Το θετικό μήνυμα του προϋπολογισμού, που είναι η προβλεπόμενη χαμηλότερη ύφεση φέτος και του χρόνου, πνίγεται μέσα στα νέα μέτρα των 4,2 δισ. ευρώ, αλλά και στην αβεβαιότητα που γεννά η μείωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, γράφει ο Πάνος Φ. Κακούρης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Το θετικό μήνυμα του προϋπολογισμού, που είναι η προβλεπόμενη χαμηλότερη ύφεση φέτος και του χρόνου, πνίγεται μέσα στα νέα μέτρα των 4,2 δισ. ευρώ, αλλά και στην αβεβαιότητα που γεννά η μείωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Ομως, η κυβέρνηση και οι 153 βουλευτές που τη στηρίζουν οφείλουν να κατανοήσουν πως όποιος κυβερνά, κάποιους θα δυσαρεστήσει.
Δεν μπορεί οι αποφάσεις να αφήνουν άπαντες ικανοποιημένους, σε μια χώρα που διάγει τον έκτο χρόνο υπό το καθεστώς των μνημονίων.
Το αντίθετο συμβαίνει, αφήνει πολλούς δυσαρεστημένους, αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς πως οι δύο διαρροές βουλευτών και η μία παραίτηση καταγράφηκαν κατά την πρώτη δύσκολη ψηφοφορία.
Επονται όμως και άλλες και πιο επώδυνες από εκείνη της περασμένης Πέμπτης.
Ερχεται η ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό του 2016, που ενσωματώνει όλα τα δύσκολα μέτρα, ακολουθεί το ασφαλιστικό και το φορολογικό.
Ο δρόμος δηλαδή είναι στρωμένος με αγκάθια, τα οποία θα πρέπει να περάσει η κυβερνητική πλειοψηφία. Και δεν θα είναι εύκολο.
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά το πακέτο των μέτρων που είναι σε εξέλιξη, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί ότι πρόκειται για τις «ουρές» που είχε αφήσει η εκκρεμής αξιολόγηση του 2014.
Το συγκεκριμένο πακέτο ψηφίστηκε στο σύνολό του με εξαιρετικά διευρυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία το καλοκαίρι, αλλά παρατηρείται πως η εξειδίκευσή του σε επιμέρους παρεμβάσεις προκαλεί τριγμούς, ευρύτερα.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον προϋπολογισμό του 2016.
Περιέχει δημοσιονομικούς στόχους οι οποίοι ενσωματώνουν τις μειώσεις στις συντάξεις και τις αυξήσεις της φορολογίας για φυσικά και νομικά πρόσωπα.
Θα συμβεί και εδώ το παράδοξο. Να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός, αλλά όταν έρθουν τα νομοσχέδια με τα μέτρα, να καταψηφιστούν από τους ίδιους που υπερψήφισαν τον προϋπολογισμό.
Σε κάθε περίπτωση, ο δρόμος δεν είναι εύκολος, αλλά είναι και μονόδρομος.
Οι δανειστές έχουν αποσαφηνίσει πως, για να συνεχιστεί η δανειοδότηση της χώρας, πρέπει η κυβέρνηση να εφαρμόσει το συγκεκριμένο πακέτο, έστω και με μικροδιαφοροποιήσεις.
Η κυβέρνηση έχει μπροστά της μία επιλογή.
Να ολοκληρώσει τη συμφωνία του καλοκαιριού, ώστε από τις αρχές του 2016 η οικονομία να τεθεί σε άλλη τροχιά, έχοντας πλεονεκτήματα τις αντοχές που επιδεικνύει, σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, η πραγματική οικονομία, η οποία «αρνείται» να βυθιστεί σε βαθιά ύφεση, την επιτυχημένη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες το επόμενο έτος θα ανοίξουν τις στρόφιγγες της χρηματοδότησης, τις αναβαθμίσεις που θα έρθουν και την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, που θα μειώσει δαπάνες τοκοχρεολυσίων.
Το σενάριο αυτό έχει δύο κινδύνους. Ο πρώτος προέρχεται από την τρόικα, που δεν αποκλείεται να ανοίξει έναν νέο κύκλο προαπαιτούμενων.
Ο δεύτερος κίνδυνος είναι να τα τινάξουμε στον αέρα μόνοι μας και να επανέλθουμε στις γνωστές μας συνθήκες αβεβαιότητας.