψης του κενού» μετά τη νίκη.
Η καισαρική ρήση της τότε επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας «Ηλθαμε, είδαμε, πέθανε» (σ.σ.: για τον Καντάφι) δεν συνοδεύτηκε από την επιθυμητή λύση. Δεν πήγαν ύστερα όλοι βόλτα στην ακρογιαλιά. Αυτά, όμως, έχουν τα γυαλιά μέσα από τα οποία βλέπει ο καθένας ένα σύνθετο πλαίσιο, που είναι και μεταβαλλόμενο. Αυτό που κατάλαβε ο Αϊνστάιν -συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τότε που παρουσίασε τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας-, ότι η βαρύτητα αποτελεί μια καμπύλη στη δομή του χωροχρόνου κι όχι μια στιγμιαία δύναμη, φαίνεται πως το υποτιμούν στα γεωπολιτικά, όταν καταγράφουν τις θέσεις των αστεριών και των πλανητών.
Πλανητάρχες και επίδοξοι πλανητάρχες και στρατάρχες αλλιώς τα μετρούν κι άλλα η έκλειψη τους βγάζει. Το καλό με την έκλειψη είναι ότι εκμηδενίζει την εκτυφλωτική λάμψη. Το κακό είναι ότι τα αστέρια δεν βρίσκονται εκεί όπου θα ανέμεναν. Τα πολιτικά πειράματα οδηγούν σε δράματα. Αλλού. Σε μια ευαίσθητη περιοχή - πολτός από γαλαξίες, αστέρια και πλανήτες. Η σύγκρουση πολλών αστεριών κάνει αυτόν τον πολτό να κλυδωνίζεται, συμφέροντα να εκσφενδονίζονται, ανθρώπους να εκτοπίζονται. Στην Ευρώπη.
Η Ευρώπη αλλάζει ραγδαία. Αυστηροί έλεγχοι στα σύνορα, καχυποψία, ζητήματα ασφαλείας, πολυφωνία, συμβιβασμός με την Τουρκία, που δεν χωρεί αμφιβολία ότι δεν θέλει τους Ρώσους στα πόδια της, ούτε επιθυμεί την προώθηση Κούρδων του Ιράκ προς τη Συρία. Ο Ασαντ, το Ισλαμικό Κράτος, οι Κούρδοι, η Ρωσία, η Τουρκία, η Γαλλία, η Βρετανία, η Σαουδική Αραβία, μια μεγάλη αταξία, που υπακούει στην παλαιά θεωρία «Keep the Russians out, the Americans in and the Germans down»;