Τα φιλόδοξα σχέδιά της για εκτόξευση μικρών δορυφόρων από μαχητικά αεροσκάφη F-15 εγκαταλείπει η DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου, μετά από δύο ανεπιτυχή τεστ με νέο καύσιμο πυραύλων κατέληξαν σε εκρήξεις νωρίτερα μέσα στο έτος.
Τα φιλόδοξα σχέδιά της για εκτόξευση μικρών δορυφόρων από μαχητικά αεροσκάφη F-15 εγκαταλείπει η DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου, μετά από δύο ανεπιτυχή τεστ με νέο καύσιμο πυραύλων που κατέληξαν σε εκρήξεις νωρίτερα μέσα στο έτος.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Space News, η DARPA θα επικεντρωθεί αντ' αυτού στον έλεγχο του ασταθούς προωθητικού (υποξείδιο του αζώτου/ ακετυλενίου) και παράλληλα σε τροποποιήσεις σε υπάρχοντες μικρούς πυραύλους που θα επέτρεπαν την αποστολή μικρών δορυφόρων σε τροχιά μέσα σε 24 ώρες από τη λήψη της σχετικής απόφασης, με κόστος κάτω του ενός εκατ.
Το πρόγραμμα ALASA (Airborne Launch Assist Space Access) της DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου, είχε ξεκινήσει σε συνεργασία με τη Boeing, και προέβλεπε μεταφορά του πυραύλου/ δορυφόρου με αεροσκάφος – φορέα (όπως για παράδειγμα ένα μαχητικό F-15) σε μεγάλο ύψος και «απελευθέρωσή» του, έτσι ώστε να αρχίζει την πτήση από εκεί και θα θέτει σε τροχιά τον δορυφόρο.
Όπως αναφέρεται σε παλαιό δημοσίευμα του space.com, το όλο concept «ήθελε» το αεροσκάφος να αφήνει το όχημα όταν βρίσκεται σε ύψος 40.000 ποδών (περίπου 12.200 μέτρων), το οποίο και θα ενεργοποιεί τους πυραυλοκινητήρες του, εκτοξεύοντας τους δορυφόρους που αποτελούν το φορτίο του σε τροχιά.
Ένα τέτοιο σύστημα θα μείωνε κατά πολύ το κόστος εκτόξευσης μικρών (βάρους μέχρι και 45 κιλών) δορυφόρων, σύμφωνα με στελέχη της Boeing, που έκαναν λόγο για μείωση κόστους της τάξης του 66%. Βασικό πλεονέκτημα του συστήματος, πέρα από την αποφυγή μίας δαπανηρής «συμβατικής» εκτόξευσης πυραύλου, θα ήταν επίσης το ότι, στην περίπτωση των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, δεν θα χρειαζόταν αναμονή για να καταστεί διαθέσιμος ένας πύραυλος ή για να ανοίξει ένα «παράθυρο εκτόξευσης».
«Κλειδί» στο σχέδιο της Boeing ήταν το προαναφερθέν ισχυρό προωθητικό, υπό την ονομασία ΝΑ-7, που θα είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του βάρους. Ωστόσο, δύο δοκιμές κατέληξαν σε εκρήξεις, με αποτέλεσμα στα ανώτερα κλιμάκια της DARPA να θεωρηθεί ότι το εν λόγω προωθητικό ήταν πολύ επικίνδυνο για χρήση από επανδρωμένα αεροσκάφη.