Ενδείξεις για την ύπαρξη ενός παράλληλου σύμπαντος υποστηρίζει πως εντόπισε ο Ράνγκα-Ραμ Τσάρι, κοσμολόγος από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), και έτσι ότι επιβεβαίωσε για πρώτη φορά με παρατηρησιακά δεδομένα πως το γνωστό μας σύμπαν είναι ένα μικρό μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου κόσμου.
Του Κώστα Δεληγιάννη
Ενδείξεις για την ύπαρξη ενός παράλληλου σύμπαντος υποστηρίζει πως εντόπισε ο Ράνγκα-Ραμ Τσάρι, κοσμολόγος από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), και έτσι ότι επιβεβαίωσε για πρώτη φορά με παρατηρησιακά δεδομένα πως το γνωστό μας σύμπαν είναι ένα μικρό μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου κόσμου.
Όπως περιγράφει ο κοσμολόγος στη μελέτη του, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Astrophysical Journal, η παρουσία του παράλληλου σύμπαντος «προδόθηκε» από ανωμαλίες στην κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB), δηλαδή το υπόλειμμα της ακτινοβολίας του σύμπαντός μας όταν είχε «ηλικία» 380.000 ετών.
Πιο συγκεκριμένα, ο Τσάρι δημιούργησε ένα μοντέλο της CMB με βάση δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), αφού αφαίρεσε όλες τις πηγές ακτινοβολίας, όπως τους αστέρες, τα αέρια και τη σκόνη. Τότε, αυτό που θα έπρεπε να απομείνει είναι τυχαίος θόρυβος.
Αντίθετα, όμως, ο επιστήμονας διαπίστωσε πως σε συγκεκριμένα φάσματα συχνοτήτων, ορισμένες περιοχές ήταν αρκετά φωτεινότερες από το κανονικό – για την ακρίβεια, 4.500 φορές φωτεινότερες απ’ ό,τι προβλέπει η θεωρία.
Επομένως, αυτές οι περιοχές θα μπορούσαν να είναι σημεία στα οποία το σύμπαν μας βρέθηκε σε επαφή με ένα παράλληλο «γειτονικό» σύμπαν.
Πίσω από την ύπαρξη των πολλαπλών συμπάντων, κρύβεται η θεωρία του πληθωρισμού, η οποία εξηγεί βασικές ιδιότητες του σύμπαντός μας υποστηρίζοντας πως, λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, αυτό γνώρισε μια σύντομη χρονική περίοδο εκρηκτικής διαστολής, με ταχύτητα πολλαπλάσια από την ταχύτητα του φωτός.
Έτσι, μετά από αυτή την «εποχή του πληθωρισμού», το μέγεθός του είχε αυξηθεί σε εντυπωσιακό βαθμό, συγκριτικά με τον «κοσμικό σπόρο» από τον οποίο είχε ξεκινήσει.
Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες, αυτή η εκρηκτική εκθετική διαστολή μπορεί να μην έγινε παντού με τον ίδιο τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση, το αποτέλεσμα θα ήταν να μην γεννηθεί ένα σύμπαν αλλά πολλαπλά σύμπαντα, σαν «φυσαλίδες» που διογκώθηκαν.
Με αυτή τη λογική, μάλιστα, ο πληθωρισμός μπορεί να μην παύει ποτέ. Κάτι που σημαίνει πως μέσα σε μία «φυσαλίδα» μπορεί κάλλιστα σε κάποιες περιοχές της να δημιουργηθούν νέες «φυσαλίδες».
Επομένως, το σύμπαν μας δεν είναι παρά μία από τις «φυσαλίδες» που δημιουργήθηκαν, πέρα από την οποία υπάρχουν άλλες «φυσαλίδες», όπως επίσης και περιοχές που βρίσκονται στη διαδικασία πληθωρισμού.
Παρόλο που δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει έξω από τη δική μας «φυσαλίδα», αν δύο «φυσαλίδες» δημιουργήθηκαν αρκετά κοντά, ώστε να βρίσκονται σε επαφή πριν απομακρυνθούν με τη διαστολή του χώρου, τότε η μία θα έχει αφήσει κάποιο «αποτύπωμα» στην άλλη.
Έτσι, αυτό που υποστηρίζει πως ανακάλυψε ο Τσάρι είναι ουσιαστικά το «αποτύπωμα» μιας γειτονικής «φυσαλίδας» στο σύμπαν μας.
Ένας ισχυρισμός ωστόσο που δεν γίνεται αποδεκτός από όλους τους επιστήμονες, ορισμένοι από τους οποίους πιστεύουν πως κάποια άλλη, λιγότερη ευφάνταστη ερμηνεία, κρύβεται πίσω από την ανακάλυψη του Τσάρι.
Και ο ίδιος ο κοσμολόγος παραδέχεται πως η εξήγησή του είναι αρκετά τολμηρή, αν και συναρπαστική. «Μη συμβατικοί ισχυρισμοί, όπως η απόδειξη ύπαρξης ενός παράλληλου σύμπαντος, απαιτούν πολύ ισχυρές αποδείξεις», γράφει χαρακτηριστικά.
Αν και προσπαθεί να απορρίψει ορισμένες άλλες πιθανές αιτίες, η αλήθεια είναι πως ένα σημαντικό εμπόδιο προέρχεται από τα ίδια τα δεδομένα, καθώς το τηλεσκόπιο Planck δεν σχεδιάστηκε για να μετρά τις φασματικές διαταραχές που μελέτησε ο Τσάρι.
Μια λύση μπορεί να δοθεί αν τελικά εγκριθεί η χρηματοδότηση του Primordial Inflation Explorer της NASA, ενός τηλεσκοπίου που θα μελετήσει ακόμη διεξοδικότερα την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου.